«Μου έκλεψαν τα νιάτα μου»

Πέρασε περίπου τη μισή του ζωή πίσω απ΄ τα σίδερα, σ΄ ένα κελί απομόνωσης σε φυλακή της Αλαμπάμα. Κάθε μέρα, επί σχεδόν 30 χρόνια, περίμενε να οδηγηθεί στην ηλεκτρική καρέκλα για δύο φόνους που δεν διέπραξε. Από το 1985 που συνελήφθη για να καταδικαστεί τελικά σε θάνατο, ώς την περασμένη Παρασκευή που αφέθηκε επιτέλους ελεύθερος, απαλλαγμένος πια από τις κατηγορίες, έχουν αλλάξει τόσα πράγματα στον κόσμο ώστε όταν ο δικηγόρος του του χάρισε ένα smart phone, το κοίταζε αποσβολωμένος, χωρίς να γνωρίζει όχι απλώς πώς λειτουργεί αλλά ούτε καν σε τι χρησιμεύει...

Ο Αντονι Ρέι Χίντον, 58 ετών σήμερα, δεν ήταν ένας τυχαίος κρατούμενος. Είναι ο 152ος θανατοποινίτης στις Ηνωμένες Πολιτείες που βγαίνει ζωντανός από τη φυλακή, έχοντας κηρυχθεί αθώος έπειτα από κραυγαλέα κακοδικία.

Ενα σοκαριστικό νούμερο, σύμφωνα με τον συνήγορό του, που αποτελεί ενδεχομένως και την πιο τραγική πλευρά αυτής της υπόθεσης: το πόσο βαθιά διαβρωμένο από φυλετικές και ταξικές προκαταλήψεις είναι το αμερικανικό δικαστικό σύστημα και πόσο συχνά εθελοτυφλεί μπροστά σε έλλειψη επαρκών αποδείξεων, διακινδυνεύοντας να εκτελέσει έναν αθώο προκειμένου να συντηρήσει το στερεότυπο της πάταξης της εγκληματικότητας.

Μαύρος, άρα ένοχος

«Ημουν στη δουλειά μου όταν έγιναν τα εγκλήματα. Αυτό όμως δεν τους έφτανε. Δεν εξέτασαν ποτέ το άλλοθί μου. Απλώς βρήκαν έναν νεαρό μαύρο -ήμουν 29 χρόνων τότε- χωρίς καθόλου χρήματα. Στις ΗΠΑ και ειδικά στον Νότο αυτό σημαίνει καταδίκη. Ολη η υπόθεση χτίστηκε γύρω από ρατσισμό και ψέματα» είπε o Χίντον μιλώντας χθες στο BBC.

Το μοναδικό «στοιχείο» που βρήκαν οι διωκτικές αρχές της Αλαμπάμα εναντίον του ήταν η αναγνώρισή του από έναν αυτόπτη μάρτυρα, ο οποίος βρισκόταν σε άλλο σημείο από τα δύο εστιατόρια όπου είχαν δολοφονηθεί μετά ληστείας δύο υπάλληλοι.

Τι κι αν πέρασε με επιτυχία από ανιχνευτή ψεύδους; Τι κι αν δεν βρέθηκαν δικά του αποτυπώματα στους τόπους των εγκλημάτων; Τι κι αν οι σφαίρες δεν ταίριαζαν με το όπλο της μητέρας του, που βρέθηκε στο σπίτι τους; Τίποτα δεν έμοιαζε ικανό να αλλάξει την ετυμηγορία των λευκών ενόρκων πρωτόδικα και των εφετείων στη συνέχεια.

Πριν από 16 χρόνια ο έως σήμερα δικηγόρος του Χίντον ανακάλυψε δε και το εξής εκπληκτικό: ο διορισμένος τότε συνήγορος του κατηγορουμένου, ελλείψει χρημάτων, είχε βρει έναν «ειδικό» -πολιτικό μηχανικό στο επάγγελμα- που δέχτηκε να αποφανθεί επί της βαλλιστικής εξέτασης.

Μόνο που ο «ειδικός» όχι μόνο ήταν σχεδόν ανίδεος από βαλλιστικές εξετάσεις, αλλά ήταν μονόφθαλμος και δεν μπορούσε καν να δει καλά μέσα από το μικροσκόπιο! Ο δημόσιος κατήγορος τον έκανε «σκόνη» όταν κατέθεσε στο δικαστήριο, ενώ οι ένορκοι δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα γέλια τους από τις εξόφθαλμα άσχετες απαντήσεις του.

Κι όμως, παρά τα συντριπτικά στοιχεία που συνηγορούσαν για κακοδικία, η Πολιτεία της Αλαμπάμα αρνούνταν να ξανανοίξει την τελεσίδικη υπόθεση. Υστερα από πολυετείς επίμονες προσπάθειες, ο δικηγόρος του Χίντον, έχοντας πια στο πλευρό του τρεις επαγγελματίες εμπειρογνώμονες, προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, που έκρινε πως παραβιάστηκαν τα συνταγματικά δικαιώματα του θανατοποινίτη διατάσσοντας επανάληψη της δίκης.

Κι εκεί έλαμψε επιτέλους η αλήθεια. «Είμαι χαρούμενος άνθρωπος. Εχω καλή αίσθηση του χιούμορ κι αυτό ήταν που με κράτησε όσο ήμουν έγκλειστος για 30 χρόνια... Μου έκλεψαν τα νιάτα μου. Αν γίνω έξαλλος και τους μισήσω, θα τους αφήσω να κλέψουν και τη χαρά μου» δήλωσε αποστομωτικά ο μεσήλικας πλέον Αφροαμερικανός.