«Ο δίσκος που κρατάς έχει ψυχή. Μίλα του!»

«Εξυπνος, ανήσυχος, απ’ αυτούς στους οποίους μπορούμε να ελπίζουμε ώστε το μέλλον της ζωής να είναι καλύτερο από το τώρα. Γι’ αυτόν θα σου μιλήσουμε όλοι μας στο Πανεπιστήμιο και μετά θα σου μιλήσουμε για τον αθλητή Αλέκνα».

Μας υπέβαλε ο πρόλογος της «συστατικής επιστολής» για τον 21χρονο Λιθουανό Μικόλας Αλέκνα, νέο κάτοχο του παγκόσμιου ρεκόρ (74,35 μ.) στον δίσκο. Ζητήσαμε να τη... συντάξει, όχι ο προπονητής του αλλά ο Μάθιου Αμπράντ, ένας από τους καθηγητές του στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας. Ο Αλέκνα σπουδάζει ψυχολογία εκεί, παράλληλα με την «επιμελημένη προπόνησή του» όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος στην «Εφ.Συν.». Με τη διευκρίνιση πως «ο τρόπος που στέκεται απέναντι στον αθλητισμό και τις παραμέτρους, τις ενέργειές του, φανερώνει λαμπερή προσωπικότητα, ικανή να μη στέκεται στο προφανές κάθε πραγματικότητας αλλά να αναζητά την αληθινή αξία σε όλα».

«Για τον αθλητή Αλέκνα ρωτάμε και μας απαντάτε για κάποιον... διανοούμενο, επιστήμονα» παρατηρήσαμε, χωρίς βέβαια να εννοούμε την ίδια παρατήρηση. Εκφραστήκαμε έτσι ώστε να συνεχίσει την ίδια συλλογιστική. Το πετύχαμε όσο έπρεπε ώστε να κατανοήσουμε πως ο νέος κάτοχος της στοιχειωμένης επί 38(!) χρόνια κορυφαίας επίδοσης (74,08) είναι συγκροτημένος, «φιλομαθής, κάτοχος ιδιαίτερης σχέσης με τις ρίψεις, γενικότερα με τον αθλητισμό και τους συμβολισμούς του» όπως μας είπε. Με τη διευκρίνιση πως «η ίδια στάση ζωής είναι και κληρονομιά του από τον πατέρα του, επίσης ρίπτη δίσκου».

Εκείνος τον δίδαξε πρώτος πως «ο δίσκος που κρατάς στο χέρι σου, έτοιμος να τον πετάξεις μακριά σου, έχει ψυχή! Να του μιλάς, να ακούς τι σου λέει ο ίδιος ώστε να προσγειώνεται εκεί που θέλεις» ήταν τα λόγια του πατέρα στον γιο. Ποιος είναι ο πατέρας του; Ο Βιρτζίλιους Αλέκνα, επίσης ρίπτης δίσκου με κορυφαίες επιτυχίες του τα χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες τόσο του Σίδνεϊ (2000) όσο και της Αθήνας (2004). Χάλκινο μετάλλιο για τον πατέρα Αλέκνα στο Πεκίνο (Ο.Α. 2008), επίσης δύο πρώτες θέσεις (2003, 2005) και δύο δεύτερες (1997, 2001) σε παγκόσμια πρωταθλήματα. «Ενας δίσκος στο σπίτι τους, όπως έχουμε μάθει, διακοσμούσε τον τοίχο» χαμογέλασε ένας από τους καθηγητές του αμερικανοθρεμμένου Λιθουανού.

Αναζητήσαμε τον ίδιο, δεν μπορέσαμε να τον εντοπίσουμε τις αμέσως επόμενες ημέρες της επιτυχίας του. Η περιήγησή μας στο Πανεπιστήμιο όπου σπουδάζει, γέννησε όμως γνώση για τις αιτίες του μεγάλου ρεκόρ: «Μην τον ψάχνετε, δεν θα τον βρείτε. Ο Μικόλας Αλέκνα έχει ανέβει στον δίσκο του και τριγυρνά στον ουρανό για να γιορτάσει τη μεγάλη επιτυχία του. Ηταν ο στόχος του, χρόνια τώρα, αυτό το ρεκόρ. “Αν βελτιώσω σημεία της τεχνικής μου πριν φύγει ο δίσκος απ’ το χέρι μου, έχω ελπίδες να κάνω δικό μου το ρεκόρ” μας έλεγε συχνά και δούλευε πολύ στην προπόνηση, δούλευε πολύ σε συγκεκριμένους τομείς» μας μήνυσε ο 21χρονος Αλεξάντερ Μέιντ, συμφοιτητής του Αλέκνα στο Τμήμα Ψυχολογίας.

«Πιστόλι στον κρόταφο»

Από τον Αμερικανό δημοσιογράφο Πίτερ Λόρι μάθαμε πως τον Αλέκνα... κυνηγούσε το φάντασμα του Γιούργκλεν Σολτ, προηγούμενου κατόχου του παγκόσμιου ρεκόρ (74,08 μ.) από τις 6 Ιουνίου του 1986. Ο Σολτ ήταν, τότε στην εποχή διαίρεσης της Γερμανίας, Ανατολικογερμανός στρατιωτικός. Είχε πετύχει, το καλοκαίρι του 1986, την κορυφαία μέχρι προ ημερών βολή-παγκόσμιο ρεκόρ, 16 χρόνια πριν γεννηθεί ο Αλέκνα. Είχε προσπαθήσει τα τελευταία δύο χρόνια έντονα, αλλά χωρίς επιτυχία μέχρι την προηγούμενη Δευτέρα, ο Λιθουανός να πάρει το ρεκόρ από τα χέρια του αξιωματικού Σολτ. «Νιώθω το... πιστόλι του Γερμανού στον κρόταφό μου κάθε φορά που γυρνώ στη βαλβίδα πριν αφήσω τον δίσκο να φύγει από το χέρι μου!» έλεγε αυτοσαρκαζόμενος για τις βολές του, συχνά λίγα εκατοστά πάνω από τα 74 μέτρα. Ευτυχώς ο Σολτ δεν... πυροβόλησε! Μάλλον την ευχή του, όπως αποδείχτηκε, έστελνε σ’ εκείνον που τον καθαίρεσε από την κορυφή.