Πήγε σαν το σκυλί στο αμπέλι λόγω έλλειψης γιατρών

Ο θάνατος του 42χρονου εργαζόμενου στο Εθνικό Σύστημα Υγείας γιατί δεν έλαβε τη στοιχειώδη περίθαλψη που του οφείλει το κράτος αναδεικνύει με τον πιο δραματικό τρόπο την τραγική υποστελέχωση του Νοσοκομείου Σαντορίνης και του Εθνικού Κέντρου Αμεσης Βοήθειας.

Η ιστορία

Ο 42χρονος τραυματιοφορέας πήγε με υψηλό πυρετό στο Νοσοκομείο Σαντορίνης όπου εργαζόταν τα τελευταία 8 χρόνια. Αφού υποβλήθηκε σε όλες τις ενδεδειγμένες εξετάσεις, οι γιατροί έκριναν ότι δεν χρήζει νοσηλείας. Επανήλθε όμως την επόμενη ημέρα και εισήχθη στο Τμήμα Βραχείας Νοσηλείας όπου νοσηλεύτηκε με πολύ υψηλό πυρετό για τρεις μέρες. Τότε ξεκίνησε η αεροδιακομιδή του για το Νοσοκομείο Νίκαιας. Στο αεροδρόμιο τον παρέλαβε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, δυστυχώς όμως υπέστη ανακοπή καρδιάς και παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες τόσο των διασωστών όσο και των γιατρών του Νοσοκομείου Νίκαιας δεν τα κατάφερε.

«Είτε δεν έλαβε την κατάλληλη ιατρική φροντίδα στο Νοσοκομείο Σαντορίνης είτε δεν έγινε έγκαιρα η αεροδιακομιδή του στην Αθήνα από το ΕΚΑΒ, ο άνθρωπος χάθηκε λόγω των ελλείψεων», λέει μιλώντας στην «Εφ.Συν.» ο Μιχάλης Γιαννάκος, πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων), ο οποίος μας περιέγραψε το γεγονός.

Το «στολίδι» της κυβέρνησης

Το Νοσοκομείο Σαντορίνης σήμερα βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση από ποτέ, αποψιλωμένο από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, τονίζουν μιλώντας στην «Εφ.Συν.» γιατροί που υπηρετούν εκεί. «Δεν υπάρχει μέριμνα να λειτουργήσει το νοσοκομείο. Τελεί υπό εγκατάλειψη», μας λένε. Τα συμπεράσματα της οκταετούς πλέον λειτουργίας του πρώτου νοσοκομείου με τη μορφή Α.Ε. είναι ολέθρια. Η εναρμονισμένη στους κανόνες της «ελεύθερης αγοράς» μονάδα Υγείας που τελεί υπό τη διαχείριση της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας Α.Ε. (ΑΕΜΥ Α.Ε.), το Γενικό Νοσοκομείο Θήρας, είναι ένα παράδειγμα των αποτελεσμάτων της λειτουργίας των νοσοκομείων ως επιχειρήσεων. Ενα παράδειγμα προς αποφυγή.

Ο παθολογικός τομέας του νοσοκομείου είναι ανύπαρκτος - τα τελευταία δύο χρόνια. Δεν υπάρχει παθολόγος! Το ίδιο και ο καρδιολογικός τομέας. Δεν υπάρχει καρδιολόγος! Τα επείγοντα (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών) είναι ακέφαλα. Ο διευθυντής τους -πολλά χρόνια διευθυντής ΕΣΥ- εξαναγκάστηκε σε παραίτηση λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας απαξίωσης. Ετσι «ορφάνεψε» και το Επιστημονικό Συμβούλιο του οποίου ήταν πρόεδρος. Επιπλέον, δεν υπάρχει διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας. Δεν υπάρχει μικροβιολόγος! Οι εξετάσεις φεύγουν ανυπόγραφες από το εργαστήριο! Αναισθησιολόγους πότε έχει, πότε δεν έχει το νοσοκομείο. Τον περασμένο Σεπτέμβριο δεν είχε, τώρα έχει. Χειρουργούς έχει το νοσοκομείο. Οι περισσότεροι γιατροί όμως δεν είναι μόνιμοι και άρα διαθέσιμοι για τα επείγοντα. Για παράδειγμα, οι χειρουργοί που το νοσοκομείο διαθέτει έρχονται δύο εβδομάδες τον μήνα με πρόθεση να χειρουργήσουν διάφορα προγραμματισμένα περιστατικά και επιστρέφουν στη βάση τους, την Αθήνα.

Πρόσφατα παραιτήθηκαν: ένας ακτινοδιαγνώστης -ο δεύτερος βρίσκεται σε αναρρωτική άδεια-, ο μοναδικός παιδίατρος, εργαζόμενος χρόνια στο νοσοκομείο, που απηύδησε κι αυτός και ζήτησε μετάθεση, για να έρθει νέα παιδίατρος που μόλις τελείωσε την ειδικότητά της, ο μοναδικός νευρολόγος του νοσοκομείου, η κυτταρολόγος και θα ακολουθήσουν και άλλοι.

Από τις 52 θέσεις γιατρών, το νοσοκομείο μετρά σήμερα μόνο 16 (!), έναν στους τρεις δηλαδή, και οι αποχωρήσεις συνεχίζονται. Το νοσοκομείο βέβαια ήταν από την αρχή υποστελεχωμένο, ακόμα και σε σχέση με το απαρχαιωμένο οργανόγραμμά του. Το μοναδικό Κέντρο Υγείας του νησιού έκλεισε για να εξοικονομηθεί προσωπικό και να στελεχωθεί το καινούργιο νοσοκομείο, αφαιρώντας τις αναγκαίες υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Από το εγχείρημα της ΑΕΜΥ έχουν περάσει και φύγει δεκάδες γιατροί, αλλά και εργαζόμενοι άλλων ειδικοτήτων, είτε επειδή απολύθηκαν μετά τη λήξη των συμβάσεών τους είτε επειδή παραιτήθηκαν λόγω της εντατικοποίησης, του αυξημένου κόστους ζωής, των ακριβών ενοικίων. Και σαν να μην έφταναν η εξοντωτική υπερεφημέρευση και η επικίνδυνη προχειρότητα (π.χ. να περιθάλπουν ασθενείς γιατροί άσχετων ειδικοτήτων), οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με απειλές και συκοφάντηση σε όποιον λέει την αλήθεια για την κατάσταση.

Το νοσοκομείο-επιχείρηση έχει γενικεύσει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις ομηρίας και ανακύκλωσης της ανεργίας, με φτηνούς, εξουθενωμένους, περιπλανώμενους υγειονομικούς για να μπαλώνουν τρύπες. Αυτό άλλωστε είναι το καθεστώς που προωθεί με το «νέο ΕΣΥ» η κυβέρνηση της Ν.Δ.

Υπάρχει μια πανσπερμία εργασιακών σχέσεων: μόνιμοι ΕΣΥ, αγροτικοί, αορίστου χρόνου, ορισμένου χρόνου, με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών, συμβάσεις ιδιωτών με καθεστώς Covid. Ταυτόχρονα, το προσωπικό αντιμετωπίζεται ανάλογα με το πώς συμφέρει την εταιρεία: πότε ως Ιδιωτικού Δικαίου (και δεν παίρνει επιδόματα) και πότε ως Δημοσίου (και δεν παίρνει δώρα). Οι δε γιατροί προσλαμβάνονται όχι ως επιμελητές Β’, Α’ ή διευθυντές, αλλά ως ΠΕ (Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης) για να κοστίζουν λιγότερο!

Οι γιατροί έχουν διαμαρτυρηθεί πολλάκις για την ψευδή εικόνα που επιχειρεί να δώσει η διοίκηση του νοσοκομείου, κατά την προσφιλή τακτική της κυβέρνησης «όλα καλώς καμωμένα» από την ίδια. Γιατροί και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του νοσοκομείου που, όπως αναφέρουν σε επιστολή τους, «πραγματικά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό με εξαντλητικά ωράρια, προσωπικές θυσίες, παραμελώντας κάθε οικογενειακή τους υποχρέωση, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του λειτουργήματός τους, αφού, όπως γνωρίζετε, οι κάτοικοι του νησιού, ιδία τους τελευταίους 6 μήνες, λόγω παρατεταμένης θερινής περιόδου, είναι δεκαπλάσιοι τουλάχιστον των μονίμων κατοίκων, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτούς και τους κατοίκους και τουρίστες των Κυκλάδων, π.χ. Ανάφη, Σίκινο, Φολέγανδρο κ.λπ.», λένε χαρακτηριστικά.

Ενα νησί με περίπου 20.000 μόνιμους κατοίκους, στους οποίους προστίθενται την τουριστική περίοδο 15.000-20.000 εργαζόμενοι σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων του τουρισμού (ξενοδοχεία, εστιατόρια, εμπόριο, γραφεία, υπηρεσίες τουρισμού κ.λπ.) και φυσικά πάνω από 100.000 τουρίστες, αναγκάζεται να στραφεί σε ιδιωτικές κλινικές που η μία μετά την άλλη ανοίγουν (και) στη Σαντορίνη. Οσο πιο σοβαρό είναι δε το περιστατικό τόσο μεγαλύτερο το κόστος, αν υπολογίσει κάποιος πως τα επείγοντα περιστατικά στα οποία μπαίνει το θέμα των αεροδιακομιδών, πολλές φορές λόγω καθυστερήσεων, αναμονών ή έλλειψης μέσου, αναγκάζονται να δίνουν υπέρογκα ποσά που φτάνουν τα 4.000 ευρώ σε ιδιωτική εταιρεία!