Από την καταστροφή στον θρίαμβο

Τον ερχόμενο Αύγουστο οι υψηλότερες βαθμίδες πρωταθλημάτων δύο προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών θα υποδεχθούν «νέο αίμα»: η Πρέμιερ Λιγκ στην Αγγλία την Μπόρνμουθ και η Σέριε Α στην Ιταλία την Κάρπι.

Δύο συλλόγους που, όπως θα γίνει κατανοητό, έχουν πολλά κοινά στοιχεία.

Κατ’ αρχάς, για πρώτη φορά θα παίξουν στη μεγαλύτερη κατηγορία της χώρας τους. Και οι δύο μετρούν ιστορία μεγαλύτερη των 100 ετών, στο πρόσφατο παρελθόν έχουν χρεοκοπήσει, ενώ τα γήπεδά τους θα είναι μακράν τα μικρότερα στα δύο πρωταθλήματα...

Το χαρτζιλίκι... σε κουμπαράδες

Το 2012, σε έναν αγώνα της Μπόρνμουθ, η σύζυγος του Ρώσου ιδιοκτήτη Μαξίμ Ντέμιν μπήκε στα αποδυτήρια στο ημίχρονο και μίλησε στους παίκτες. Αυτό φάνηκε παράξενο σε μερίδα των αγγλικών ΜΜΕ. Εγινε ντόρος, αλλά η απάντηση ήρθε από τον παράγοντα Εντι Μίτσελ: «Το ζεύγος Ντέμιν προσφέρει χρόνο, χρήματα και ενέργεια στον σύλλογο. Δεν μπορούμε να τους απαγορεύσουμε να μιλήσουν στους ποδοσφαιριστές. Το κλίμα στην ομάδα είναι οικογενειακό, οπότε αυτή η ενέργεια είναι κατανοητή».

Κάπως έτσι χτίστηκε αυτό το θαύμα που μέσα σε επτά χρόνια διήνυσε ταχύτατα τη διαδρομή κόλαση - παράδεισος. Τον Φεβρουάριο του 2008 ο σύλλογος έφτασε στο χείλος του γκρεμού. Τα χρέη έφτασαν στα 5 εκατομμύρια ευρώ και για πέντε λεπτά αποφεύχθηκε η χρεοκοπία.

Ο υπεύθυνος της επιτροπής σωτηρίας, Τζέραλντ Κράσνερ, είχε προγραμματίσει για τις 12 το μεσημέρι συνέντευξη Τύπου, όπου θα ανακοίνωνε το μέλλον της Μπόρνμουθ. Ως τις 11.55 δεν είχε βρει ούτε μία λίρα...

Τότε παρενέβη ο πρόεδρος Τζεφ Μόστιν, που έδωσε 150 χιλιάδες ευρώ από την προσωπική του περιουσία για να βρεθεί προσωρινή λύση. Η ομάδα δεν χρεοκόπησε, αλλά υποβιβάστηκε στη League 2, δηλαδή στην τέταρτη κατηγορία της Αγγλίας.

Τα πράγματα χειροτέρευσαν τη σεζόν 2008-09, όταν η ομάδα τιμωρήθηκε με ποινή αφαίρεσης 17 βαθμών λόγω παράβασης κανονισμών της Λίγκας. Την κατάσταση ανέλαβε να περισώσει, λίγο πριν από τον νέο υποβιβασμό στην Κόνφερανς, ο Εντι Χόου.

Ενας 31χρονος πρώην παίκτης, που προσελήφθη αρχικά για ν’ ανυψώσει το ηθικό. Παρά τις αντίθετες προβλέψεις, ο άπειρος προπονητής όχι μόνο έσωσε την Μπόρνμουθ, αλλά την οδήγησε και σε ανόδους: το 2010 στη League 1, το 2013 στην Τσάμπιονσιπ και σήμερα στην Πρέμιερ Λιγκ.

Αποχώρησε για ενάμιση χρόνο το 2011-12, αλλά επέστρεψε για να συνεχίσει το έργο του.

Τώρα ανταμείβεται. Αρχικά είχε βάλει κι από την τσέπη του. Οταν ανέλαβε, δεν υπήρχαν χρήματα για να προσληφθεί γυμναστής. Πλήρωσε μόνος του 4.000 για να βρει συνεργάτη. Κι όταν το αποκάλυψε φέτος, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Τώρα το μαθαίνει και η οικογένειά μου, μετά από τόσα χρόνια»...

Από ‘κεί και πέρα, ο Χόου έχει πιστωθεί το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας και αποκαλείται «Μεσσίας».

Ο γνωστός προπονητής Χάρι Ρέντναπ, που τη δεκαετία του 1990 οδήγησε την ομάδα σε τρεις πολύ καλές σεζόν, δήλωσε προχθές: «Κάποτε ανακηρύχθηκα κορυφαίος κόουτς στην ιστορία της Μπόρνμουθ. Θεωρώ πως ο Εντι Χόου με έχει ξεπεράσει κατά πολύ. Αν του χρόνου δεν έχω δουλειά, θα πάρω δύο διαρκείας για να παρακολουθώ την ομάδα».

Το 2011 μπήκε στον χορό και ο Ρώσος Ντέμιν. Ετσι σταμάτησαν τουλάχιστον οι οικονομικές θυσίες προπονητών, παικτών και παραγόντων. Τα πρώτα δύο χρόνια ήταν συνιδιοκτήτης έναντι 1.000.000 ευρώ, ενώ από το 2013 κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών.

Εν αντιθέσει με πολλούς συμπατριώτες του επιχειρηματίες, που αγοράζουν μια ομάδα και ξοδεύουν χρήματα, αυτός είναι πολύ συνετός. Οχι μόνο οικονομικά, αλλά και ως παρουσία.

Το μπάτζετ είναι αρκετά μετρημένο, όπως και οι δημόσιες εμφανίσεις του Ντέμιν.

Πολλές φορές κυκλοφορεί στο κέντρο της μικρής πόλης της Νότιας Αγγλίας χωρίς να του δίνει κανείς σημασία. Δεν έχει δώσει ποτέ συνέντευξη σε βρετανικό ΜΜΕ, ενώ πρόσφατα πρόσφερε 6 εκατομμύρια ευρώ για ν’ αγοράσει μια βίλα σε μέρος-φιλέτο δίπλα στη θάλασσα, σε προάστιο του Μπόρνμουθ.

Για την ακρίβεια, κανείς δεν ξέρει με τι ακριβώς ασχολείται. Εχει την έδρα του στην Ελβετία και λέγεται πως καταπιάνεται με την πετρελαιοχημεία...

Στο ρόστερ που διαχειρίζεται ο Εντι Χόου δεν υπάρχουν αστέρια. Τους περισσότερους δεν τους γνωρίζουν ούτε οι παίκτες του στοιχήματος. Εξαίρεση αποτελεί ο αναγεννημένος Πολωνός Αρτουρ Μπόρουτς, δανεικός έπειτα από μια «τραυματική» σεζόν στη Σαουθάμπτον, ο επιθετικός (επίσης δανεικός από την Κάρντιφ) Κένγουιν Τζόουνς και ο 37χρονος αριστερός μπακ Ιαν Χάρτε, που έκανε μεγάλη καριέρα στη Λιντς και την εθνική Ιρλανδίας. Κάποτε...

Οταν, λοιπόν, ο Χάρτε μεσουρανούσε, η Μπόρνμουθ βρισκόταν πάλι σε προβληματική θέση.

Το 1997 δεν υπήρχε ούτε επενδυτής ούτε πρόεδρος με χρήματα για να σώσει την ομάδα, και οι διοικούντες βγήκαν στον έρανο.

Στήθηκε ένα τραπέζι σε κεντρικό σημείο της πόλης και μέσα σε κουμπαράδες οι περαστικοί έριχναν από το υστέρημά τους. Για να σωθούν τα «κεράσια», όπως ήταν το σλόγκαν. Διότι το παρατσούκλι της Μπόρνμουθ είναι «cherries»...

Φέτος, ο Μαξίμ Ντέμιν δεν θα αντιμετωπίσει τέτοιας φύσεως προβλήματα. Πέρα από την προσωπική του περιουσία, αναμένεται να λάβει 150 εκατομμύρια, αφού αυτό το ποσό προβλέπεται για κάθε νεοφώτιστο στην Πρέμιερσιπ!

Βέβαια, οι συνήθειες των παικτών δεν θ’ αλλάξουν, παρότι θα βρίσκονται στο πλέον υψηλό επίπεδο. Δηλαδή, πριν από κάθε ματς ο αρχηγός Τόμι Ελφικ θα πηγαίνει να ρίχνει μια κουτουλιά στο δοκάρι, ο κόουτς κάθε φορά που έχει αγώνα θα πηγαίνει στις 10 το πρωί στο γήπεδο, που χωράει μόλις 11.700 άτομα, ενώ ακριβώς 90 λεπτά πριν από την έναρξη θα ανταλλάσσει sms με τον Ρώσο ιδιοκτήτη. Ετσι, για γούρι.

Σαν κάθε μεγάλη παρέα-οικογένεια...

Κάρπι: αναγεννήθηκε από τους σεισμούς

«Τι να την κάνουμε την Κάρπι στη Σέριε Α; Αν ανέβει φέτος, δεν θ’ αξίζει τίποτα. Σε λίγα χρόνια δεν θα έχουμε λεφτά όλοι μας με τέτοιες περιπτώσεις».

Τα λόγια ανήκουν στον πρόεδρο της Λάτσιο, Κλάουντιο Λοτίτο, από μια τηλεφωνική του συνομιλία που υπεκλάπη και έπαιξε στην ιταλική τηλεόραση! Τη στιγμή που στην Αγγλία υποδέχονται την Μπόρνμουθ με... τιμές, η πανάγνωστη Κάρπι είναι ανεπιθύμητη στην παρηκμασμένη πρώτη κατηγορία της Ιταλίας.

Κατ’ αρχάς προσοχή στον συλλαβισμό. Δεν πρόκειται για τον σύλλογο του νησιού Κάπρι, αλλά για την ομάδα της πόλης Κάρπι. Τέτοιες μέρες πριν από τρία χρόνια, οι 67.000 κάτοικοί της δοκιμάστηκαν από δύο σεισμούς 6 και 5,8 Ρίχτερ που διέλυσαν τα μισά κτίρια της πόλης τους.

Το 2009, η ομάδα βρισκόταν στην τέταρτη κατηγορία. Εξι χρόνια αργότερα ετοιμάζεται για τα μεγάλα σαλόνια. Πίσω από τις απανωτές επιτυχίες κρύβεται μια παρέα φίλων. Τόσο απλά. Ο πρόεδρος κι επιχειρηματίας Κλάουντιο Καλιούμι, οι φίλοι του Στέφανο Μπονατσίνι και Ρομπέρτο Μαράνι, κανονίζουν τα θέματα της ομάδας, παρέα με τον προπονητή Φαμπρίτσιο Καστόρι. Μοναδικός ενδιάμεσος ο αθλητικός διευθυντής Κρίστιαν Τζουντόλι, που λέει: «Δεν εμπλέκονται πολλά άτομα στη λειτουργία του συλλόγου. Η αλυσίδα συνεννόησης είναι μικρή και έτσι όλοι ξέρουν ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει στην ομάδα».

Εν αντιθέσει -και πάλι- με τη μεγάλη έκπληξη της Αγγλίας, η Κάρπι δεν ξοδεύει χρήματα και ούτε πρόκειται στο μέλλον. Το φετινό της μπάτζετ για μισθούς παικτών είναι μόλις 3.000.000 ευρώ. Λειτούργησαν, βέβαια, και οι δανεισμοί, όπως π.χ. του τερματοφύλακα Γκάμπριελ, που ανήκει στη Μίλαν και σε 20 αγώνες κράτησε ανέπαφη την εστία του!

Αυτός που θα προσφέρει τα περισσότερα είναι ο 22χρονος Τζέρι Μπακόγκου, ένας σέντερ φορ από τη Νιγηρία. Αν μείνει, υπάρχουν απαιτήσεις για να επαναλάβει τη φετινή συγκομιδή των 14 τερμάτων, ενώ αν φύγει θα μπουν σημαντικά χρήματα στο ταμείο του συλλόγου. Ηδη η Ντόρτμουντ έχει ενδιαφερθεί, όπως και οι μισές ομάδες της Σέριε Α.

«Ο,τι και να συμβεί, η φιλοσοφία μας δεν θα αλλάξει. Θα συνεχίζουμε να επενδύουμε σε φτηνούς και νεαρούς παίκτες. Θεωρούμε πως ακόμα κι έτσι, έχουμε τύχη στο υψηλότερο επίπεδο», ξεκαθάρισε ο Τζουντόλι. Διότι πέρα από το μικρό μπάτζετ, ο μέσος όρος ηλικίας του ρόστερ αγγίζει τα 23 έτη...

Θεωρητικά, ο σύλλογος που ιδρύθηκε το 1909 είχε αγωνιστεί στην πρώτη κατηγορία τη χρονική περίοδο 1919-1922, αλλά όχι -σαφώς- με τη μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα. Το 2000 έφτασε στα όρια της χρεοκοπίας και τα ξεπέρασε. Η AC Carpi μετονομάστηκε σε Carpi FC 1909, αφού ενώθηκε με μια δεύτερη ομάδα της πόλης, την Πιέτρι Κάρπι, όπου ουσιαστικά χρησιμοποίησε τη δική της άδεια για να παίζει. Τέτοια κόλπα τα έχουμε δει και στην Ελλάδα, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση η «διευκόλυνση» αφορούσε έναν σύλλογο της Δ’ εθνικής κατηγορίας.

Αν μαζευτούν όλοι οι κάτοικοι της πόλης δεν μπορούν να γεμίσουν μερικά γήπεδα της χώρας, όπως το «Ολίμπικο» της Ρώμης, το «Σαν Σίρο» του Μιλάνου, το «Σαν Πάολο» της Νάπολης. Σε πλήρη αντίθεση, όλοι οι πολυδιαφημισμένοι σύλλογοι της χώρας θα περάσουν από το «Σάντρο Καμπάσι», ένα γηπεδάκι που χωράει ακριβώς 4.144 άτομα και κανέναν παραπάνω...