«Θέλω να με αγαπήσουν»

Παιδιά που «ξεχωρίζουν», παιδιά που υποφέρουν, παιδιά με το δάκτυλο στη σκανδάλη, παιδιά που βλέπουν για πρώτη φορά, παιδιά που ξεκινούν τη ζωή τους ως πρόσφυγες, παιδιά που μεγαλώνουν χωρις ευκαιρίες...Η Unicef ανακοίνωσε τα βραβεία φωτογραφίας της χρονιάς και τα παιδιά όλου του κόσμου είναι οι πρωταγωνιστές.

Φιλιππίνες: «Θέλω να με αγαπήσουν»

Επί τέσσερις εβδομάδες οι Γερμανοί φωτογράφοι Insa Hagemann και Stefan Finger ταξίδεψαν στις Φιλιππίνες καταγράφοντας με τον φακό τους μια άλλη πλευρά της σεξουαλικής εκμετάλλευσης γυναικών, την άλλη πλευρά του «τουρισμού του σεξ».

Το κοριτσάκι στην βραβευμένη φωτογραφία της χρονιάς, είναι η Ντιβάιν, που στέκεται μόνη, μακριά από τα υπόλοιπα παιδιά. Η Ντιβάιν έχει λευκό δέρμα και ξανθά μαλλιά. Ο πατέρας της είναι Αυστραλός, που γνώρισε τη μητέρα της μέσω διαδικτύου και επισκέφθηκε τις Φιλιππίνες ως «τουρίστας του σεξ». Δεν θέλει να έχει καμία σχέση με το παιδί που άφησε πίσω του.

Στις Φιλιππίνες παιδιά σαν την Ντιβάιν είναι αθώα θύματα διακρίσεων. Στιγματίζονται και απομονώνονται από τη στιγμή που γεννιούνται, αφού αυτομάτως θεωρούνται παιδιά εκδιδόμενων γυναικών, σε μια χώρα όπου η σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών είναι μια επικερδής βιομηχανία. Πολύ συχνά όμως οι γυναίκες αυτές είτε δεν έχουν άλλη επιλογή, είτε δεν έχουν άλλη ελπίδα, είτε απλώς ερωτεύτηκαν. 

Ιράκ: Η μοίρα των Γεζήδων

Ο χειμώνας έφτασε στο Ιράκ. Οι οικογένειες των Γεζήδων, που ξέφυγαν από τη βαρβαρότητα του Ισλαμικού Κράτους, θα τον περάσουν σε αντίσκηνα, στους δρόμους ή στα κουφάρια των μισογκρεμισμένων σπιτιών.  

Περίπου 8.000 Γεζήδες έχουν εγκαταλείψει την πόλη Ζάκο. Ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες και υπό συνεχή φόβο και ανασφάλεια, υποφέρουν από το κρύο, την πείνα και την έλλειψη καθαρού νερού και σωστών συνθηκών υγιεινής.

Οι φωτογραφίες του Κρίστιαν Βέρνερ κέρδισαν το δεύτερο βραβείο της Unicef. Ο Γερμανός φωτογράφος είχε επισκεφθεί και το 2012 στο Ιράκ και είχε επισκεφθεί νοσοκομεία αποτυπώνοντας με τον φακό του τα φοβερά δεινά των παιδιών σε μια χώρα διαλυμένη από τον πόλεμο. 

Ινδία: Ανακαλύπτοντας το φως

Η πεντάχρονη Ανίτα Σινγκ και η 12χρονη αδελφή της Σόνια ανακάλυψαν το θαύμα της όρασης.

Γεννήθηκαν με πρόβλημα στα μάτια, από μια πολύ φτωχή αγροτική οικογένεια σε μια από τις πλέον φτωχές περιοχές της Ινδίας. Ζούσαν στο σκοτάδι, όπως και άλλα 20 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως, τα 12 εκατομμύρια μόνο στην Ινδία. Η όραση των δυο κοριτσιών αποκαταστάθηκε έπειτα από εγχείρηση που χρηματοδοτήθηκε αποκλειστικά από δωρεές.

Είναι εύκολο να διορθωθεί αυτή η μορφή του εκ γενετής καταρράκτη, με μια επέμβαση διάρκειας 15 λεπτών. Ωστόσο το κόστος είναι 300 δολάρια, δηλαδή τρεις φορές το ετήσιο εισόδημα ενός αγρότη στην Ινδία. Γι αυτό και τα παιδιά σε αυτή την χώρα μοιράζονται την ίδια τύχη: μένουν τυφλά μέχρι να βρεθεί κάποιος να τους βοηθήσει. 

Η Σόνια και η Ανίτα στάθηκαν απίστευτα τυχερές. Ο πολυβραβευμένος φωτογράφος Μπρεντ Στίρτον από τη Νότια Αφρική βραβεύτηκε από τη Unicef γι αυτές τις φωτογραφίες.  

Ισπανία: Στην αυλή μιας ηλιόλουστης χώρας

Δεν ευθύνονται για την κρίση, αλλά πληρώνουν αδρά γι αυτήν: πολλά παιδιά στην Ισπανία ζουν πλέον μέσα στη φτώχεια- αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης.

Οι συνθήκες ζωής τους αποτυπώνονται στα άθλια διαμερίσματα και τους ξεφτισμένους τοίχους διαμερισμάτων, όπως αυτά στη Σεβίλη. Αλλά και στα πρόσωπα τους που δείχνουν θυμό, ντροπή αλλά και αδυναμία να κατανοήσουν τις ακριβώς συνέβη και ήρθαν τα πάνω-κάτω στη ζωή τους.

Η ίδια φτώχεια έχει μπει στα βιογραφικά εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών ακόμα και σε πλουσιότερες χώρες της  Ευρώπης. Ο φωτογράφος Αιτόρ Λάρα, που γεννήθηκε στην Ισπανία, καταγράφει την παιδική φτώχεια στη χώρα της για λογαριασμό της οργάνωσης «Save the Children» και η δουλειά του βραβεύτηκε φέτος από τη Unicef.

Κένυα: Θύματα βαρβαρότητας

Περίπου 130 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια έχουν υποβληθεί στην παλιά πρακτική του ακρωτηριασμού των γεννητικών τους οργάνων. Παρότι διεθνώς έχει αναγνωριστεί ότι πρόκειται για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειδικά των δικαιωμάτων των γυναικών σε πολλές χώρες της Αφρικής, όπως την Κένυα, η κλειτοριδεκτομή είναι διαδεδομένη.  

Ο Φινλανδός φωτογράφος Μέερι Κουτανιέμι κατέγραψε με τον φακό του την ιστορία των αδελφών Νασιρίαν και Ισίμα. Τα κορίτσια ανήκουν στη φυλή Μαασάι και είναι θύματα αυτής της τραγικής «παράδοσης», που επισήμως απαγορεύεται δια νόμου στη χώρα. Για τις οικογένειες τους είναι απλά μια τελετή μύησης και τα δυο 14χρονα κορίτσια δεν είχαν άλλη επιλογή από το να υπακούσουν.  

ΗΠΑ: το πρώτο μου τουφέκι

Ιδού η Αμπι, η Λίλι και ο Βενιαμίν. Ποζάρουν δίπλα στις κούκλες και τα παιχνίδια τους στα ροζ και γαλάζια δωμάτια τους.

Είναι έξι, επτά ή οκτώ ετών και κρατάνε με υπερηφάνεια το όπλο τους στα χέρια. Γράφουν ότι αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι οι αρκούδες, οι καρχαρίες και οι δεινόσαυροι. Πιθανότατα όμως δεν είναι αυτός ο λόγος, που η μαμά και ο μπαμπάς τους χάρισαν το πρώτο τους αληθινό τουφέκι με αληθινές σφαίρες. 

Η εμμονή της Αμερικής με τα όπλα ζει και βασιλεύει, παρά τον βαρύ φόρο αίματος που πληρώνει. Τα 22αρια όπλα για παιδιά κυκλοφορούν σε διάφορες «παιδικές» αποχρώσεις, είναι ελαφριά και έχουν προσαρμοστεί στην ανατομία ενός παιδιού.

Οι φωτογραφίες είναι της Βελγίδας Αν Σόφι Κεστελέιν, που ταξίδεψε στο Κεντάκι το 2013, μετά τον τραγικό θάνατο που βρήκε ένα 2χρονο κορίτσι που πυροβολήθηκε από τον 5χρονο αδελφό της με ένα όπλο, που χάρισαν στον μικρό οι γονείς.  

Μολδαβία:παιδιά που ζουν στα σύνορα 

Στην φτωχότερη χώρα της Ευρώπης, η παιδική ηλικία είναι όπως ήταν στις υπόλοιπες δυτικές χώρες την δεκαετία του 1950. Χαλασμένα δίτροχα στους χωματόδρομους, πατίνια που είναι σαν να αγοράστηκαν από παλαιοπωλείο, παιδιά που παίζουν με λάστιχα και κυνηγούν αρουραίους, παιδιά μόνα στο σπίτι.

Και οι γονείς τους; Δεν υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη, απ' όπου τόσοι πολλοί πατεράδες και μητέρες φεύγουν για να δουλέψουν στο εξωτερικό.

Μερικά χωριά και μικρές πόλεις έχουν εγκαταλειφθεί τελείως, με κλειστά σχολεία και σφραγισμένα παράθυρα. Αυτό σύμφωνα με την Unicef σημαίνει ότι περισσότερα από 150.000 παιδιά μεγαλώνουν χωρίς τους γονείς τους. την ζωή τους σε στιγμιότυπα κατέγραψε η Σουηδέζα φωτογράφος Åsa Sjöström.