Αλλαγές στους ποινικούς κώδικες για πάσα νόσο

Των δηλώσεων Μητσοτάκη στη ΔΕΘ προηγήθηκαν οι ανάλογες δηλώσεις από τον αρμόδιο υπουργό και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, στην προσπάθεια να εξομοιώσουν τη χαμηλή παραβατικότητα με τη βαριά εγκληματικότητα: «Ο Γ. Φλωρίδης και ο Π. Μαρινάκης ως νομικοί επιλέγουν πλάγιο δρόμο ικανοποίησης του ποινικού λαϊκισμού: θα περιορίσουν κατά βούληση το φιλελεύθερο μέτρο δικαιώματος αναστολής ποινής και θα μετατρέψουν κατά το δοκούν αδικήματα εξ αμελείας σε αδικήματα με δόλο, ανοίγοντας πολύ επικίνδυνα μονοπάτια στο ποινικό δίκαιο» («Επιχείρηση ποινικού λαϊκισμού», «Εφ.Συν.» 30.8).

Βέβαια, ταυτόχρονα ο κ. Φλωρίδης ικανοποιούσε στη Χίο τους εκπροσώπους των δικηγορικών συλλόγων της χώρας, οι οποίοι είχαν διαβάσει προ ημερών τη διαρροή για εξωφρενικά πρόστιμα σε δικηγόρους που είναι απρεπείς στις δικαστικές αίθουσες ή υποβάλλουν συνεχή αιτήματα αναβολών. Τελικά τα «γύρισε» ο κ. Φλωρίδης ως προς το ύψος των χρηματικών προστίμων και των παραβόλων για την αναβολή υποθέσεων, ενώ λίγες ημέρες πριν με άλλη διαρροή γνωστοποιούσε ότι θα αναδιατυπωθεί -σε πείσμα του Κ. Μητσοτάκη- η αδιανόητη διάταξη Κ. Τσιάρα περί ύπαρξης εγκληματικής οργάνωσης για οποιοδήποτε αδίκημα διαπράττεται από περισσότερους του ενός δράστες («Νίκη των δικηγόρων ενάντια σε ακραία διάταξη», «Εφ.Συν.» 1.9.2023).

Κι ενώ ο κ. Φλωρίδης καταβάλλει προσπάθειες να χρυσώσει το χάπι στους δικηγόρους, οι αποδέκτες τής αποκλειστικά τιμωρητικής σωφρονιστικής πολιτικής Μητσοτάκη, δηλαδή οι φυλακισμένοι, βιώνουν στο πετσί τους τις άθλιες συνθήκες κράτησης, τη συνέχιση χωρίς αιτία της φυλάκισης όταν έχουν συμπληρώσει το απαιτούμενο διάστημα έκτισης ποινής και τη στέρηση του πλέον ευεργετικού διεθνώς μέτρου των αδειών. Εφόσον όμως υπουργός, δικηγόροι και δικαστές είναι ικανοποιημένοι, ποιος νοιάζεται για δίκαιη σωφρονιστική πολιτική και για επανένταξη;

Επικοινωνιακή χίμαιρα

Αρθρο διαρρέει από το υπουργείο Δικαιοσύνης στα συστημικά ΜΜΕ με τις πολλοστές αλλαγές που ετοιμάζει στον Ποινικό Κώδικα, που έχει καταντήσει το κλοτσοσκούφι της επικοινωνιακής χίμαιρας. Το μοναδικό «εργαλείο» για πάσα επιτελική νόσο. Καίγονται τα δάση λόγω ελλιπούς πρόληψης και ανεπάρκειας του κρατικού μηχανισμού; Απλούστατο: μεγαλύτερες ποινές! Πνίγονται ζώα και άνθρωποι και χάνονται περιουσίες λόγω έλλειψης κεντρικού σχεδιασμού των αντιπλημμυρικών έργων; Απλούστατο: μεγαλύτερες ποινές! Χτυπάει κόκκινο η βαριά εγκληματικότητα με δεκάδες εκτελέσεις μέρα μεσημέρι μέσα στις πόλεις; Απλούστατο: μεγαλύτερες ποινές! Χορηγούνται τραπεζικά δάνεια αέρα; Απλούστατο: ασυλία τραπεζικών! Ετσι, με μηδενικό οικονομικό κόστος, αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη τις πληγές που βιώνουν οι πολίτες της χώρας.

Τελευταία διαρροή, οι αλλαγές στο άρθρο για την απιστία και τις αυτεπάγγελτες εισαγγελικές διώξεις. Εδώ κυριολεκτικά η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά! Αν όντως ισχύει το κείμενο της σχεδιαζόμενης αλλαγής, όπως διέρρευσε στο dikastiko.gr, τότε μάλλον εκεί στο υπουργείο δεν έχουν διαβάσει καν τα σχετικά άρθρα του Π.Κ. όπως ίσχυαν αλλά και όπως τροποποιήθηκαν επί επιτελικού κράτους.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τα φαινόμενα που «ο εκπρόσωπος ενός φορέα είναι ταυτόχρονα ελέγχων και ελεγχόμενος, προσπαθούν να ματαιώσουν την αλλαγή που σχεδιάζεται. Τα φαινόμενα αυτά ουσιαστικά έφεραν τους επικεφαλής οργανισμών του Δημοσίου ή ΟΤΑ να πρέπει να υποβάλουν μηνύσεις (εγκλήσεις) για άδικες πράξεις σε βάρος των υπηρεσιών που προΐστανται για να κινηθεί ποινική διαδικασία, δηλαδή να κινήσουν οι ίδιοι διαδικασία εις βάρος τους. Το προβληματικό αυτό γεγονός (σ.σ. της ατιμωρησίας ) “κόβει” μαχαίρι η τροποποίηση της διάταξης στην οποία σύμφωνα με πληροφορίες θα προστεθεί ότι "τα εγκλήματα σε βάρος του νομικού προσώπου του Δημοσίου, των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης διώκονται πάντοτε αυτεπαγγέλτως"».

Το ακατανόητο με αυτή την τόσο «τολμηρή» αλλά εντελώς επικοινωνιακού τύπου αλλαγή είναι ότι τόσο ο Π.Κ. (που ψηφίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ) όσο και ο τροποποιημένος Π.Κ. που ψηφίστηκε επί Ν.Δ. ούτως ή άλλως προβλέπουν ότι για την κακουργηματική απιστία η δίωξη παραμένει αυτεπάγγελτη, ανεξάρτητα από το αν υπήρχε ή όχι έγκληση νομικού προσώπου του ελληνικού Δημοσίου, των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή των οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενώ αν η ζημία που προκλήθηκε υπερβαίνει συνολικά των ποσό των 120.000 ευρώ επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.

Στην αρχή βέβαια η κυβέρνηση της Ν.Δ. το 2019 ήθελε να μετατρέψει κατ' έγκληση όχι μόνο τα πλημμελήματα απιστίας που προέβλεπε ο νέος Π.Κ. αλλά και τα κακουργήματα. Οι σφοδρές αντιδράσεις ολόκληρου του νομικού κόσμου όπως και της αντιπολίτευσης την απέτρεψαν κι έτσι η κυβέρνηση περιόρισε τις επιθυμίες της εξαιρώντας από την αυτεπάγγελτη δυνατότητα παρέμβασης των εισαγγελικών αρχών μόνο τις τράπεζες - και μάλιστα ψήφισε και την παραγραφή όλων των υποθέσεων τραπεζικής απιστίας («θαλασσοδανείων»).

Παρά τις σφοδρές αντιδράσεις ακόμα και της συντηρητικής Ενωσης Ελλήνων Εισαγγελέων, στέρησε από τη Δικαιοσύνη τη δυνατότητα να δικάσει τις πράξεις διαφθοράς που είχαν άμεση επίπτωση στις τσέπες των φορολογούμενων πολιτών που με το υστέρημά τους ανατροφοδοτούσαν τις χρεοκοπημένες από τα «θαλασσοδάνεια» τράπεζες. Παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Γ. Φλωρίδη για την κατάργηση της ασυλίας, η κυβέρνηση έκανε σαφές, «αδειάζοντάς» τον πανηγυρικά, πως ο «θεσμός» της ασυλίας παραμένει ως έχει και φυσικά απορρίφθηκε άμεσα η σχετική τροπολογία που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά τις τρομακτικές καταστροφές στα απροστάτευτα δάση αλλά και την πλήρη απόδειξη του ότι τα αντιπλημμυρικά έργα και ο κεντρικός σχεδιασμός παρέμειναν «μακέτες», ο κ. Φλωρίδης προσπαθεί να σώσει τα προσχήματα πλασάροντας ως αλλαγή την προσθήκη της λέξης «πάντοτε» στο αυτεπαγγέλτως. Στην ουσία φυσικά δεν υπάρχει καμία αλλαγή, δεδομένου ότι ούτως ή άλλως οι εισαγγελικές αρχές είχαν και έχουν τη δυνατότητα να κινήσουν αυτεπάγγελτη διαδικασία ειδικά σε ενδεχόμενα μείζονος σημασίας βαριά κακουργήματα απιστίας, που στοίχισαν σε ανθρώπινες ζωές και ανυπολόγιστες καταστροφές. Ηδη η έστω και καθυστερημένη εντολή της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου αποδεικνύει το πόσο επικοινωνιακή είναι η εξαγγελία μιας δήθεν «τολμηρής» αλλαγής. Εκτός και αν ο υπουργός Δικαιοσύνης θεωρεί δεδομένο ότι σε τέτοιας έκτασης υποθέσεις βλάβης του Δημοσίου η Δικαιοσύνη θα παραμείνει αδιάφορη, οπότε με νομοθετική διάταξη θα υποχρεώνεται να παρέμβει. Εδώ που τα λέμε, όμως, ίσως έχει κάποιο δίκιο, αν κρίνουμε από το πρόσφατο παρελθόν 2019-2023!