Ενα παραγωγικό έτος με κυκλοφορίες που έστρεψαν βλέμματα και… ώτα σε μπάντες και καλλιτέχνες όχι απαραίτητα στην πρώτη γραμμή της εμπορικότητας. Μπορεί να βρισκόμαστε στην εποχή του γρήγορου ακούσματος και της διαδικτυακής κυριαρχίας, ωστόσο τα δέκα άλμπουμ που παρουσιάζουμε έχουν δημιουργηθεί για να ακούγονται στην ολότητά τους. Η σειρά που ακολουθούμε δεν είναι απαραίτητα κατάταξης.
1. Maruja «Knocknarea»
Ενα EP στη λίστα με τους δίσκους της χρονιάς; Η απάντηση είναι καταφατική όταν πρόκειται για την μπαντάρα από το Μάντσεστερ που εισέβαλε με το ντεμπούτο της με φόρα στα στερεοφωνικά μας, ξεκαθαρίζοντας ότι είναι το νέο μεγάλο σχήμα που έρχεται από τη Βρετανία. Post-punk, hardcore, αλλά και jazz σε μια δουλειά που ξεπερνάει τα μουσικά σύνορα και προδιαθέτει για μεγαλεία στο μέλλον. Θα τους απολαύσουμε σύντομα και live στη χώρα μας.
2. Lankum «False Lankum»
Οι Ιρλανδοί σήκωσαν πολλή συζήτηση με τη δισκογραφική τους επιστροφή. Ενα σκοτεινό folk αριστούργημα που φιγουράρει ψηλά σε πολλές από τις λίστες με τις καλύτερες δουλειές της χρονιάς. Επιβλητικό άκουσμα που δεν περιορίζεται μόνο στην ακουστική αισθητική του. Προσφέρει αρκετές ψυχεδελικές στιγμές, αλλά και εφιαλτικές εικόνες εάν διαβάσει κάποιος προσεκτικά ορισμένους από τους στίχους.
3. Riverside «ID.Entity»
Οι Πολωνοί έβγαλαν έναν εξαιρετικό progressive δίσκο, σηματοδοτώντας την επιστροφή τους στα μουσικά δρώμενα του σκληρού ήχου. Οι Riverside απομακρύνονται εν μέρει από τις προηγούμενες δουλειές τους, αναγεννιούνται και είναι απολαυστικοί. Παρότι είναι πιο ενδιαφέρον στις σκοτεινές στιγμές του, το «ID.Entity» είναι γεμάτο σπουδαίες συνθέσεις με τη μουσική και τεχνική αρτιότητα των τεσσάρων μελών να είναι εμφανείς.
4. Sleep Token «Take Me Back To Eden»
Τρίτη και φαρμακερή για τους Βρετανούς που κυκλοφόρησαν τον καλύτερο δίσκο τους. Ακολουθούν με επιτυχία τη μοντέρνα στροφή που θέλει τις μπάντες να ξεπερνούν μουσικά ιδιώματα και ήδη θεωρούνται ένα από τα πιο «καυτά» σχήματα της εποχής μας. Από αυθεντικό pop και RnB σε ξεσπάσματα με κιθαριστικούς ογκόλιθους, ουρλιαχτά και μια επιβλητική ατμόσφαιρα.
5. Tesseract «War Of Being»
Ενας δίσκος με τόσα πολλά επίπεδα, μουσικά, στιχουργικά και αισθητικά, φέρνει τους Βρετανούς στο προσκήνιο της progressive metal σκηνής. Σίγουρα η μπάντα έβαλε μπροστά μεγαλεπήβολα σχέδια, τα οποία όμως πετυχαίνει και με το παραπάνω. Οι Tesseract εξερευνούν αρκετά μουσικά μονοπάτια και μας προσφέρουν μια ματιά από τον heavy ήχο του μέλλοντος.
6. The Ocean «Holocene»
Τα γράψαμε και τα ξαναγράφουμε. Οι Γερμανοί συνεχίζουν να παίζουν σε υψηλά στάνταρ. Το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους είναι μεν πιο πειραματικό, όμως η έμπνευση είναι δεδομένη και η ισορροπία ανάμεσα σε ηλεκτρονικά στοιχεία και βαρύτατα riffs έρχεται με επιτυχία. Εμείς εδώ και μήνες απολαμβάνουμε και με το παραπάνω συνθέσεις όπως τα «Atlantic», «Subboreal» και «Subatlantic».
7. Swans «The Beggar»
Τι άλλο να γράψουμε για τον εμβληματικό Michael Gira και τη μουσική του «συμμορία»; Οι Swans δεν σταματούν να παράγουν εξαιρετική μουσική. Μιλάμε για το 16ο άλμπουμ τους, που είναι τόσο κλειστοφοβικό όσο και επιβλητικό το θέλαμε. Ο πειραματισμός, ο θόρυβος και το σκοτάδι χτυπούν ταβάνι και η φωνή τού Gira εξακολουθεί να μας στοιχειώνει.
8. Rival Sons «Darkfighter/Lightbringer»
Ποιος είπε ότι δεν κυκλοφορεί καλή rock μουσική; Οι Rival Sons καταρρίπτουν αυτό τον μύθο εδώ και χρόνια έχοντας μια αρκετά προσεγμένη καριέρα και φέτος επέστρεψαν στις εξαιρετικές κυκλοφορίες και μάλιστα με διπλό χτύπημα. Προτιμούμε το πιο σκοτεινό Darkfighter από το «αδελφάκι» του Lightbringer, ο Jay Buchanan είναι σε μεγάλα κέφια και οι Αμερικανοί αποδεικνύουν πως δεν έχουν ξεμείνει από ιδέες και πάθος.
9. Dozer «Drifting in the Endless Void»
Θριαμβευτική επιστροφή για μία από τις πιο ιστορικές stoner rock μπάντες. Δεκαπέντε χρόνια είχαν οι Σουηδοί να κυκλοφορήσουν νέο άλμπουμ και του έδωσαν και κατάλαβε. Με συνθέσεις λίγο πιο «γυαλισμένες» και περισσότερο τεχνικές οι Dozer δημιουργούν έναν αναπάντεχα καλό δίσκο διευρύνοντας τη μουσική τους γκάμα. Παραμένουν αρκετά stoner για να μη δυσαρεστήσουν το παραδοσιακό τους κοινό, όμως εξερευνούν πιο προοδευτική προσέγγιση στη σύνθεση και τα ηχοχρώματα.
10. The Pleasure Dome «Equinox»
Ακούσαμε δίσκους καλύτερους από το ντεμπούτο των Βρετανών φέτος; Φυσικά και ακούσαμε, όμως η μπάντα από το Bristol μπαίνει στη λίστα μας γιατί δείχνει να αποτελεί το μέλλον του indie, post/punk ήχου ο οποίος βρίσκεται στην κορυφή της δημοτικότητάς του. Ενα ορμητικό άλμπουμ, εναλλαγή τραγουδιών χωρίς ανάσα και μια «υπόσχεση» ότι σύντομα θα μιλάμε αρκετά για αυτή την τριάδα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας