Ματέο, ο αναποφάσιστος

Με μια κίνηση-έκπληξη, ο Ρέντσι «διατηρεί» το δικαίωμα επαναπρόσληψης σε περίπτωση αβάσιμης απόλυσης.

Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας συμφωνεί εκλογικές αλλαγές με τον Μπερλουσκόνι και ταυτόχρονα κλείνει το μάτι για τα εργασιακά στην εσωκομματική αντιπολίτευση του Δημοκρατικού Κόμματος.

Ο Ματέο Ρέντσι προσπαθεί να πετύχει μια δύσκολη όσο και ιδιόμορφη πολιτική ισορροπία: από τη μία συνεχίζει τον διάλογο με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και από την άλλη προσπαθεί να περιορίσει τις αμφισβητήσεις και την αποστασιοποίηση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης της Κεντροαριστεράς.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός συμφώνησε με τον «πρώην καβαλιέρε» ότι η κοινή πορεία τους για την αλλαγή του εκλογικού νόμου πρέπει να συνεχιστεί. Επειτα από δίωρο «τετ α τετ» προέκυψαν δύο σημεία συμφωνίας που θεωρούνται αρκετά για να προχωρήσει ο διάλογος: το ποσοστό πέρα από το οποίο θα εξασφαλίζεται «μπόνους εδρών» ορίζεται στο 40%, ενώ επιλέγεται μια μέση λύση για το θέμα του σταυρού προτίμησης. Ο αρχηγός του κάθε κόμματος θα ορίζει, δηλαδή, τον επικεφαλής του ψηφοδελτίου στις διάφορες εκλογικές περιφέρειες, ενώ οι υπόλοιποι υποψήφιοι θα εκλέγονται βάσει των σταυρών που θα λαμβάνουν.

Με τον τρόπο αυτό, ο Σίλβιο παραμένει, σε έναν μεγάλο βαθμό, πρωταγωνιστής του πολιτικού παιχνιδιού. Πρέπει ακόμη να καθοριστεί αν το μπόνους εδρών θα δίνεται σε ένα συγκεκριμένο κόμμα ή σε μια συμμαχία πολιτικών δυνάμεων και ποιο θα είναι το ποσοστό που θα αποφασιστεί ως όριο εισόδου στο Κοινοβούλιο για το κάθε κόμμα. Είναι αναμφισβήτητο, όμως, ότι ο Ρέντσι συνεχίζει να θεωρεί κύριο συνομιλητή του τον Μπερλουσκόνι και όχι τον Μπέπε Γκρίλο, σε δύο υποθέσεις βασικής σημασίας όπως είναι ο εκλογικός νόμος και η ουσιαστική αποδυνάμωση της Γερουσίας.

Ο «μίστερ τιβί», από τη μεριά του, ασκεί μια πολύ «ευγενική», χαλαρή αντιπολίτευση, αφήνοντας αρκετούς σχολιαστές να υποθέσουν ότι σε περίπτωση ανάγκης, θα ήταν ακόμη και έτοιμος να προστρέξει την κυβέρνηση, με τις πολύτιμες ψήφους των βουλευτών και γερουσιαστών του. Τι φέρεται να ζητά σε αντάλλαγμα; Να βαρύνει ο λόγος του στην όλη διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου της Δημοκρατίας.

Είναι κοινό μυστικό ότι ο Ιταλός κεντροδεξιός πρώην πρωθυπουργός θέλει να αποφύγει, πάση θυσία, τη μετακόμιση, στο προεδρικό μέγαρο Κυρηνάλιο, του προοδευτικού, επίσης πρώην πρωθυπουργού, Ρομάνο Πρόντι.

Ο Πρόντι δεν έδειξε ποτέ ιδιαίτερη έφεση προς τους συμβιβασμούς με τον Σίλβιο, ενώ ο Ιταλός πολιτικός και μεγιστάνας θέλει εγγυήσεις ότι θα μπορέσει να διατηρήσει την τηλεοπτική αυτοκρατορία, χωρίς εντάσεις και εχθρότητες με κορυφαίους θεσμικούς παράγοντες. Ο Ρέντσι θα του κάνει τη χάρη να αποκλείσει τον Πρόντι από την κούρσα για τη διαδοχή του Ναπολιτάνο; Είναι αρκετά πιθανό, από τη στιγμή, μάλιστα, που έχει ήδη αρχίσει να γίνεται λόγος για «ανάγκη να εκλεγεί, επιτέλους, μια πρόεδρος γυναίκα». Να είναι, άραγε, εντελώς τυχαίο;

Την ίδια στιγμή, ο Ρέντσι επιχειρεί να περιορίσει την οξεία αντιπαράθεση η οποία έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό του Δημοκρατικού κόμματος. Μέχρι τώρα επέμενε στη μεταρρύθμιση του εργασιακού, με πιο εύκολες απολύσεις, όπως ζητούν οι επιχειρηματίες. Χθες το απόγευμα, με μια κίνηση–έκπληξη, o επικεφαλής της Κεντροαριστεράς στη Βουλή, Ρομπέρτο Σπεράντσα, δήλωσε ότι η κυβέρνηση δεν θα συνδέσει το μέτρο αυτό με ψήφο εμπιστοσύνης. Παράλληλα, έκανε γνωστό ότι η Κεντροαριστερά πρόκειται να προτείνει στη Βουλή «σειρά σημαντικών τροπολογιών». Μένει να εξακριβωθούν οι λεπτομέρειες των τροπολογιών αυτών και πόσο θα βαρύνει, τελικά, η στάση του μικρού κόμματος Νέα Κεντροδεξιά, το οποίο επιμένει στην «ενισχυμένη ελευθερία απολύσεων». Είναι σαφές, όμως, ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός προσπαθεί να στείλει ένα πρώτο μήνυμα διαλλακτικότητας στα συνδικάτα, ύστερα από μήνες συγκρούσεων.

Από τη μία, η κοινή πορεία με τον Σίλβιο. Από την άλλη, μια πιθανή προσπάθεια διαλόγου με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, προσβλέποντας και στη διαφύλαξη της εσωκομματικής ενότητας των Δημοκρατικών. Μέχρι πότε, άραγε, οι δύο αυτές τάσεις μπορούν να καταφέρουν να συνυπάρξουν; Δεν αποκλείεται να το δούμε σχετικά σύντομα, με τη διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου της Δημοκρατίας.