Τα τρία προβλήματα της ΑΕΚ

Αν βάλει κανείς στο ζύγι τα «συν» και τα «πλην» της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ, τότε τα θετικά είναι σαφώς περισσότερα. Πέρα από τη σύμπνοια στο σύνολο ή τη μαχητικότητα που δεν λείπει ποτέ, είναι άξιος θαυμασμού ο τρόπος με τον οποίον αναπτύσσεται η ομάδα. Οι παίκτες του Αλμέιδα μπορούν να γίνουν απειλητικοί και να ξεκλειδώσουν οποιαδήποτε άμυνα με πολλούς τρόπους.

Από τα πλάγια, από τον άξονα, με κάθετες μπαλιές, με σέντρες, με τα... πάντα όλα. Είναι πολύ σημαντική και η φυσική κατάσταση των ποδοσφαιριστών, οι οποίοι έχουν φορτσάρει από νωρίς λες και βρισκόμαστε στον Νοέμβριο και όχι στον Αύγουστο.

Τότε γιατί η «Ενωση» κινδυνεύει με αποκλεισμό στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ, όπως κινδύνευσε και από την Ντινάμο Ζάγκρεμπ; Ο ένας λόγος είναι η αναποτελεσματικότητα. Οσο εύκολα φτάνει στην αντίπαλη περιοχή τόσο δυσκολεύεται μπροστά στο τέρμα. Η ΑΕΚ χθες είχε 20+ τελικές προσπάθειες, αλλά δεν σκόραρε. Ετσι κι αλλιώς είναι ζήτημα αν 4-5 απ’ αυτές αποτέλεσαν καλές ευκαιρίες. Κακά τελειώματα, επιπόλαιες τελικές ενέργειες.

Ενα από τα λίγα αρνητικά του προπονητή Αλμέιδα είναι ότι όταν κάτι δεν πάει καλά, τότε αυτός «πελαγώνει», παρασύροντας την ομάδα του. Αυτό το είδαμε και χθες και μάλιστα σταδιακά. Το γκολ της Αντβέρπ ήρθε νωρίς, μετά ακολούθησε ο τραυματισμός του Λιβάι και τέλος η αποβολή των Βέλγων, που εν τέλει αποσυντόνισε την ελληνική ομάδα! Οι γηπεδούχοι κλείστηκαν, οι «κιτρινόμαυροι» αγχώθηκαν και το ματς έληξε στο 1-0.

Τρίτο και κυριότερο ζήτημα που χρήζει άμεσης επίλυσης: η αμυντική λειτουργία. Οι δύο κεντρικοί αμυντικοί και ειδικά ο Βίντα είναι αργοί. Η ΑΕΚ δέχεται πανομοιότυπα γκολ στην πλάτη της άμυνας, ενώ χθες δεν έλειψαν τα θέματα ακόμη και στο τέλος που ο αντίπαλος έπαιζε βασικά για να κρατήσει το υπέρ του σκορ. Μία εβδομάδα απομένει για τη ρεβάνς των δεκάδων εκατομμυρίων και οι νταμπλούχοι καλούνται να βρουν λύσεις και καθαρό μυαλό.