2.200 φοιτητές και φοιτήτριες δικαιούχοι χωρίς σίτιση

Οι πεινασμένοι έχουν διαδίκτυο; Δυστυχώς δεν είναι ρητορικό το ερώτημα... Την ώρα που οι εισαγγελείς ερευνούν πανεπιστημιακά τμήματα που αρνούνται να προχωρήσουν σε εξ αποστάσεως διαδικτυακές εξετάσεις, 2.200 φοιτητές και φοιτήτριες που πληρούν τα κριτήρια για δωρεάν σίτιση δεν την έχουν διότι δεν φτάνουν τα χρήματα που διαθέτει το υπουργείο Παιδείας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Κάποιος εισαγγελέας θα έπρεπε να αναζητήσει γιατί και ποιος είναι ο υπεύθυνος που μόνο οι μισοί από τους 4.000 δικαιούχους σιτίζονται δωρεάν ενώ οι υπόλοιποι προστρέχουν ακόμη και στον πρύτανη παρακαλώντας για ένα πιάτο φαΐ.

Τα γεγονότα δεν είναι απλώς απαράδεκτα, είναι εξοργιστικά, αφού για τα κριτήρια που ισχύουν σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας κάποιοι τρώνε και κάποιοι δεν τρώνε, αν και το δικαιούνται. Χρόνια κρατά αυτή η ιστορία, και πέρυσι για κάποιους μήνες οι δικαιούχοι σιτίστηκαν όλοι γιατί το ΠΑΜΑΚ πλήρωσε από τα αποθεματικά του («Ανάγκη μόνιμης λύσης για τη σίτιση στο ΠΑΜΑΚ», «Εφ.Συν.», 26.1.23), τα οποία φέτος δεν υφίστανται.

Ποιος ευθύνεται για την κατάσταση; Το λένε σε ανακοίνωσή τους οι γονείς των παιδιών που μένουν χωρίς σίτιση: «Για μια ακόμη φορά το υπουργείο Παιδείας μάς αντιμετωπίζει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, αφού η συνταγματική επιταγή για δωρεάν και δημόσια εκπαίδευση καταστρατηγείται πριν ακόμα καταλυθεί το άρθρο 16. Στο ΦΕΚ 1965/18/6/12 ΤΒ, ορίζονται οι όροι κι οι προϋποθέσεις της δωρεάν σίτισης των φοιτητών στα ελληνικά πανεπιστήμια».

Επικαλούνται τις συνταγματικές διατάξεις οι γονείς αλλά έχουν προσκρούσει σε παγερή αδιαφορία καθώς, όπως σχολιάζουν και υπενθυμίζουν, «πέρυσι σε σχετική αναφορά της Βουλευτού του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. κ. Χαράς Κεφαλίδου τον Ιανουάριο του 2023 (αρ.Πρ.:1036/25-1-2023) το μεν υπουργείο Οικονομικών ως Πόντιος Πιλάτος με το υπ' αριθμ.31864/28-2-2023 έγγραφό του δηλώνει αναρμόδιο, το δε υπουργείο Παιδείας δεν κάνει καν τον κόπο ως όφειλε να απαντήσει, σπαταλώντας δημόσιους πόρους σε αντιδημοκρατικούς θεσμούς όπως η Πανεπιστημιακή Αστυνομία».

Και δυστυχώς αυτό δεν είναι κάτι που συνέβη για έναν χρόνο, καθώς η ευθεία παρανομία λαμβάνει χαρακτηριστικά θεσμού. Εξηγούν οι γονείς: «Με τα κριτήρια επιλογής οι περισσότεροι από τους 1.800 θα σιτίζονται δωρεάν για τέσσερα χρόνια, ενώ οι υπόλοιποι 2.200 δεν θα ωφεληθούν ποτέ κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής τους θητείας. Ο τρόπος επιλογής μάλιστα δίνει το δικαίωμα σε τρίτεκνη οικογένεια (πραγματικό παράδειγμα) με ετήσιο εισόδημα 55.000 ευρώ και μόνιμο τόπο κατοικίας τη Θεσσαλονίκη, δηλαδή χωρίς επιβάρυνση ενοικίου, να απολαμβάνει την παροχή, ενώ οικογένεια με 2 παιδιά, με 15.000 εισόδημα και φοιτητικό ενοίκιο, όχι».

Σε δηλώσεις του πριν από λίγες μέρες («Στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης 91,4») ο Στέλιος Κατρανίδης, πρύτανης του ΠΑΜΑΚ, ανέφερε ότι ο ίδιος έχει κάνει διάβημα στο υπουργείο Παιδείας από τα μέσα Ιανουαρίου, έχει θέσει το θέμα πολλές φορές σε Συνόδους Πρυτάνεων, αλλά η χρηματοδότηση (περίπου 1.079.000 ευρώ) είναι η ίδια τα τελευταία τουλάχιστον 12 χρόνια. Τι απάντηση έχει εισπράξει από το υπουργείο; «Η απάντηση είναι ότι θα δουν πώς μπορεί να υπάρξει έκτακτη αύξηση της χρηματοδότησης». Φυσικά δεν έχει γίνει τίποτα μέχρι σήμερα. Την ίδια στιγμή ο πρύτανης παραδέχεται πως «ναι, έχουν φτάσει παιδιά στην πόρτα μου και δεν εύκολο ούτε ευχάριστο να λέει κάποιος σε παιδιά που έχουν πρόβλημα -μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις όταν βλέπεις κάποιον να σου λέει θέλω να φάω αλλά δεν έχω- και δεν μπορείς να κάνεις κάτι γιατί ο νόμος ορίζει τα γνωστά». Κι έτσι φτάνουμε στο σημείο της «νομιμοποιημένης αδικίας»!

«Τι περιμένουμε στωικά; Την έλευση των βαρβάρων;» διερωτάται ο Λάμπρος Βέλλιος, ένας από τους γονείς φοιτητή που δεν παίρνει δωρεάν φαγητό αν και το δικαιούται, τονίζοντας ότι η αποστροφή του πρύτανη για προσέλευση φοιτητών για ένα πιάτο φαγητό «προκαλεί φόβο», ενώ είναι «παραλογισμός το κράτος να παρανομεί μην επιχορηγώντας τη δωρεάν σίτιση όλων των φοιτητών, που με βάση τον νόμο τη δικαιούνται, επιβαρύνοντας τους οικογενειακούς μας προϋπολογισμούς».

Ο κ. Βέλλιος επικαλείται το Σύνταγμα τονίζοντας ότι το ίδιο το κράτος το καταλύει αφού καταστρατηγείται η πρόβλεψη στο άρθρο 16 παρ. 4 για το δικαίωμα δωρεάν παιδείας και αναρωτιέται «για τις προτεραιότητες που αναδεικνύει η κείμενη νομοθεσία όταν επιτρέπει σε οικογένεια τρίτεκνων με κύρια κατοικία τη Θεσσαλονίκη και ετήσιο εισόδημα 55.000 ευρώ να απολαμβάνει το προνόμιο, έναντι κάποιου που πληρώνει ενοίκιο κι έχει ετήσιο εισόδημα 15.000 ευρώ. Στρεβλότητα δεν αποτελεί επίσης το γεγονός ότι οι ίδιοι 1.800 θα σιτίζονται για όλη τη διάρκεια των σπουδών κι οι υπόλοιποι 2.200, που αποτελούν άτομα με αναπηρία, παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών, παιδιά από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, δεν θα το απολαύσουν ποτέ;».