Αιματοβαμμένα μεροκάματα...

Ο 68χρονος που καταπλακώθηκε από πέτρες σε διώροφη οικοδομή κατά τη διάρκεια τεχνικών εργασιών το Σάββατο 1/10/2022, στο Πελόπιο Hλείας, ο 38χρονος ηλεκτρολόγος που έχασε τη ζωή του χθες, σε αποθήκη επιχείρησης ταχυμεταφοράς εμπορευμάτων και εγγράφων στην περιοχή Αχαρνών Αττικής, και ο 39χρονος μηχανικός που πληγώθηκε θανάσιμα στα μεταλλεία βωξίτη στη Βάργιανη Φωκίδας δεν αποτελούν την εξαίρεση στους κανόνες υγείας και ασφάλειας της εργασίας στην Ελλάδα. Τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα στη χώρα μας γίνονται ο κανόνας. Κι αυτό συμβαίνει με την ίδια ταχύτητα που οι θάνατοι κατά τη διάρκεια της εργασίας εντάσσονται σε μια άρρωστη κανονικότητα για όλους μας.

Η «Εφ.Συν.» είχε υπογραμμίσει τον κίνδυνο μιλώντας έναν μήνα πριν για ρεκόρ θανατηφόρων, όταν μετρούσε 41 δυστυχήματα. «Η ανεξάρτητη συνεχής έρευνα της Ομοσπονδίας μας, σύμφωνα με την οποία 51 εργαζόμενοι έχουν χάσει φέτος τη ζωή τους (ενώ όλο το 2020 ήταν 38), δυστυχώς επιβεβαιώνει –όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο– τις εκτιμήσεις μας», επισημαίνει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Τεχνικών Επιχειρήσεων, Ανδρέας Στοϊμενίδης, προσθέτοντας ότι «η αδιαφορία των θεσμικά υπευθύνων και η ασύμμετρη εντατικοποίηση της εργασίας εξακολουθούν να παραμένουν επικίνδυνοι παράγοντες οι οποίοι, αν δεν εξαλειφθούν αμέσως, θα μας οδηγήσουν σε ακόμα χειρότερες καταστάσεις».

Λες και κάπου κάποιος έχει βάλει ένα αδιόρατο στοίχημα: τα εργατικά δυστυχήματα να ξεπεράσουν τις γυναικοκτονίες! Η ΓΣΕΕ μιλά για «εφιαλτική τροπή». «Ο άτυχος συνάδελφός μας εργαζόταν πολλά χρόνια στα μεταλλεία, ήταν απόφοιτος της Σχολής Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης και μετά από πολύχρονη επαγγελματική πορεία εργαζόταν στον τομέα υπόγειας εκμετάλλευσης βωξίτη», αναφέρει το Ε.Κ. Φθιώτιδας, ζητώντας να εξεταστεί διεξοδικά εάν η επιχείρηση είχε λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα που ορίζει ο νόμος και αν αυτά τηρήθηκαν.

Η μνημειώδης υποστελέχωση της Επιθεώρησης Μεταλλείων, όπως σημειώνει και σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ, το σκανδαλωδώς, αποξενωμένο από τον κόσμο της εργασίας ΕΛΙΝΥΑΕ, που έχει εκχωρηθεί ουσιαστικά στον ΣΕΒ, ως μοναδικός τριμερής και χρηματοδοτούμενος θεσμός για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, η έλλειψη κάθε σοβαρής προσπάθειας για συστηματικό έλεγχο και πρόληψη από το πολύπαθο ΣΕΠΕ, αλλά και η ευκολία με την οποία μπορεί μια επιχείρηση ή ένας εργολάβος να αυξήσει τις ώρες εργασίας, αποτελούν αιτίες, αν και όχι τις μοναδικές, για τα αυξανόμενα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα.

Να πώς περιέγραψε τις συνθήκες στα μεταλλεία βωξίτη ο πρόεδρος του εργοταξιακού σωματείου. «Από την μπούκα μέχρι το κοίτασμα είναι 3 με 4 χιλιόμετρα απόσταση, αλλά αυτό που συνέβη δεν έγινε τόσο κάτω. Ο βράχος έπεσε στη διαδρομή που έκανε ο συνάδελφος στη στοά βάσης. Ξέρετε τι σημαίνει στοά βάσης; Еίναι η κεντρική στοά, το πιο ασφαλές σημείο. Είναι απίστευτο πώς ο βράχος έπεσε πάνω του ακριβώς τη στιγμή που περνούσε από εκεί».

Καθώς μας μιλά για το τραγικό εργατικό δυστύχημα με βάση την ενημέρωση που λίγη ώρα πριν έκανε στο σωματείο η διοίκηση της γαλλικών συμφερόντων IMERYS-Βωξίτες Α.Ε., η φωνή του Νίκου Χλεμπογιάννη παραμένει σταθερή. Ο ίδιος, 34 ετών σήμερα, δηλαδή μία πενταετία νεότερος από το θύμα –τον Κώστα Αργύρη, που στις 10 Ιουνίου έκλεισε τα 39 του–, γνωρίζει τις στοές από τα 22 του. Και τις στοές και τα αδιέξοδά τους.

Περιγράφει την παντελή απουσία των Επιθεωρητών Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος. «Από 11 επιθεωρητές έχουν μείνει μόνο 3 και για να εξασφαλίσουμε ότι θα έρθουν να κάνουν έλεγχο για τις συνθήκες εργασίας χρειάστηκε να πάμε στον εισαγγελέα και να πάρουμε εισαγγελική εντολή», λέει ο πρόεδρος του σωματείου. Και δεν είναι η πρώτη φορά για την εταιρεία όπου σήμερα διευθύνων σύμβουλος είναι ο Αθανάσιος Κεφάλας, διακεκριμένο στέλεχος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Στερεάς Ελλάδος (ΣΒΣΕ), που συμβαίνουν εργατικά δυστυχήματα. Το ιστορικό ξεκινά το 2013.

«Υπάρχει κάτι που κατά τη γνώμη μου επιβαρύνει όχι μόνο τους εργαζόμενους αλλά και το κοίτασμα», σημειώνει ο κ. Χλεμπογιάννης. «Τα τελευταία 2-3 χρόνια η διοίκηση πρόσθεσε και τέταρτη βάρδια, δηλαδή δουλειά και την 6η ημέρα, το Σάββατο. Τα Σάββατα πληρώνονται ως υπερωρίες, αλλά εξαντλούνται και οι εργαζόμενοι και το κοίτασμα δεν ηρεμεί».

Υπάρχει περίπτωση αυτό το «απίθανο», σε ό,τι αφορά το σημείο όπου έγινε η κατολίσθηση, να συνδέεται με την υπερεκμετάλλευση του εδάφους; τον ρωτάμε. «Δεν αποκλείεται. Πάντως εμείς κάναμε στάση εργασίας για να μην υποχρεωθούμε σε δουλειά και την 6η ημέρα, αλλά η διοίκηση μας πήγε στα δικαστήρια για να τη βγάλει παράνομη, αλλά δεν το κατόρθωσε».

Ανακοίνωση του τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.

«Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ εκφράζει  την οδύνη του για τους θανάτους δύο ακόμα νέων ανθρώπων σε χώρους εργασίας. Ένας 40χρονος εργαζόμενος λατομείου σε μεταλλείο στη Φωκίδα και ένας 38χρονος υπάλληλος αποθήκης στο Μενίδι προστέθηκαν χθες στον τραγικό  κατάλογο των θανάτων σε εργατικά ατυχήματα τον τελευταίο χρόνο.

Η  κατάσταση με τα εργατικά ατυχήματα στη χώρα μας έχει ξεπεράσει κάθε όριο.  Η υποβάθμιση και υποστελέχωση της επιθεώρησης εργασίας και συνολικά των ελεγκτικών μηχανισμών, η πλήρης υποτίμηση των θεμάτων υγείας και ασφάλειας από το υπουργείο Εργασίας, τα εξαντλητικά ωράρια και η γενικευμένη ασυδοσία στους χώρους εργασίας οδηγούν σε συνεχιζόμενες απώλειες νέων ανθρώπων.

Είναι καθαρό πια ότι η   αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης δεν οδηγεί μόνο σε περιστολή των εργατικών δικαιωμάτων, εξάντληση των εργαζομένων και φτωχοποίηση του κόσμου της εργασίας. Οδηγεί σε θανάτους, σοβαρούς τραυματισμούς και ανθρώπινες τραγωδίες.

Απαιτούμε την άμεση διερεύνηση σε βάθος των αιτίων που οδήγησαν στα τραγικά εργατικά ατυχήματα και την απόδοση ευθυνών.

Ο κόσμος της εργασίας, τα συνδικάτα και ολόκληρη η κοινωνία οφείλουν να πάρουν στα χέρια τους των αλλαγή των πολιτικών που έχουν οδηγήσει στην σημερινή κατάσταση. Μοναδικός δρόμος ο αγώνας για την ανατροπή των καταστροφικών πολιτικών και η ανάδειξη στις εκλογές μιας προοδευτικής κυβέρνησης, που θα αντιστρέψει τη σημερινή εικόνα και θα βάλει στο επίκεντρο τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και την προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων».