Γιατί δεν ρωτάτε τον Μπαλτάκο, κύριε Κασιδιάρη;

Επί πεντέμισι χρόνια η ηγεσία της Χρυσής Αυγής έκανε ότι δεν υπάρχει η δίκη και επέμενε ότι όλες οι κατηγορίες εις βάρος της έχουν καταρρεύσει και τα στελέχη της έχουν ήδη απαλλαγεί. Και μόλις κατάλαβαν ότι έχουν καταδικαστεί και μάλιστα σε βαριές ποινές, οι πάλαι ποτέ αγέρωχοι ναζιστές εμφανίζονται ο ένας μετά τον άλλο στο δικαστήριο επικαλούμενοι κάθε λογής επιχειρήματα ως… ελαφρυντικά.

Ηταν χτες η σειρά του Ηλία Κασιδιάρη να παρουσιαστεί, για άλλη μια φορά μέσα σε λίγα 24ωρα, στο δικαστήριο και να ζητήσει να διερευνηθεί το περιεχόμενο της κλήσης που φέρεται να έχει γίνει δύο μέρες πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τη Γενική Γραμματεία Συντονισμού του Κυβερνητικού Εργου επί Σαμαρά προς κάποιον χρυσαυγίτη, ο οποίος την ημέρα της δολοφονίας επικοινώνησε με τον Ρουπακιά. Ο Κασιδιάρης, χωρίς να δώσει κάποια δική του εξήγηση, ζήτησε απλώς να κληθεί ο Δ. Βαρτζόπουλος, υπεύθυνος της Γραμματείας επί Σαμαρά, και να εξεταστεί κατ’ αντιπαράσταση με τον ίδιο.

Βέβαια η φάση της διερεύνησης της υπόθεσης δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, αλλά προκαλεί εντύπωση η ένδεια των επιχειρημάτων των ήδη καταδικασμένων χρυσαυγιτών. Ειδικά ο Ηλ. Κασιδιάρης έχει κάνει χρήση του ίδιου επιχειρήματος με κάθε δυνατή μορφή. Από το γνωστό -και ασφαλώς σκηνοθετημένο- βίντεο Μπαλτάκου έως το αμφισβητούμενο ηχητικό με τον «Παναθηναϊκάκια», ο Κασιδιάρης επαναφέρει ως μόνιμο υπερασπιστικό όπλο την υποτιθέμενη σκευωρία εις βάρος του από την κυβέρνηση Σαμαρά.

Αλλά με όσα είπε χτες στο δικαστήριο ο Κασιδιάρης, άθελά του, επιβαρύνει τη δική του θέση. Στα αναγνωστέα έγγραφα της δίκης έχουν επισκοπηθεί και έχουν αξιολογηθεί πολλές κλήσεις και πολλά SMS χρυσαυγιτών, και ανάμεσα σ’ αυτά περιλαμβάνονται οι παρεμβάσεις του τότε γενικού γραμματέα της κυβέρνησης και εξ απορρήτων συνεργάτη του τότε πρωθυπουργού, Τ. Μπαλτάκου, προς την κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής, με εντολές πώς να ψηφίζει στα κρίσιμα νομοσχέδια στα οποία δεν εξασφαλιζόταν η συμφωνία του ΠΑΣΟΚ. Την επαφή με τον πρωθυπουργό μέσω Μπαλτάκου είχε κυρίως ο ίδιος ο Κασιδιάρης. Αν λοιπόν υπάρχει «σκευωρία», τότε ο πρώτος που μετείχε σ’ αυτήν είναι ο ίδιος!

Με τη χτεσινή, πάντως, παρέμβασή του, ο Ηλ. Κασιδιάρης επανέλαβε τη γνωστή τακτική του, να εκθέτει δηλαδή τις σχέσεις μεταξύ Ν.Δ. και Χρυσής Αυγής μόνο όταν κινδυνεύει ο ίδιος. Για παράδειγμα, ενώ το βίντεο με τον Μπαλτάκο είναι υποτίθεται τραβηγμένο μόλις έγιναν οι αρχικές συλλήψεις (Μιχαλολιάκου, Παππά, Λαγού, κ.λπ.), ο Κασιδιάρης το δημοσιοποίησε έξι μήνες αργότερα, την περίοδο που άρχισε να εξετάζεται πάλι και η δική του προφυλάκιση. Το ίδιο έγινε και με το ηχητικό για τον «Παναθηναϊκάκια». Ακριβώς το ίδιο και τώρα που ως τελευταίο επιχείρημα για να κερδίσει την αναστολή ο Κασιδιάρης χρησιμοποιεί και πάλι την ίδια ξαναζεσταμένη «αποκάλυψη».

Για τη σοβαρότητα της πρωτοβουλίας αυτής είναι ενδεικτικό ότι ο Κασιδιάρης δεν αναφέρεται σε όσα κάνει ο Λαγός μέσα και έξω από το δικαστήριο, ενώ και ο Λαγός δεν λέει λέξη για όσα κάνει ο Κασιδιάρης. Και βέβαια ο «αρχηγός» Μιχαλολιάκος τους παρατηρεί αμίλητος, στολίζοντας και τους δυο με το επίθετο «προδότης».

Οσο για το άλλο επιχείρημα που επαναλαμβάνεται από τα έδρανα της υπεράσπισης, ότι δήθεν η έδρα υφίσταται την πίεση της κοινής γνώμης, ακούγεται εντελώς εξωφρενικό σε όποιον παρακολουθεί έστω και από μακριά όλη τη διαδικασία. Γιατί εκείνος που πιέζει και επιτίθεται είναι βέβαια η πλευρά των χρυσοαυγιτών. Αυτοί είναι που ζήτησαν την εξαίρεση της σύνθεσης του δικαστηρίου, αυτοί απειλούν με Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, αυτοί καταγγέλλουν για «στημένο δικαστήριο», στο οποίο απαντούν «με γροθιά» και απειλούν να το «διασύρουν», ενώ ισχυρίζονται ότι «η εμπάθεια της Λεπενιώτη έχει ξεπεράσει κάθε όριο. […] Πόσο πιο χαμηλά θα κατρακυλήσει;».

Είναι οι ίδιοι που έχουν ζητήσει την εξαίρεση για πολλούς άλλους δικαστικούς που διερεύνησαν την υπόθεση, ενώ είχαν υποβάλει και μήνυση στις δύο εφέτες ανακρίτριες Κλάπα και Δημητροπούλου και στον εισαγγελέα εφετών Ισίδωρο Ντογιάκο. Πάει πολύ, αυτοί που είχαν εξαρχής αυτή την επιθετική γραμμή εναντίον των δικαστικών λειτουργών, να ζητούν επιείκεια επειδή δήθεν «πιέζουν» κάποιοι μη κατονομαζόμενοι άλλοι.

Δεν αλλάζουν

Υπάρχει, τέλος, το ύστατο επιχείρημα, ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει υπόνοια πως όσοι έχουν καταδικαστεί ως διευθυντές της εγκληματικής οργάνωσης μπορεί να διαπράξουν το ίδιο έγκλημα, εφόσον η Χρυσή Αυγή έχει διαλυθεί. Ασφαλώς η απήχηση της οργάνωσης έχει συρρικνωθεί και όλες οι μεγαλοστομίες περί συμμετοχής στις επόμενες εκλογές των καταδικασμένων από τη φυλακή είναι απλώς ευχές για αφελείς οπαδούς. Ομως οι ιστότοποι των τριών κληρονόμων της ναζιστικής οργάνωσης δεν επιβεβαιώνουν τους συνηγόρους υπεράσπισής τους. Και στις τρεις περιπτώσεις αναφέρεται η συνέχεια της δράσης τους.

Εδώ χρειάζεται προσοχή. Το ότι η τριχοτομημένη Χρυσή Αυγή δεν μπορεί πλέον να διεκδικεί παρουσία στη Βουλή καθόλου δεν σημαίνει ότι η δράση της θα σταματήσει. Τα εγκλήματα της οργάνωσης ξεκινούν από την εποχή που ήταν μια εντελώς περιθωριακή ομάδα φανατικών ναζιστών, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Η επιστροφή στο πολιτικό περιθώριο δεν αποκλείει την ανάκληση μεθόδων εκείνης της εποχής. Κι αυτό είναι κάτι που η ελληνική Δικαιοσύνη δεν πρέπει να επιτρέψει.