Η είδηση δημοσιεύτηκε στην αμερικανική Washington Post: πέθανε στα 80 του ο Γουίλιαμ Κάλεϊ, ο μοναδικός Αμερικανός στρατιωτικός που είχε καταδικαστεί για τη σφαγή στο Μάι Λάι. Το αξιοπερίεργο είναι ότι ο Κάλεϊ δεν πέθανε τώρα, αλλά στις 28 Απριλίου σε ένα κέντρο φροντίδας στο Γκέινσβιλ της Φλόριντα και ο θάνατός του έγινε γνωστός τυχαία, χάρη σε έρευνα που πραγματοποίησε στα ληξιαρχικά αρχεία ο Ζάκαρι Γούνγουορντ, απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ. Οπως ανέφερε η εφημερίδα, οι προσπάθειες να έρθει σε επικοινωνία με τον μοναχογιό του και άλλους συγγενείς για περισσότερες πληροφορίες, απέβησαν άκαρπες.
Για το Μάι Λάι γνωρίζουμε αρκετά, όχι όμως και για τα άτομα που ευθύνονταν για το μακελειό. Στις 16 Μαρτίου του 1968, η διμοιρία στην οποία υπηρετούσε ο Κάλεϊ με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού, ψάχνοντας αντάρτες Βιετκόνγκ και συνεργάτες τους εξαπέλυσε ανηλεή επίθεση σε δυο χωριουδάκια στην περιοχή Σον Τιν στο Νότιο Βιετνάμ, τα οποία ο αμερικανικός στρατός είχε μαρκάρει με την ονομασία «Μάι Λάι». Εκατοντάδες ηλικιωμένοι, παιδιά και γυναίκες, πολλές από τις οποίες βιάστηκαν προηγουμένως, σφαγιάστηκαν σε ένα πρωτοφανές δολοφονικό κρεσέντο. Μετέπειτα έρευνα του αμερικανικού στρατού αναγνώρισε 347 θύματα. Οι Βιετναμέζοι ανεβάζουν τον αριθμό τους σε 504.
Για πολύ καιρό, τα όσα συνέβησαν στο Μάι Λάι παρέμεναν ουσιαστικά άγνωστα στο αμερικανικό και παγκόσμιο κοινό. Η φρικτή αλήθεια βγήκε στην επιφάνεια εν πολλοίς χάρη στη δουλειά και στην επιμονή του εξαίρετου δημοσιογράφου Σίμουρ Χερς. Ο ίδιος άνθρωπος κατάφερε να εντοπίσει τον Γουίλιαμ Κάλεϊ, ο οποίος κρατούνταν σε στρατόπεδο στην Τζόρτζια περιμένοντας να περάσει από στρατοδικείο, και να κάνει γνωστό το όνομά του. Ο Κάλεϊ, ο οποίος είπε ότι «εκτελούσε εντολές», καταδικάστηκε σε ισόβια για τον θάνατο τουλάχιστον 22 ανθρώπων στο Μάι Λάι. Κατόπιν, η ποινή του μειώθηκε στα 22 χρόνια, αλλά τελικά εξέτισε μόνο τριάμισι και αυτά σε κατ’ οίκον περιορισμό. Mετά την αποφυλάκισή του μετακόμισε στο Οχάιο, παντρεύτηκε, απέκτησε παιδί και έζησε μια ζωή κάτω από το ραντάρ. Η μόνη φορά που έσπασε τη σιωπή του ήταν το 2009, σε μια εκδήλωση διεθνούς ομάδας εθελοντών. «Δεν περνάει μέρα που να μη νιώθω τύψεις για όσα συνέβησαν εκείνη τη μέρα στο Μάι Λάι», είπε τότε.
«Παραδόξως», κανένας από τους ανωτέρους του δεν τιμωρήθηκε για το Μάι Λάι. Ολοι είτε αθωώθηκαν είτε δεν παραπέμφθηκαν καν σε δίκη. Ορισμένοι θεώρησαν τον Κάλεϊ «εξιλαστήριο θύμα». Θύμα δεν ήταν σε καμία περίπτωση. Σίγουρα όμως δεν ήταν ο μόνος ένοχος.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η αμερικανική πολεμική μηχανή συνέχισε να παράγει και άλλους Γουίλιαμ Κάλεϊ και να εξελίσσει την τεχνογνωσία της. Τα έργα της τα είδαμε στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Γκουαντάναμο και στις μυστικές φυλακές της CIA. Σήμερα βλέπουμε τη σφραγίδα της, υλικοτεχνική και πολιτική, και στη συνεχή σφαγή στη Γάζα που πραγματοποιεί η φονική πολεμική μηχανή του Ισραήλ. Τα χρόνια περνούν, η κτηνωδία παραμένει ίδια.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας