Επαγγελματικό «απαρτχάιντ» για φοιτητές δημόσιων ΑΕΙ

Ενώ έχουν παρέλθει τέσσερα χρόνια από τη σχετική αναδιοργάνωση της ανώτατης εκπαίδευσης, για τους απόφοιτους των ΤΕΙ, οι οποίοι ανέρχονται σε 400.000 από την ίδρυσή τους το 1983 (διά του Ν. 1404) ως ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και μετέπειτα από την ανωτατοποίησή τους το 2001 (διά του Ν. 2916) μέχρι και την κατάργηση αυτών, δεν έχει γίνει ακαδημαϊκή αντιστοίχιση των πτυχίων τους με τα αντίστοιχα ή συναφή πτυχία των νέων ακαδημαϊκών δομών.

Κοντολογίς οι πτυχιούχοι πρώην ΑΕΙ Τεχνολογικού Τομέα στις προκηρύξεις συμμετέχουν με λιγότερες θέσεις ως Τ.Ε. αντί των αποφοίτων Π.Ε. και αυτό οδηγεί και σε άλλη μισθολογική και βαθμολογική ανέλιξη στη διάρκεια της υπηρεσίας τους. Στην ουσία οι απόφοιτοι αυτοί έχουν τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων επαγγελματικών σχολών και όχι τα δικαιώματα αποφοίτων πανεπιστημίων. Ιδιαίτερα το πρόβλημα εντοπίζεται στους αποφοίτους μηχανικούς, αποφοίτους οικονομικών σχολών, στους ηλεκτρολόγους και βιβλιοθηκονόμους.

Συμπληρώνονται 6 χρόνια από την ίδρυση της Σχολής Μηχανικών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (ΠΑΔΑ) και 4 χρόνια από την αποφοίτηση των πρώτων μηχανικών των νέων 5ετών Προγραμμάτων Σπουδών και παραμένει ακόμα σε εκκρεμότητα το καίριο ζήτημα της αντιστοίχισης των Τμημάτων Μηχανικών ΠΑΔΑ με τα πολυτεχνικά τμήματα και σχολές της χώρας και η επακόλουθη απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους απόφοιτους-διπλωματούχους.

Το ζήτημα αφορά πολλές χιλιάδες φοιτητών και ήδη μερικές χιλιάδες απόφοιτων μηχανικών, οι οποίοι βρίσκονται πλήρως αποκλεισμένοι από το επάγγελμα. Το γεγονός αυτό συνιστά ευρείας κλίμακας παραβίαση του άρθ. 22 του Συντάγματος, καθώς και του δικαιώματος πρόσβασης σε εργασία, ενός δηλαδή εκ των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως αυτό κατοχυρώνεται από το «Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα» (ΟΗΕ, 1966, όπως κυρώθηκε με τον Ν. 1532/1985, άρθ. 6 & 7). Το αδιανόητο αυτό επαγγελματικό απαρτχάιντ συνεχίζει να υπάρχει, παρά το γεγονός ότι:

1. Οι 5ετείς σπουδές των τμημάτων της σχολής έχουν αξιολογηθεί και κριθεί με ομόφωνα θετική γνώμη της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ), το έτος 2021, ως προγράμματα επιπέδου 7 (integrated Master), όπως όλα τα άλλα 5ετή πολυτεχνικά προγράμματα σπουδών της χώρας.

2. Τα 8 Τμήματα Μηχανικών ΠΑΔΑ έχουν πιστοποιηθεί από την ΕΘΑΑΕ (2022, 2023) με εξαιρετική επιτυχία: εξι (6) εξ αυτών, δηλαδή όλες οι κλασικές ειδικότητες Μηχανικού, έχουν πιστοποιηθεί με «A» (άριστα - «fully compliant») και δύο (2) με αξιολόγηση ικανοποιητική - «substantially compliant», ενώ δύο (2) τμήματα (πολιτικοί μηχανικοί και ναυπηγοί μηχανικοί) αξιολογήθηκαν με απόλυτο άριστα (12 «A» και στους 12 θεματικούς άξονες της πιστοποίησης). Σημειώνεται ότι οι εξαιρετικές πιστοποιήσεις έγιναν από 5μελείς επιτροπές, όπου συμμετείχαν καθηγητές ξένων ΑΕΙ και εκπρόσωποι του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ) με σύμφωνη γνώμη τους. Ας σημειωθεί επίσης ότι οι πιστοποιήσεις αρκετών από τα Τμήματα Μηχανικών ΠΑΔΑ έχουν γίνει με βαθμολογίες υψηλότερες σε σχέση με πολλά από τα πολυτεχνικά τμήματα και σχολές της χώρας.

Οι αξιολογήσεις αυτές όμως φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετές για την ελληνική πολιτεία, ώστε να αποδοθούν άμεσα τα επαγγελματικά δικαιώματα στους διπλωματούχους μηχανικούς του ΠΑΔΑ με νομοθετική ρύθμιση. Αντίθετα, την παρούσα χρονική περίοδο, ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών αναμένει γνωμοδότηση ακόμα μιας επιτροπής (άρθ. 66 Ν.4610/2019, με συμμετοχή ξανά 2 εκπροσώπων του ΤΕΕ), ώστε κατόπιν να λάβει ο ίδιος την απόφαση για το εάν τα –άριστα πιστοποιημένα και με Integrated Master– Τμήματα της Σχολής Μηχανικών είναι αντίστοιχα με πολυτεχνικά τμήματα της ημεδαπής! Παράλληλα, την ώρα που χιλιάδες φοιτητές και απόφοιτοι του δημόσιου Πανεπιστημίου είναι αποκλεισμένοι από το επάγγελμα, η κυβέρνηση υπόσχεται «μη κρατικά» Πανεπιστήμια με ειδικότητες αναγνωρισμένες επαγγελματικά και ακαδημαϊκά! Πώς είναι όμως δυνατόν να δίνονται υποσχέσεις για «μη κρατικά» Πανεπιστήμια στην Ελλάδα, ενώ την ίδια στιγμή το δημόσιο Πανεπιστήμιο παράγει μετά από 5ετείς σπουδές χιλιάδες μηχανικούς που αντιμετωπίζονται ως απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς οποιοδήποτε επαγγελματικό δικαίωμα;

Πώς είναι δυνατόν να αξιολογείται πολλαπλώς και με άριστη βαθμολογία ένα δημόσιο ελληνικό Πανεπιστήμιο για να είναι τελικά οι απόφοιτοί του πλήρως αποκλεισμένοι από το επαγγελματικό πεδίο της χώρας, ενώ από την άλλη πλευρά να δίνεται «εν μιά νυκτί» η πολιτική υπόσχεση για ακαδημαϊκά και επαγγελματικά δικαιώματα σε ιδρύματα-παραρτήματα Πανεπιστημίων του εξωτερικού;

Γιατί το ελληνικό κράτος συντηρεί και χρηματοδοτεί σπουδές σε σχολές και τμήματα, όταν το τελικό παραγωγικό αποτέλεσμα των σπουδών είναι να τεθεί εκτός παραγωγής ο επιστήμονας που εκπαιδεύτηκε με δημόσιο χρήμα; Αυτό δεν είναι ο ορισμός της διασπάθισης δημόσιου χρήματος; Δεν είναι εμπαιγμός για φοιτητές και απόφοιτους; Εάν δεν υπήρχε πρόθεση για επαγγελματική αποκατάσταση, ποιος ο λόγος να εισαχθούν και να εκπαιδευτούν τόσοι μηχανικοί στο ΠΑΔΑ;