Αναζητείται νέο οικονομικό μοντέλο

Την ερχόμενη Τρίτη, όπως ανακοινώθηκε και επίσημα, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα συναντηθεί στη Ρώμη με τον Ιταλό ομόλογό του, Ματέο Ρέντσι. Στο επίκεντρο της συζήτησης θα βρεθούν η νέα πορεία της χώρας μας και το πρόβλημα του χρέους, η οικονομική κρίση που πλήττει όλη την Ευρώπη, και η δυνατότητα μιας στενότερης συνεργασίας των μεσογειακών χωρών της Ενωσης. Στη φάση αυτή, ειδικότερα, της Ελλάδας με την Ιταλία και τη Γαλλία. Αυτό που θα πρέπει να εξακριβωθεί είναι μέχρι ποιού σημείου η Ρώμη είναι διατεθειμένη να στηρίξει το αίτημά μας για εγκατάλειψη της αποτυχημένης πολιτικής λιτότητας και για σύγκληση ευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος.

Τα πρώτα μηνύματα που φθάνουν από το κυβερνητικό μέγαρο της Ρώμης, Παλάτσο Κίτζι, είναι τα εξής: «ναι» στον επανασχεδιασμό της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής -η οποία οδήγησε την Ελλάδα σε αδιέξοδο-, αλλά «όχι», προς το παρόν, σε περικοπή του χρέους. Ο Ρέντσι φοβάται πως μπορεί να κατηγορηθεί, ακόμη και από τους κυβερνητικούς του εταίρους της Νέας Κεντροδεξιάς του Αλφάνο, ότι τάζει με υπερβολική ευκολία ελάφρυνση του χρέους, την ώρα που η Ιταλία είναι ο τρίτος πιστωτής της χώρας μας, με τριάντα πέντε δισεκατομμύρια ευρώ. Υπάρχει, όμως, μια σειρά άλλων παραμέτρων που θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη: πολλοί Ιταλοί οικονομολόγοι θεωρούν ότι, ούτως ή άλλως, το ελληνικό χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο και θα πρέπει αναγκαστικά να βρεθεί μια ρεαλιστική λύση. «Πιστεύω ότι η περικοπή του χρέους της Αθήνας μπορεί να λειτουργήσει θετικά, ακόμη και για το σύνολο της Ευρωζώνης», έχει δηλώσει ο καθηγητής Οικονομικών του έγκυρου Πανεπιστημίου Luiss της Ρώμης, Τζουζέπε ντι Τάραντο.

Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ιταλία έχει δημόσιο χρέος που αγγίζει το 135% του ΑΕΠ της και, κατά συνέπεια, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, θα έπρεπε και η ίδια να αναζητήσει μια λύση που να προβλέπει τη μερική ελάφρυνσή του. Ο Ρέντσι, δε, πρέπει να αντιμετωπίσει και την πίεση που ασκείται από την αριστερή πτέρυγα του ίδιου του κόμματός του, των «Δημοκρατικών». Βουλευτές όπως ο Πίπο Τσιβάτι, ο Στέφανο Φασίνα, ο Κοραντίνο Μινέο, ζητούν επίμονα να στηριχθούν με αποφασιστικότητα τα αιτήματα της νέας ελληνικής κυβέρνησης, και να απομακρυνθεί τόσο η ιταλική όσο και η ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά από τον «θανάσιμο εναγκαλισμό» της συντηρητικής παράταξης, της κυρίας Μέρκελ και των συμμάχων της. Είναι σαφές, παράλληλα, πως σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η μεγάλη δημοτικότητα την οποία έχει εξασφαλίσει ο Αλέξης Τσίπρας στην ιταλική κοινή γνώμη, με απλούς πολίτες να δηλώνουν στα μέσα ενημέρωσης ότι «η Ελλάδα είναι τώρα ο φάρος της Ευρώπης».

Σε ό,τι αφορά την ιταλική Αριστερά (την Κομμουνιστική Επανίδρυση, και κυρίως, το κόμμα «Αριστερά, Ελευθερία και Οικολογία» του Νίκι Βέντολα), η οποία στήριξε από την αρχή την ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζει την πεποίθηση ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση, και η πιθανή επικράτηση του Podemos στην Ισπανία, τον ερχόμενο Νοέμβριο, θα αλλάξει και πολλές ισορροπίες εδώ στη Ρώμη. Από τη μία, καταφέρνοντας να επηρεάσει σημαντικές επιλογές της κυβέρνησης Ρέντσι («θέλουμε να πείσουμε και να σύρουμε με το άρμα μας και τις κυβερνήσεις Ολάντ και Ρέντσι», έχει πει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας), αλλά και επιτρέποντας στην ιταλική ριζοσπαστική Αριστερά, στην ιταλική κοινωνία, να αποκτήσει νέα δυναμική.

Η αναφορά είναι στα κόμματα, αλλά και στα συνδικάτα, στις οργανώσεις εθελοντισμού που αντιμετωπίζουν την κοινωνική κρίση, στις ευρύτερες δυνάμεις οι οποίες ζητούν την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου που επιβλήθηκε έως τώρα. «Θέλουμε να ακούσουμε λίγα, απλά και σοβαρά πράγματα, όπως στην Ελλάδα, με τον Τσίπρα», φώναξε μια νεαρή ψηφοφόρος της ιταλικής Αριστεράς, σε δημόσια συζήτηση, τις προάλλες, στον ναό του Αδριανού της Ρώμης. Αυτό είναι το κύριο νόημα, το στοίχημα, και για μεγάλο μέρος της ιταλικής προοδευτικής παράταξης.