Το χαμηλό επίπεδο του ιταλικού πρωταθλήματος δικαιολογεί και την παρουσία πολλών Ελλήνων σε ρόλο πρωταγωνιστή
Κάποτε, στις αρχές της εκμοντέρνισης του ποδοσφαίρου, η Ιταλία διέθετε το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο.
Η Μίλαν είχε μία από τις πληρέστερες ομάδες όλων των εποχών, με τους τρεις Ολλανδούς: Φαν Μπάστεν - Γκούλιτ - Ράικαρντ. Η Ιντερ για να την κοντράρει πήρε τρεις Γερμανούς: Κλίνσμαν - Ματέους - Μπρέμε. Ολα αυτά για να μπορέσουν να ανταγωνιστούν τη Νάπολι του μεγάλου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Φυσικά, από το κάδρο δεν μπορεί να βγει η Γιουβέντους, ούτε ομάδες που επένδυσαν και αναδύθηκαν, όπως η Πάρμα, που κάποτε είχε στην ίδια ενδεκάδα Μπουφόν, Καναβάρο, Τιράμ, Βερόν, Κρέσπο και σία...
Την ίδια εποχή, η Αγγλία έμπαινε στη λογική της Πρέμιερ Λιγκ, αλλά ακόμη οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές της κλοτσούσαν με το... καλάμι, ενώ στην Ισπανία πάντοτε υπήρχε το σπουδαίο δίπολο Ρεάλ Μαδρίτης - Μπαρτσελόνα, αλλά χωρίς την αίγλη που έχουν επανακτήσει (ή δημιουργήσει) τη σήμερον ημέρα.
Φτάνοντας στο 2014, θα δούμε όλες τις υπόλοιπες -προηγμένες ποδοσφαιρικά- χώρες της Ευρώπης να κάνουν βήματα εμπρός, εκτός από την Ιταλία. Η Αγγλία έχει το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο, η Ισπανία ίσως τις δύο καλύτερες ομάδες του πλανήτη, η Γερμανία τη φοβερή και τρομερή Μπάγερν Μονάχου και την Μπουντεσλίγκα που προσφέρει γκολ και θέαμα, ενώ ακόμα και η Γαλλία σχεδόν κάθε χρόνο φιλοξενεί ένα άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα με πολλές εκπλήξεις.
Η Σέριε Α ή το Καμπιονάτο, όπως μάθαμε να το λέμε εδώ, βουλιάζει στα χρέη από τις σπατάλες περασμένων ετών, στις υποθέσεις φοροδιαφυγής και στα κάθε λογής σκάνδαλα, που έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα το προϊόν.
Εχουμε φτάσει στο σημείο, οι μεγάλες ομάδες να «ενισχύονται» με τα... αποφάγια και με δανεικούς άλλων σπουδαίων συλλόγων, τα γήπεδα να είναι μισογεμάτα και τα περισσότερα να έχουν ανακατασκευαστεί τελευταία φορά το 1990, όταν έγινε το Μουντιάλ στη γείτονα χώρα. Τότε, που η Ιταλία ήταν στα πάνω της.
Μοναδική εξαίρεση η Γιουβέντους, που έχτισε σύγχρονο γήπεδο, αλλά πολύ μικρότερο από το «Ντέλε Αλπι», πολύ απλά γιατί δεν το γέμιζε ποτέ. Η «Κυρία» των τριών σερί πρωταθλημάτων (που πιθανότατα θα γίνουν τέσσερα με το φετινό) πάσχισε όλο το καλοκαίρι να κρατήσει τα μεγάλα της αστέρια για να μην πάνε σε αλλού! Ποια; Η Γιουβέντους...
Η κορυφαία ομάδα της χώρας, που πέρυσι αποκλείστηκε στο Τσάμπιονς Λιγκ από τη Γαλατασαράι, φέτος κινδυνεύει να πάθει το ίδιο από τον Ολυμπιακό. Δεν υποτιμάμε ούτε την ελληνική ομάδα, ούτε την τουρκική. Ομως, από την άλλη, στο ζύγι έχουμε τη Γιουβέντους. Ενα όνομα, μια Ιστορία. Αλλο μέγεθος, όπως και να το κάνουμε...
Πιο κάτω, θα μας πιάσει... ζαλάδα και απελπισία. Η Φιορεντίνα αγκομάχησε για να πάρει ισοπαλία από τον ΠΑΟΚ τις προάλλες. Η Νάπολι αποκλείστηκε στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ από την Μπιλμπάο, μια ομάδα που κινδυνεύει να πέσει στην Ισπανία και στον όμιλό της είναι τελευταία. Η Τορίνο, που είδε μετά από χρόνια ευρωπαϊκή συμμετοχή, έχασε την Πέμπτη από την... Ελσίνκι, η οποία μέχρι τώρα δεν είχε νίκη σε όμιλο Γιουρόπα Λιγκ. Η Μίλαν των επτά Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ και η Ιντερ που πήρε το «μεγάλο» τρόπαιο το 2010 μόλις είναι κακέκτυπα των ένδοξων ημερών τους.
Εφτασαν στο σημείο να θεωρείται δεύτερη δύναμη από πέρυσι η Ρόμα. Μια χαρά ομάδα οι «τζαλορόσι», οι οποίοι αποφάσισαν να βάλουν τρεις Ελληνες στην άμυνά τους. Κι όταν ήρθε η ώρα της σύγκρισης με την Μπάγερν Μονάχου, έφαγαν εφτά!
Είναι πολύ ευχάριστο που στο ιταλικό πρωτάθλημα πρωταγωνιστούν δικοί μας παίκτες. Τοροσίδης, Μανωλάς, Χολέμπας βασικοί στη Ρόμα, Μόρας, Ταχτσίδης, Χριστοδουλόπουλος στη Βερόνα, ο Καρνέζης βασικός στην Ουντινέζε παρέα με τον Κονέ κ.λπ.
Ολοι οι παραπάνω είναι καλοί ποδοσφαιριστές, αλλά αν δούμε ότι έφτασαν στο σημείο να καθορίζουν τις τύχες των ομάδων τους, τότε μάλλον το πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχουν δεν είναι «πρώτης διαλογής».
Και μη βιαστεί να πει κανείς πως η εθνική μας ομάδα είναι από τις καλύτερες στον κόσμο, σε σημείο πολλές φορές να ξεπερνά σε κατορθώματα ακόμα και τη θρυλική ιταλική. Ολα αυτά συνέβαιναν πριν αναλάβει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ένας Ιταλός! Τυχαίο;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας