Νόμος είναι το δίκιο του... εργοδότη

Το πρώτο της πραγματικά μεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο κατέθεσε χτες στους εταίρους η κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν και του πρωθυπουργού του Εντουάρ Φιλίπ, και φυσικά δεν είναι άλλο από την πολυσυζητημένη (αντ-)εργατική μεταρρύθμιση.

Πρόκειται, όπως αναμενόταν, για πέντε διατάγματα-τομές στην εργασιακή νομοθεσία βγαλμένα από τα... υγρά όνειρα των Γάλλων εργοδοτών ή αν προτιμάτε από τους εφιάλτες των εργαζομένων και των συνδικάτων.

Συγκεκριμένα, το «πακέτο Μακρόν» προβλέπει πέντε βασικές αλλαγές, με σημαντικότερες την «απλοποίηση» του πλαισίου των απολύσεων και τον ορισμό ανώτατου ορίου (πλαφόν) στις αποζημιώσεις για απόλυση (τρεις μισθοί για απασχόληση δύο ετών στην εταιρεία, ποσό που θα αυξάνεται σταδιακά ανάλογα με τον χρόνο προϋπηρεσίας), τη μείωση των χρονικών ορίων για δικαστικές προσφυγές από τους εργαζομένους.

Για όσους πάλι... δεν απολυθούν στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας, σύμφωνα με το κλασικό νεοφιλελεύθερο σχήμα (παρα-)λόγου, προβλέπεται η παροχή μεγαλύτερης «ευελιξίας» στις επιχειρήσεις ώστε να παρακάμπτουν το υπάρχον πλαίσιο και να διαμορφώνουν «ελαστικά» τους μισθούς και τα ωράρια εργασίας των υπαλλήλων τους «ανάλογα με τις συνθήκες της αγοράς» και σε απευθείας διαπραγμάτευση με τους εργαζομένους τους, χωρίς τους... ενοχλητικούς συνδικαλιστές και το κράτος.

Ιδιαίτερα για τις μικρότερες εταιρείες, αυτές με λιγότερους από 50 εργαζομένους, ο νέος νόμος επιτρέπει τη διεξαγωγή άμεσων διαπραγματεύσεων ανάμεσα στους εργοδότες και έναν εκπρόσωπο του προσωπικού, ο οποίος δεν θα είναι απαραίτητο να είναι μέλος συνδικάτου. Και η απόφαση θα λαμβάνεται με απλή πλειοψηφία, πάντα φυσικά υπό την πίεση της απόλυσης και της ανεργίας.

Το τέλος των συμβάσεων

«Ολοι οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Φιλίπ Μαρτινέ, επικεφαλής της CGT - της μεγάλης, μαχητικής γαλλικής εργατικής ομοσπονδίας που με τις πολύμηνες κινητοποιήσεις της είχε πρωταγωνιστήσει στην ντε φάκτο ακύρωση του αντίστοιχου «νόμου Κομρί» επί προεδρίας Ολάντ.

«Αυτό που μας παρουσίαζαν σαν μια επανάσταση, είναι η συνέχεια αυτού που γινόταν προηγουμένως», πρόσθεσε ο Μαρτινέ: «Ο επιπλέον φόβος είναι προφανής: πρόκειται για το τέλος των συμβάσεων εργασίας», δήλωσε καλώντας «τους εργαζομένους, τους συνταξιούχους και τους νέους να βγουν στους δρόμους στις 12 Σεπτεμβρίου», ημερομηνία που η CGT έχει οργανώσει κινητοποίηση.

Αντίθετα, η πιο «κεντρώα» ομοσπονδία CFDT, με εκατομμύρια μέλη, ανακοίνωσε πως ναι μεν είναι απογοητευμένη απ' αυτή τη «χαμένη ευκαιρία» για τη βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, αλλά δεν πρόκειται να καλέσει σε απεργία εναντίον των μεταρρυθμίσεων:

«Η μεταρρύθμιση αυτή δεν βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων», δήλωσε απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους ο επικεφαλής της Λοράν Μπερζέ, αλλά πρόσθεσε: «Το να βγούμε στους δρόμους δεν είναι ο μόνος τρόπος δράσης για τα συνδικάτα».

Αφεντικά ευχαριστημένα

Θα καταφέρει άραγε αυτή τη φορά ο Μακρόν να εκμηδενίσει όσα κατακτημένα με αγώνες δικαιώματα απέτυχαν να σβήσουν τόσες και τόσες κυβερνήσεις της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς πριν από αυτόν;

Οπως είδαμε και στην περίπτωση του «νόμου Κομρί», ο ήδη «καμένος» πολιτικά Ολάντ προχώρησε σε μετωπική σύγκρουση με τα συνδικάτα, αλλά τελικά οδηγήθηκε σε άτακτη υποχώρηση μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις εργατών και φοιτητών.

Πάντως οι εργοδότες είναι κατευχαριστημένοι από το πρώτο νομοσχέδιο του νέου πολιτικού «πουλέν» τους: o πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεων (CPME) Φρανσουά Ασλέν χαιρέτισε τη μεταρρύθμιση ως «ιδιαίτερα ρεαλιστική», ενώ και ο ευρωπαϊκός οικονομικός Τύπος και ιδιαίτερα οι βρετανικοί Financial Times και η γερμανική Handelsblatt κυριολεκτικά «αγιογραφούν» τον «αποφασιστικό μεταρρυθμιστή» Μακρόν και (προσ-)εύχονται όχι μόνο να περάσει χωρίς μεγάλες αντιδράσεις, αλλά να δουν αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις και στην υπόλοιπη Ευρώπη...

Ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ παραδέχτηκε πάντως εμμέσως πλην σαφώς ότι για την κυβέρνησή του, νόμος είναι το δίκιο του... εργοδότη και του επενδυτή:

«Η αλήθεια είναι πως για τα αφεντικά, ιδιαίτερα μικρών εταιρειών, και για τους ξένους επενδυτές, η υφιστάμενη εργατική νομοθεσία θεωρείται τροχοπέδη για τις προσλήψεις και τις επενδύσεις», δήλωσε ο Φιλίπ, που ετοιμάζεται τώρα για τις επόμενες αντιλαϊκές «τομές» - τη μεταρρύθμιση (προς τα κάτω φυσικά) του φόρου μεγάλης περιουσίας για τους υπερ-πλούσιους Γάλλους, τις περικοπές στα επιδόματα στέγασης για εκατοντάδες χιλιάδες φτωχούς, και φυσικά τις (υποσχεμένες προεκλογικά) απολύσεις 250.000 δημοσίων υπαλλήλων. Και μετά αναρωτιούνται οι Γάλλοι επικοινωνιολόγοι γιατί καταρρέουν τόσο γρήγορα τα ποσοστά δημοφιλίας του Μακρόν...