Λένιν ή Βολτέρος;

Δύο γεγονότα σημάδεψαν τη ζωή του νικητή των εκλογών, Λένιν Βολτέρο Μορένο Γκαρσές. Το πρώτο συνέβη τον Νοέμβριο του 1978. Ηταν η εποχή που και το Εκουαδόρ κυβερνούσε μια τρόικα, μόνο που αυτή ήταν στρατιωτική. Η τρόικα λοιπόν είχε αποφασίσει να αυξήσει το εισιτήριο των συγκοινωνιών κατά 40%. Η πράξη αυτή της χούντας των τροϊκανών οδήγησε σε μαζικές διαδηλώσεις που επιτάχυναν την πτώση της.

Στις διαμαρτυρίες πρωτοστατούσε ο νεαρός Λένιν κάτω από την μπαντιέρα του Κινήματος της Επαναστατικής Αριστεράς (MIR). Στο πλαίσιο αυτών των εκδηλώσεων ο Λένιν γνώρισε πολλά άτομα που αργότερα θα ήσαν σύντροφοι στο κόμμα Α.P. και θα υποστήριζαν την πολιτική του ανέλιξη.

Το δεύτερο καθοριστικό γεγονός συνέβη τον Ιανουάριο του 1998. Τότε πια ήταν ένας επιχειρηματίας, 45 ετών, παντρεμένος, με τρεις μικρές κόρες. Ενώ έκανε έναν περίπατο στην παραλία ένα άτομο τον πλησίασε και του ζήτησε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του.

Ο Λένιν του τα έδωσε, όμως ο ληστής τον πυροβόλησε επανειλημμένα και οι σφαίρες έπληξαν τη σπονδυλική του στήλη. Για μεγάλο διάστημα ήταν μεταξύ ζωής και θανάτου. Τελικά επέζησε, καταδικασμένος όμως να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του σε αναπηρικό καροτσάκι.

Ομως στην πάλη του να επανέλθει στην κανονικότητα τον βοήθησε το μεγαλύτερο ίσως ταλέντο του: το χιούμορ. Εγραψε δέκα βιβλία με ανέκδοτα που φέρουν τίτλους όπως «Μη οικολογικές ιστορίες», «Γέλα, μην είσαι άρρωστος», μεταξύ άλλων.

Είναι πασίγνωστος για τις μεγάλες συγκεντρώσεις που οργάνωνε για τη συλλογή χρημάτων για φιλανθρωπικές δραστηριότητες όπου καθήλωνε τα πλήθη για ώρες λέγοντάς τους ανέκδοτα. Ακόμα, όποτε του δίνεται η ευκαιρία σε πολιτικές εκδηλώσεις εγκαταλείπει τους πολιτικούς λόγους, πιάνει το μικρόφωνο και αρχίζει να τραγουδάει -για τι άλλο;- τον έρωτα και τις ωραίες γυναίκες: Λατινική Αμερική είμαστε, όχι Βρυξέλλες!

Ο Μορένο το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του υπήρξε ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας του τουριστικού τομέα. Σ’ αυτό το πλαίσιο υπήρξε πρόεδρος του Τουριστικού Επιμελητηρίου της πόλης Πιντσίντσα και αργότερα πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Τουριστικών Επιμελητηρίων της χώρας.

Επί προεδρίας του εκδόθηκε ο πρώτος τουριστικός χάρτης του Εκουαδόρ. Ο Μορένο έγινε ευρύτερα γνωστός όταν το 2006, βοηθούμενος από τους φίλους της νιότης του στην ΜΙR, έγινε αντιπρόεδρος του κόμματος Α.P., που υπό τον χαρισματικό Ραφαέλ Κορέα έμελλε να κυβερνήσει τη χώρα για 10 συνεχή έτη –γεγονός πρωτοφανές για μια χώρα όπως το Εκουαδόρ όπου η θητεία των προέδρων δεν είχε μεγαλύτερη διάρκεια κατά μέσο όρο πάνω από δύο έτη.

Αυτό που χαρακτήρισε πάνω απ’ όλα τη θητεία του ως αντιπροέδρου ήταν η «Αποστολή Μανουέλα Εσπέχο». Ηταν ένα πρόγραμμα για άτομα με αναπηρία που οδήγησε τον Μορένο στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της χώρας του, όπως στα βάθη της ζούγκλας του Αμαζονίου.

Στόχος του προγράμματος ήταν να ενσωματωθούν τα άτομα αυτά στην κοινωνία και να πάψουν να αντιμετωπίζονται, τόσο στον εργασιακό όσο και στον κοινωνικό περίγυρο, ως προβληματικά.

Η διεθνώς αναγνωρισμένη επιτυχία του προγράμματος τον έφερε στη Γενεύη ως ειδικό σύμβουλο του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για θέματα ατόμων με αναπηρία.

Στο όνομα του Μπαν Κι Μουν ο Μορένο προώθησε τη Συνθήκη για Ατομα με αναπηρία διπλασιάζοντας τον αριθμό των χωρών που την υπέγραψαν. Η συνθήκη αυτή προβλέπει, μεταξύ άλλων, την κατάργηση των φόρων και δασμών σε τεχνικά βοηθήματα που χρησιμοποιούν αυτά τα άτομα.

Ως προσωπικότητα, ο Λένιν Μορένο βρίσκεται στον αντίποδα του Ραφαέλ Κορέα, πρωτίστως όσον αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους αντιπάλους του.

Ο Ραφαέλ θα ήταν αδύνατον να κάνει μια ομιλία διάρκειας άνω των 5 λεπτών στην οποία να μη χαρακτηρίσει τους αντιπάλους του «προδότες» και «λακέδες της Αυτοκρατορίας». «Οι καιροί είναι διαφορετικοί», τονίζει ο Μορένο.

«Το 2006 είχαμε μια χώρα κατεστραμμένη και πιστεύαμε ότι χρειαζόμαστε ένα στιλ ηγεσίας όπως του οικονομολόγου Ραφαέλ Κορέα. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε ένα άλλο σημείο και πιστεύουμε ότι θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στο να ρωτάμε, να αναζητούμε τη συναίνεση, να επιτυγχάνουμε τουλάχιστον τις μίνιμουμ συμφωνίες για το τι πρέπει να γίνει με τους θεσμούς, τη χώρα, τους ανθρώπους».