Σαν πλοίο που ναυάγησε
σαν νούφαρο που μάδησε
στης λίμνης μέσα το θολό νερό
Με ελπίδες λιγοστές
έστω και απατηλές
να γυρίσεις περιμένω.
Ίσως βγει αληθινό
τ’ όνειρό μου το τρελό
τ’ όνειρό μου το ναυαγισμένο.
Αυτοί είναι οι στίχοι μίας από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που ερμήνευσε ο πολύ γνωστός τραγουδιστής των δεκαετιών '60 και '70 Σταμάτης Κόκοτας.
Για την ακρίβεια αυτοί οι στίχοι είναι γραμμένοι από την πιο επιτυχημένη Ελληνίδα στιχουργό Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και η σύνθεση της μουσικής ανήκει στον Απόστολο Καλδάρα.
Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι αυτοί οι στίχοι έμελλε να είναι και προφητικοί, καθώς σχεδόν 10 χρόνια αργότερα (το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε το 1967) η ζωή μέσα από ένα περίεργο παιχνίδι θα επιβεβαίωνε τους στίχους αυτού του σπουδαίου τραγουδιού για τον ερμηνευτή του.
Stacoco η ιστορία του βυθισμένου ονείρου του Σταμάτη Κόκοτα
Το μεγαλύτερο παράσημο στην πολύ επιτυχημένη ούτως ή άλλως καριέρα του Σταμάτη Κόκοτα είναι ο θαυμασμός σε πρώτη φάση και η μετέπειτα φιλία του με τον Αριστοτέλη Ωνάση.
Ο Ωνάσης αγαπούσε πολύ τα τραγούδια του λαϊκού ερμηνευτή, πήγαινε πολύ συχνά να τον ακούσει live στα νυχτερινά κέντρα που εμφανιζόταν και δεν άργησε πολύ όλο αυτό να εξελιχθεί σε μια δυνατή φιλία μεταξύ των δύο. Λέγεται μάλιστα πως η στενή του σχέση με τον Έλληνα μύθο των ναυτιλιακών τού κόλλησε και το μικρόβιο με τα καράβια και τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις.
Το πρώτο και μοναδικό εμπορικό πλοίο που απέκτησε ο Σταμάτης Κόκοτας στη μικρή σταδιοδρομία του ως πλοιοκτήτης είναι το STACOCO. Πρόκειται για ένα πλοίο μεταφοράς ξηρού φορτίου. Οι καταστηματάρχες της παραλιακής περιοχής του Ασπροπύργου όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα μισοβυθισμένο πλέον, θυμούνται τον Κύριο Σταμάτη - όπως και μας τον προσφώνησαν - να επισκέπτεται τις ταβέρνες τους, προκειμένου να προμηθευτεί φαγητό για το πλήρωμα του πλοίου, μέχρι να βρεθεί λύση στο πρόβλημα που καθήλωσε μέχρι και σήμερα το πλοίο στη συγκεκριμένη θέση. Τελευταίο φορτίο που φορτώθηκε ήταν τσιμέντο, το οποίο λογικά θα έχει γίνει πέτρα μέχρι σήμερα.
Ήταν κατασκευής 1952 και ναυπηγήθηκε στη Γερμανία με πρώτο όνομα το ST. MICHAEL. Τα επόμενα ονόματα του πλοίου ήταν τα εξής CHRISTINA VINNEN (1960), BRISINGA (1965), ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΤΡΙΝΤΖΗΣ (1970), ΑΝΝΑ Μ (1970).
Το φουγάρο του πλοίου κοσμούσε ένα μουσικό όργανο (πιθανότατα μπουζούκι), το οποίο όμως δεν είναι εμφανές στις μέρες μας λόγω της διάβρωσης.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας