Τα παθήματα έγιναν μαθήματα

Εχουν περάσει 15 χρόνια από τη δυναμική είσοδο του εμίρη του Αμπού Ντάμπι στο αγγλικό ποδόσφαιρο με την απόκτηση της Μάντσεστερ Σίτι. Από τον Σεπτέμβριο του 2009, η Μάντσεστερ Σίτι βγήκε σταδιακά από το... σκοτάδι στο οποίο την είχε καταδικάσει στην πόλη η λαμπερή Γιουνάιτεντ. Σιγά σιγά άρχισε να διεκδικεί τίτλους και το 2012 και το 2014 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια της Πρέμιερ Λιγκ. Ομως οι Αραβες δεν αστειεύονταν και δεν ήθελαν περιστασιακές νίκες. Ηθελαν να πάρει η Σίτι για τα καλά τα ηνία στο «Νησί» και να γράψει Ιστορία.

Ο σεΐχης Μανσούρ μπιν Ζαγέντ αλ Ναχιάν, θαμπωμένος -όπως και όλη η Ευρώπη από το ποδόσφαιρο της Μπαρτσελόνα του Πεπ Γουαρδιόλα-, αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική του «Μπαρτσελόνα» στο Μάντσεστερ. Αρχικά πόνταρε στο know-how των Φεράν Σοριάνο και Τσίκι Μπεγκιριστάιν, παραγόντων των «μπλαουγράνα», που στη Σίτι ανέλαβαν τις θέσεις του διευθύνοντος συμβούλου και του αθλητικού διευθυντή, αντίστοιχα. Οι δύο Ισπανοί καλλιέργησαν το έδαφος για να καταφτάσει το 2016 ο Γουαρδιόλα.

Ο Καταλανός τεχνικός ανέλαβε να προσδώσει ποδοσφαιρική ταυτότητα στη Σίτι και πνεύμα νικήτριας. Στα επτά χρόνια που ακολούθησαν, οι «γαλάζιοι» του Μάντσεστερ κυριαρχούν στην αγγλική σκηνή, έχοντας κατακτήσει πέντε φορές την Πρέμιερ Λιγκ και προσθέτοντας στην τροπαιοθήκη τους 2 Κύπελλα Αγγλίας, 4 Λιγκ Καπ και 2 Κομιούνιτι Σιλντ (Σούπερ Καπ).

Ομως η κούπα που κάνει τη διαφορά, το Τσάμπιονς Λιγκ, αντιστέκεται σθεναρά... Ο Πεπ Γουαρδιόλα το κατέκτησε δύο φορές με την Μπαρτσελόνα, το 2009 και το 2011, αλλά έκτοτε το... λιγουρεύεται από μακριά. Στην τριετία του στην Μπάγερν, του έκλεισαν τον δρόμο τρεις φορές στα ημιτελικά ομάδες από τη χώρα του: Ρεάλ Μαδρίτης (2014), Μπαρτσελόνα (2015), Ατλέτικο Μαδρίτης (2016).

Ούτε στη Σίτι μπόρεσε να κουνήσει το μαγικό ραβδάκι του για να φέρει την ευρωπαϊκή στέψη. Στην πρώτη του χρονιά στον πάγκο της Σίτι, ο Καταλανός προπονητής είδε έναν απίστευτο πιτσιρικά της Μονακό, τον Κιλιάν Μπαπέ, να σμπαραλιάζει την άμυνά του και να δίνει στους Μονεγάσκους την πρόκριση στη φάση των «16». Τις επόμενες τρεις σεζόν, η πορεία των «πολιτών» σταμάτησε στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, με τις Λίβερπουλ, Τότεναμ και Λιόν να παίρνουν το εισιτήριο για την τετράδα.

Η τελευταία διετία αποδείχθηκε η πιο οδυνηρή, με σκληρά παθήματα για τον Γουαρδιόλα. Τον Μάιο του 2021, η Μάντσεστερ Σίτι έφτασε για πρώτη φορά στον τελικό της διοργάνωσης και ήταν το φαβορί απέναντι στην Τσέλσι, την οποία πρόσφατα είχε αναλάβει ο Τόμας Τούχελ. Στο Πόρτο, ο Ισπανός τεχνικός πλήρωσε τις επιλογές του: αγωνίστηκε χωρίς αμυντικό μέσο (Φερναντίνιο και Ρόδρι έμειναν στον πάγκο), ενώ ανέθεσε στον Κέβιν ντε Μπρόινε ρόλο ψευτοεννιαριού, δίνοντας φανέλα αναπληρωματικού στους Αγουέρο και Γκαμπριέλ Ζεσούς. Πέρασαν δύο χρόνια για να παραδεχθεί ότι είχε σφάλει.

Πέρσι όλα έδειχναν ρόδινα, μέχρι τη σύγκρουση με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η Σίτι ήταν καλύτερη και στους δύο ημιτελικούς, όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτε όταν απέναντι περιμένει η «βασίλισσα» στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Οπως η Παρί και η Τσέλσι στους προηγούμενους γύρους, η ομάδα του Γουαρδιόλα έχασε χωρίς να το καταλάβει μια σίγουρη πρόκριση μέσα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», πληρώνοντας τα αμυντικά λάθη στα τελευταία λεπτά, την αφέλειά της και τον εφησυχασμό του προπονητή της.

Ολα αυτά τα παθήματα των τελευταίων ετών έχουν εγγραφεί στον σκληρό δίσκο των «γαλάζιων» του Μάντσεστερ και ο 52χρονος τεχνικός δεν επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Με τους Αραβες να του φέρνουν πέρσι το καλοκαίρι τον καλύτερο σέντερ φορ στον κόσμο, τον Ερλινγκ Χόλαντ, έχει φτιάξει μια επίδοξη πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η Σίτι κυριαρχεί απόλυτα στον αγωνιστικό χώρο, είναι στυγνή στην επίθεση και αποτελεσματική στην άμυνα. Διαθέτει νιάτα και παίκτες που παίζουν για το σύνολο. Ακόμα και τις... παρωνυχίδες φρόντισε να τις κόψει γρήγορα ο Γουαρδιόλα. Ο λόγος για τον Ζοάο Κανσέλο, που απαιτώντας να παίζει περισσότερο, χαλούσε το κλίμα στα αποδυτήρια. Γι’ αυτό ο Καταλανός είπε γρήγορα «ναι» στον δανεισμό του στην Μπάγερν Μονάχου τον περασμένο Ιανουάριο ώστε να επανέλθει η ηρεμία στο σύνολο.

Κυρίως όμως, ο προπονητής της Σίτι συνειδητοποίησε ότι δεν χρειάζονται εξεζητημένα συστήματα. Εμπιστεύεται πλέον τους καλύτερους παίκτες του για κάθε αγώνα και τις πιο προσφιλείς και δοκιμασμένες τακτικές του, πάντα με πίεση ψηλά, υπεροπλία στο κέντρο και γρήγορο διάβασμα του παιχνιδιού. Απόψε, με αντίπαλο την Ιντερ, έχει τη δυνατότητα να βάλει τέλος στα... επτά χρόνια φαγούρας και να φέρει τον τίτλο της καταξίωσης, το Τσάμπιονς Λιγκ, στη γαλάζια πλευρά του Μάντσεστερ, ώστε και η Σίτι να έχει στην τροπαιοθήκη της ένα τρεμπλ, σαν αυτό που η Γιουνάιτεντ πέτυχε το 1999. Οσο για τον ίδιο τον Γουαρδιόλα, έχει την ευκαιρία να γράψει Ιστορία ως ο πρώτος τεχνικός με δύο τρεμπλ στο παλμαρέ του...