Εργατικοί: κλίνατε επ’ αριστερά με την εκλογή Κόρμπιν

«Ο καθένας επιθυμεί ένα προσιτό σπίτι, μια ασφαλή δουλειά, καλύτερες συνθήκες ζωής, αξιόπιστη ιατρική φροντίδα και μια αξιοπρεπή σύνταξη. Η γενιά μου όλα αυτά τα λάμβανε ως δεδομένα. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και για τις μελλοντικές γενιές». Αυτό επισημαίνει μεταξύ άλλων με άρθρο του στον Observer ο Τζέρεμι Κόρμπιν, στην πρώτη ουσιαστική δημόσια παρέμβασή του ως αρχηγού των Εργατικών.

Ο Κόρμπιν όχι απλά κέρδισε τις εκλογές στο έκτακτο συνέδριο του κόμματός του, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στο κέντρο του Λονδίνου, αλλά κυριολεκτικά σάρωσε. Το ποσοστό που έλαβε -59,5%- δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τη σαφή νίκη του. Αν μάλιστα συγκριθεί με τα ποσοστά που πήραν οι τρεις άλλοι συνυποψήφιοί του, η πρωτιά του θεωρείται αναμφίλεκτη.

Ο Αντι Μπέρναμ, πρώην υπουργός Υγείας και παλιότερα υπουργός Πολιτισμού με χαρτοφυλάκιο και για τα Μέσα Ενημέρωσης επί Γκόρντον Μπράουν, ήρθε δεύτερος με ποσοστό 19%. Η Ιβέτ Κούπερ, πρώην υπουργός Εργασίας και αυτή στην κυβέρνηση του Γκόρντον Μπράουν, ήρθε τρίτη με 17%. Ενώ η Λιζ Κένταλ πήρε μόλις 4,5%.

Αλλωστε, όπως υποστηρίζουν οι αναλυτές, «ποτέ κανείς στην ιστορία των Εργατικών δεν κατάφερε να εκλεγεί αρχηγός του κόμματος με τέτοια πλειοψηφία». Οπως μάλιστα υπογραμμίζουν «ούτε καν ο χαρισματικός Τόνι Μπλερ δεν πήρε τέτοιο ποσοστό στις εκλογές-ορόσημο του 1994».

Αναμφίβολα λοιπόν πρόκειται για μια μεγαλειώδη νίκη, που αν μη τι άλλο σηματοδοτεί ριζικές αλλαγές τόσο στο κόμμα των Εργατικών όσο και στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η παραδοσιακή συντηρητική πολιτική που ακολουθούσε τις τελευταίες δεκαετίες η Βρετανία θα δοκιμαστεί σκληρά από τον νέο αρχηγό των Εργατικών.

Μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, ο Κόρμπιν φαίνεται αποφασισμένος να βάλει τέλος στο σοσιαλδημοκρατικό, κεντροδεξιό μοντέλο που ακολούθησαν οι Εργατικοί από τότε που ανέλαβε τα ηνία του κόμματος ο Τόνι Μπλερ και να στρέψει το κόμμα του προς τα αριστερά.

Τα 533 «όχι»

Η αλήθεια είναι πως ο ίδιος ποτέ δεν έκρυψε τις ριζοσπαστικές-μαρξιστικές απόψεις του. Πολλές φορές στο παρελθόν δεν δίστασε να συγκρουστεί ακόμη και με υψηλόβαθμα στελέχη των Εργατικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1983 που εκλέγεται αδιάλειπτα βουλευτής, έχει καταψηφίσει το κόμμα του 533 φορές.

Συχνά πρωτοστατεί σε διαδηλώσεις που γίνονται για εργασιακά δικαιώματα, σε αντιπολεμικά συλλαλητήρια, σε εκδηλώσεις για την κλιματική αλλαγή και την προστασία του περιβάλλοντος κτλ.

Ολα αυτά, ακόμη και όταν στην εξουσία βρίσκονταν οι Εργατικοί. Είναι χαρακτηριστικό πως μερικές ώρες μετά την εκλογή του κατέβηκε στο κέντρο του Λονδίνου για να συμμετάσχει σε πορεία συμπαράστασης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Αλλωστε, πάντα έβλεπε με επιφυλακτικότητα τον «τρίτο δρόμο» του Μπλερ και των Νέων Εργατικών. Η σύγκρουσή του με τον πρώην πρωθυπουργό κορυφώθηκε όταν η Βρετανία το 2003 αποφάσισε να συμμετάσχει ενεργά στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ.

Μάλιστα, εδώ και καιρό υποστηρίζει πως αν υπάρξουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο Τόνι Μπλερ καταπάτησε διεθνείς νόμους και ότι η απόφασή του να πάει σε πολεμική σύγκρουση με το Ιράκ ήταν παράνομη, τότε θα πρέπει ο πρώην πρωθυπουργός να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου.

Ανοίκειες επιθέσεις

Ετσι, δεν είναι τυχαία η επίθεση που δέχτηκε από υψηλόβαθμα στελέχη των Εργατικών καθ’ όλη τη διάρκεια της εσωκομματικής προεκλογικής περιόδου. Ο Μπλερ είχε ταχθεί ανοικτά κατά της υποψηφιότητάς του, λέγοντας μεταξύ άλλων πως «αν η καρδιά σας είναι με τον Κόρμπιν, τότε θα πρέπει να κάνετε μεταμόσχευση».

Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως πριν από τρεις μήνες, όταν ξεκίνησε η διαδικασία για την ανάδειξη του νέου αρχηγού του κόμματος, ο Κόρμπιν θεωρούνταν αουτσάιντερ. Οπως ομολογούν στενοί συνεργάτες του, αρχικά ούτε ο ίδιος είχε πιστέψει ότι μπορεί να κερδίσει.

«Απλά θεώρησε καθήκον του να θέσει υποψηφιότητα», υπογραμμίζουν. Με τον λόγο του όμως κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις και τα μέλη του Εργατικού Κόμματος. Οσοι τον έχουν συναντήσει από κοντά ή τον έχουν ακούσει να αναπτύσσει τα επιχειρήματά του διαπιστώνουν πως έχει ένα χάρισμα να μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων.

«Οι θέσεις του είναι ξεκάθαρες και οι απόψεις του τεκμηριωμένες», τονίζουν οι υποστηρικτές του. Ετσι, δεν ήταν τυχαίο πως πριν από μερικές εβδομάδες άλλαξε εντελώς το κλίμα και έγινε το φαβορί των εκλογών. Γι’ αυτό άλλωστε η επίθεση που έχει δεχτεί από το μιντιακό κατεστημένο της Βρετανίας ήταν πρωτοφανής.

Εμπνέει ενθουσιασμό

Πολλοί πιστεύουν ότι ο θρίαμβός του οφείλεται από τη μια στο ότι οι πολιτικές προτάσεις του διαφέρουν από αυτές της παραδοσιακής πολιτικής τάξης της Βρετανίας και από την άλλη ότι ο λόγος του κατάφερε να εμπνεύσει ενθουσιασμό και ελπίδα στου ψηφοφόρους.

Τα δύσκολα όμως είναι μπροστά του. Από σήμερα κιόλας θα πρέπει να δώσει μάχη μέσα στη Βουλή των Κοινοτήτων για να μην περάσει ο νόμος που έχει καταθέσει η κυβέρνηση Κάμερον για τα συνδικάτα, σύμφωνα με τον οποίο θα είναι πολύ πιο δύσκολο στο μέλλον να πραγματοποιούν απεργιακές κινητοποιήσεις.

Αύριο θα πρέπει να δώσει μια άλλη μάχη που αφορά νόμο με τον οποίο προβλέπονται περικοπές σε κοινωνικές παροχές. Ενώ είναι ξεκάθαρο ότι θα ταχθεί και κατά των αεροπορικών επιδρομών εναντίων στόχων στη Συρία, όπως αναμένεται να ζητήσει για δεύτερη φορά από το βρετανικό κοινοβούλιο ο Ντέιβιντ Κάμερον.

Παράλληλα, θα πρέπει να βρει τη χρυσή τομή ώστε να ενώσει το κόμμα του, καθώς ήδη είναι πολλοί οι βουλευτές των Εργατικών που δεν βλέπουν την εκλογή του με καλό μάτι.