Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής δημοσίευσε την Παρασκευή 10/9 έναν νέο οδηγό για τον Συλλογικό Προγραμματισμό – Εσωτερική και Εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων.
Δεν πρόλαβε να βγει το ΦΕΚ με την απόφαση της υφυπουργού Παιδείας για την υλοποίηση της αξιολόγησης των σχολείων και το ΙΕΠ, σαν έτοιμο από καιρό, έβγαλε έναν οδηγό για τα βήματα που πρέπει να κάνουν Διευθυντές και εκπαιδευτικοί για να υλοποιήσουν την απόφαση του ΥΠΑΙΘ για την αξιολόγηση.
Προφανώς ο Πρόεδρος του ΙΕΠ κ. Αντωνίου που έχει διακηρύξει με κάθε τρόπο την λατρεία του στην αξιολόγηση θέλησε να διευκολύνει για να μην επιβαρυνθούν οι εκπαιδευτικοί και στο «τσακ μπαμ» να προχωρήσουν στην απόκτηση κουλτούρας αξιολόγησης.
Προφανώς δεν του περνάει από το μυαλό ότι μπορεί και να αρνηθούν. Σου λέει ζαλισμένοι από τον βομβαρδισμό μέτρων και απειλών, ζωσμένοι από το φόβο της πανδημίας, ακινητοποιημένοι από τον εγκλεισμό μηνών, εξουθενωμένοι, που θα πάει θα αναγκαστούν να μπουν στην αξιολόγηση.
Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που το ΙΕΠ προσφέρει τα φώτα του με "οδηγούς". Το τελευταίο δεκαήμερο του Μάρτη που μας πέρασε δημοσίευσε πέντε οδηγούς, με ενδεικτικές ερωτήσεις για τη διερεύνηση αξόνων καθώς και την τεκμηρίωση της αποτίμησής τους, δράσεις και εξειδικευμένα εργαλεία στο πλαίσιο της αξιολόγησης των σχολείων. Ωστόσο, τότε ήρθε το "τσουνάμι" των αντιδράσεων των εκπαιδευτικών (Το 90% των σχολείων είπαν όχι) και έμειναν οι "οδηγοί" στα ράφια.
Πίσω από τη βιτρίνα
Πίσω από τις «εκθέσεις ιδεών» με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα επιδιώκεται να αποκρύψουν τον πραγματικό ρόλο της αξιολόγησης.
Η αξιολόγηση, όχι μόνο δεν είναι «αθώα» και «αυτονόητο εργαλείο για τη βελτίωση» της εκπαίδευσης, αλλά όπου και αν εφαρμόστηκε και παρά την επένδυση με χίλιες δυο «αθώες» έννοιες συνδέθηκε με ένα ασφυκτικό σύστημα αξιολόγησης που αποτελεί κεντρικό μηχανισμό ανατροπής εργασιακών σχέσεων, ιδεολογικής χειραγώγησης και κατηγοριοποίησης σχολείων εκπαιδευτικών και μαθητών, εργαλείο βαθμολογικής- μισθολογικής καθήλωσης και απολύσεων.
Δείκτες και κριτήρια αξιολόγησης
Δέσμιοι μιας παραγωγίστικης και ακραίας νεοφιλελεύθερης αντίληψης οι κυβερνώντες θεωρούν το σχολείο ως επιχείρηση, όπου εφαρμόζονται μοντέλα αξιολόγησης και ελέγχου με «πιστοποιητικά ποιότητας» (ISO 9000), σύμφωνα με τα πρότυπα της βιομηχανίας και του εμπορίου.
Οι επιδόσεις των υποκειμένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων χρησιμοποιούνται ως μονάδες μέτρησης της παραγωγικότητας και αποδοτικότητας, ως δείκτες προαγωγιμότητας και ανταγωνιστικότητας. Μια τέτοια θεώρηση απορρέει από τη γενικότερη αντίληψη περί εμπορευματοποίησης των πάντων στα πλαίσια της καπιταλιστικής κοινωνίας, όπου όλα εμπορευματοποιούνται και κάθε εμπόρευμα έχει και την τιμή του.
Αναφορικά με όλους αυτούς τους άξονες, δείκτες, κριτήρια, φόρμες, κ.α. η πρώτη γενική παρατήρηση είναι ότι με αυτό τον τρόπο κατακερματίζεται και ποσοτικοποιείται η εκπαιδευτική διαδικασία. Και ακόμα χειρότερα επιχειρείται η ποσοτικοποίηση και μέτρηση χαρακτηριστικών της προσωπικότητας μαθητών και εκπαιδευτικών.
Επιδιώκεται να επικυρωθούν ως αντικειμενικά μετρήσιμα στοιχεία της προσωπικότητας και νοητικές λειτουργίες των υποκειμένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως η διδακτική ή μαθησιακή ικανότητα, η πνευματική και επιστημονική συγκρότηση, η ικανότητα επικοινωνίας και ο τρόπος συμπεριφοράς, οι διαπροσωπικές σχέσεις, οι ιδέες, η φαντασία, η πρωτοβουλία κ.ά. Τα πάντα θα μπαίνουν σε «κουτάκια» και θα πολλαπλασιάζονται με συντελεστές.
Όλα αυτά σημαίνουν αμέτρητες συνεδριάσεις από το Σεπτέμβριο, στους συλλόγους διδασκόντων. Με την εντατικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών και τη γραφειοκρατία στους συλλόγους διδασκόντων να παίρνει μια νέα διάσταση.
Όλο το θεσμικό πλαίσιο και οι οδηγοί του ΙΕΠ συγκροτούν τους όρους μιας διαδικασίας που καμία σχέση δεν έχει με εσωτερικές και ανατροφοδοτικές συλλογικές παιδαγωγικές λειτουργίες. Αντίθετα, αυτή διαμορφώνει μια δυναμική κωδικοποίησης, συγκρισιμότητας, διαφοροποίησης, κατάταξης και ανταγωνισμού των σχολικών μονάδων, που θα πάρει σαφέστερα χαρακτηριστικά με την έκδοση των υπουργικών αποφάσεων που θα ορίσουν φόρμες και δείκτες αξιολόγησης.
Οδηγεί τους εκπαιδευτικούς σε ένα κυκεώνα συνεδριάσεων και γραφειοκρατικών διαδικασιών. Είναι μια διαδικασία αλλοτρίωσης και χειραγώγησης.
Η Έκθεση Πισσαρίδη, ο ΣΕΒ και η αξιολόγηση: Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!
Η έκθεση Πισσαρίδη προτείνει προτείνει τα εξής: «Συνεχής αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με βάση κριτήρια όπως οι επιδόσεις των μαθητών, το ποσοστό εισαγωγής των μαθητών στα Πανεπιστήμια, οι ειδικές προκλήσεις κάθε σχολείου. Σύνδεση της χρηματοδότησης των σχολείων με την επίτευξη εκπαιδευτικών στόχων. Δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων των αξιολογήσεων και σύγκριση μεταξύ των σχολείων με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών».
Η ποιότητα στην εκπαίδευση για μας τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς δεν είναι η μετρήσιμη αποδοτικότητα που σχετίζεται με τις προτεραιότητες των «αγορών». Η ποιότητα συμβαδίζει με την ενίσχυση και όχι την αποδόμηση της δημόσιας παιδείας, την προσπάθεια άρσης των κοινωνικών φραγμών με τους οποίους είναι συνδεδεμένη, με το σχολείο που χωρά όλους τους μαθητές και όλη τη γνώση που να ανταποκρίνεται στην ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύπτει τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας, να τους χρησιμοποιεί για να καλυτερέψει την ανθρώπινη ζωή, που να δημιουργεί δημοκρατικά ελεύθερες προσωπικότητες, ανθρώπους που να μαθαίνουν να συνεργάζονται, να σέβονται τη διαφορετικότητα και να δουλεύουν συλλογικά για την προσωπική, αλλά και κοινωνική απελευθέρωση και ευτυχία.
Και όλα αυτά δε χωράνε στα κουτάκια τους και στους «δείκτες ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου». Αλλά και ό, τι μπορεί να μετρηθεί, όπως οι «οικονομικοί πόροι», η κυβέρνηση αξιολογείται ως «ανεπαρκέστατη», αφού έχει συρρικνώσει δραματικά τις δαπάνες για την εκπαίδευση. Βέβαια δεν υπάρχει κανένας δείκτης αξιολόγησης της κρατικής χρηματοδότησης , αφού ο βασικό στόχος είναι είτε να περιοριστεί είτε να εκλείψει.
Το σχέδιο τους είναι μια εκπαίδευση κατά απόλυτο τρόπο επιτηρούμενη, χειραγωγημένη, αυταρχική, κατακερματισμένη και κατηγοριοποιημένη όπου ευνοούνται τα ταξικά συμφέροντα του κεφαλαίου και της «αγοράς», των σχολαρχών, των ιδιοκτητών ιδιωτικών εκπαιδευτικών ομίλων, των φροντιστηρίων. Για αυτό η Τράπεζα Θεμάτων και οι νέοι εξεταστικοί φραγμοί στο Λύκειο, η δραματική μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ, η Πανεπιστημιακή Αστυνομία και το σχέδιο διαγραφής δεκάδων χιλιάδων φοιτητών μέσω του περίφημου ν+2. Βασικός στόχος που υπηρετούν όλα τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της είναι η δραστική απομαζικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης, η έξωση μεγάλου μέρους του μαθητικού και φοιτητικού πληθυσμού από τα σχολεία και τις σχολές.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας