Το τελευταίο του φωτορεπορτάζ

Δύο είναι τα ιστορικά μνημεία της Θεσσαλονίκης, λέγανε χαριεντιζόμενοι οι «παλιοί» δημοσιογράφοι: ο Λευκός Πύργος και ο Γιάννης Κυριακίδης.

Μετά 92 χρόνια ζωής και 70 χρόνια στο «πεζοδρόμιο», ο τελευταίος έπεσε χθες, αφήνοντας ορφανό τον δημοσιογραφικό κόσμο αλλά και την πόλη που τόσο αγάπησε.

Ο Γιάννης Κυριακίδης, κορυφαίος φωτορεπόρτερ διεθνώς, έφυγε χθες για το μεγάλο... ρεπορτάζ.

Γεννημένος στις 10 Μαΐου του 1924 στην Καλαμαριά, από πρόσφυγες γονείς, άστραψε το φλας και την τέχνη του εκατομμύρια φορές, είτε για να απαθανατίσει με τον φακό του σημαντικές προσωπικότητες είτε απλούς ανθρώπους είτε για να κάνει είδηση τα μοναδικά ενσταντανέ.

Ηταν τόσο τελειομανής μ’ αυτό που έκανε, που πάντα, ακόμη και στα γεράματα, κυκλοφορούσε κουβαλώντας παντού μια σκάλα στον ώμο ώστε να πιάσει την προοπτική που δεν θα είχαν οι άλλοι...

Εστησε απέναντί του και διέταξε πολιτικούς αρχηγούς και πρωθυπουργούς.

«Ανδρέα, κοίτα επάνω», «Κώστα, εδώ, εδώ», τον θυμάμαι να φωνάζει στον Παπανδρέου και τον Μητσοτάκη στα εγκαίνια της ΔΕΘ, όπου μιλούσαν στους εκπροσώπους των παραγωγικών φορέων.

Κι εκείνοι σταματούσαν τις ομιλίες τους, γυρνούσαν, κοίταζαν τον φακό του και γίνονταν μία φωτογραφία που σχεδόν πάντα «έπαιζε» πρωτοσέλιδη.

«Κυριακίδη, είσαι ο μοναδικός τύραννος που απέμεινε στη δημοκρατία», του είχε φωνάξει «αγανακτισμένος» τον Σεπτέμβριο του 1964 ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου σε κάτι τέτοια εγκαίνια της ΔΕΘ.

Νεαρός ρεπόρτερ στα τέλη της δεκαετίας του ’80, θυμάμαι ένα ρεπορτάζ που είχα κάνει μαζί του πριν η δημοσιογραφία των καναλιών τραυματίσει ανεπανόρθωτα τις εφημερίδες.

Κάτι σύριγγες από χρήση ναρκωτικών είχαν βρεθεί πεταμένες σε μια παλιά κατασκήνωση στη δυτική Θεσσαλονίκη. Δεν ήταν σπουδαίο θέμα, ούτε κανείς είχε διάθεση να μιλήσει γι’ αυτό που με είχαν στείλει να... καλύψω.

Οι φωτογραφίες του όμως ήταν τόσο «ζωντανές», τόσο συγκλονιστικές, που μόνο γι’ αυτό έγινε πρωτοσέλιδο.

Το μάτι, ο φακός του κυρ Γιάννη έπιανε τη στιγμή με τρόπο ανεπανάληπτο και μοναδικό.

Το κάθε «κλικ» της μηχανής του έβγαζε αριστουργήματα και ειδήσεις.

Σε παλαιότερη συνέντευξη που είχε δώσει στον Κώστα Μπλιάτκα, ο Γιάννης Κυριακίδης είχε αποκαλύψει ένα σημαντικό «δάνειο» που δέχτηκε στο ξεκίνημα της καριέρας του.

Είχε μπει στο κατάστημα φωτογραφικών ειδών του Σαλβαδόρ Κούνιο για να αγοράσει μια φωτογραφική μηχανή. Είχε πάνω του 100 δραχμές, αλλά η κάμερα κόστιζε 3.500, και απογοητευμένος πήγε να φύγει.

Τότε εμφανίστηκε ο Κούνιο και είπε στον υπάλληλο: «Κάν’ την πακέτο και δώσ’ την στο παιδί».

Οκτώ μήνες αργότερα ο κυρ Γιάννης εμφανίστηκε στο μαγαζί για να την εξοφλήσει.

▸ «Καλά, πώς με εμπιστεύτηκες;»

● «Σε διάβασα στα μάτια», του απάντησε.

«Κλέβω» από το κείμενο της πολύπειρης συναδέλφου του ΑΠΕ, Βίκυς Χαρισοπούλου, που τον γνώρισε πολύ καλύτερα:

“Δεν με θυμούνται πια ούτε οι παλιοί μου φίλοι. Κάποιοι τυμβωρύχοι εμφανίζονται πού και πού να πάρουν τζάμπα φωτογραφίες, να παριστάνουν τους ειδικούς, να ’χουν ντοκουμέντα” έλεγε τα τελευταία χρόνια κι όλο δάκρυζε. Ηταν κι αυτά τα τελευταία χρόνια που του στέρησαν τους άμεσους φίλους, τους “σκηνοθέτες” και πρωταγωνιστές συνάμα των ιστορικών χάπενινγκ της δεκαετίας του ’80.

Δεν είχε εξάλλου “γούστο” η ζωή του πλέον. Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Γουσίδης, ο καρδιοχειρουργός Παναγιώτης Σπύρου, ο επιχειρηματίας και παλαίμαχος αθλητής Ανέστης Πεταλίδης -οι “εντιμότατοι φίλοι” του- “έφυγαν” όλοι μαζί κάποια χρόνια πριν κι έστησαν ήδη της δική τους... παρέα στα σύννεφα. Ο Γιάννης Κυριακίδης δεν άντεξε άλλο μόνος του. Η “αρκουδίτσα” έφυγε χθες και πάει να βρει τον... “Ντούτσε”, τον “χασάπη” και τον “πατριάρχη” για να συνεχίσουν».

Η κηδεία του θα γίνει αύριο, στις 4 μ.μ., από την εκκλησία της Αγίας Σοφίας. Η ταφή θα γίνει στα Κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου.