Η επιτυχία περνάει από την τηλεόραση

Το Δυτικό Αμστερνταμ, όπου κατοικώ με την οικογένειά μου, είναι το πιο πυκνοκατοικημένο κομμάτι της πόλης. Ηταν παραδοσιακά η περιοχή των εργατών και αργότερα των gastarbeiders (μεταναστών εργατών) και πολύ περήφανα ψήφιζε σχεδόν πάντα το Εργατικό Κόμμα, το οποίο στις εκλογές της 15ης Μαρτίου καταποντίστηκε κυριολεκτικά.

Κι όμως, το Εργατικό Κόμμα, πέρα από τον όχι και τόσο δημοφιλή Γερούν Ντάισελμπλουμ, έχει βγάλει μια σειρά πολύ αγαπητών πολιτικών και δημάρχων, όπως ο πρώην δήμαρχος του Αμστερνταμ Γιομπ Κόεν, ο νυν δήμαρχος Εμπερχαρντ φον ντερ Λάαν και ο πάρα πολύ αγαπητός δήμαρχος του Ρότερνταμ Αμπουτάλεμπ, παιδί ενός Μαροκινού ιμάμη, ο οποίος μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι δήλωσε πως «όποιος δεν μπορεί τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, να τσακιστεί να πάει στη χώρα του».

Το περίεργο είναι πως ενώ το Φιλελεύθερο Κόμμα του Ρούτε πέρασε μεγάλες φουρτούνες με μια σειρά διεφθαρμένων υπουργών και πολιτικών στελεχών, τελικά την πλήρωσε το κόμμα των Εργατικών.

Ισως τιμωρήθηκε για τη συγκυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους ή δεν κατάφερε να πείσει ότι αντιπροσωπεύει ακόμα την τάξη που καλείται να προστατεύσει.

Το Δυτικό Αμστερνταμ, για παράδειγμα, μετατρέπεται σταδιακά σε περιοχή νεογιάπηδων, με την αξία των σπιτιών να έχει ανέβει υπερβολικά, σπρώχνοντας τα χαμηλά εισοδήματα και τους μουσουλμάνους προς τις καινούργιες περιοχές της πόλης, όπως το Νέο Δυτικό Αμστερνταμ, περιοχή απομακρυσμένη με διάφορα προβλήματα, κυρίως νεανική εγκληματικότητα.

Ισως τελικά να μην άρεσε ο νέος αρχηγός του κόμματος, ο Λόντεβαϊκ Ασερ.

Ο Ρούτε σε αντίθεση, ο άνθρωπος από Τέφλον όπως είναι το παρατσούκλι του, αποδείχτηκε πολύ δημοφιλής.

Ενας άνθρωπος που νεανίζει αρκετά και ξέρει να χρησιμοποιεί τα μέσα όπως τον εξυπηρετεί, ελέγχοντας απόλυτα τις πληροφορίες που δημοσιεύονται γι’ αυτόν.

Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι επισκέπτεται συχνά τη μητέρα του και του αρέσει να παρευρίσκεται σε διάφορα δημοφιλή events.

Αυτό δεν μπορεί να το κάνει ποτέ ο Χερτ Βίλντερς, ο οποίος από τότε που κηρύχτηκε «τζιχάντ» εναντίον του ζει περίπου σε κατάσταση φυλακισμένου.

Ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά πως δεν θα μπορούσε ποτέ να αντεπεξέλθει σε σοβαρές πολιτικές υποχρεώσεις, π.χ. ενός υπουργού ή και πρωθυπουργού.

Αλλά και οι περισσότεροι Ολλανδοί γνωρίζουν ότι δύσκολα θα γινόταν πρωθυπουργός, καθώς το πρόγραμμά του ήταν εντελώς αδιευκρίνιστο.

Σε αντίθεση μάλιστα με τον Ρούτε, ο οποίος είναι πολύ συνεργάσιμος, ο Βίλντερς (που έχει ρίζες από την Ινδονησία και παλιά ήταν στο κόμμα των Φιλελευθέρων), είναι γνωστός για την αυταρχική του νοοτροπία, πράγμα που είχε διώξει κατά καιρούς πολλούς από την ομάδα του.

Ακριβώς όπως και ο εμπνευστής του, ο Πιμ Φορτάουν, ο οποίος δολοφονήθηκε από έναν ακτιβιστή υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων λίγο πριν από τις εκλογές του 2002, αρέσκεται ιδιαίτερα σε επικοινωνιακά κόλπα με σκοπό να εκνευρίσει και να προκαλέσει.

Το αποτέλεσμα των εκλογών μάλλον ευχαρίστησε παρά απογοήτευσε τον Βίλντερς.

Σίγουρα θα ανυπομονεί να αντιμετωπίσει τον επίσης λαϊκιστή και φιλοερντογανικό Κούζου, πρώην μέλος των Εργατικών, του οποίου το κόμμα DENK κέρδισε τρεις έδρες και προεκλογικά είχε προκαλέσει με δηλώσεις όπως «στα ολλανδικά νοσοκομεία αφήνουν τους μετανάστες ηλικιωμένους να πεθάνουν χωρίς περίθαλψη».

Οι μεγάλοι κερδισμένοι, ο Γέσε Κλάβερ της Πράσινης Αριστεράς και ο Αλεξάντερ Πέχτολντ των Δημοκρατικών (D66), καλούνται να ικανοποιήσουν όλους αυτούς που τους πίστεψαν, κυρίως στα θέματα ισότητας και εκπαίδευσης.

Σύμφωνα με έρευνα του 2015, ένας στους πέντε κατοίκους του Αμστερνταμ ζει σε συνθήκες φτώχειας και τα παιδιά των φτωχών οικογενειών βιώνουν κοινωνικό αποκλεισμό.

Είναι εθνική ντροπή ο διαχωρισμός των σχολείων σε λευκά και μαύρα, ανάλογα με την καταγωγή των μαθητών.

Εκείνο που συνειδητοποιήσαμε όλοι μας είναι ότι η τηλεόραση έχει ακόμα πολύ μεγάλη επιρροή.

Οι πολιτικοί που ήξεραν να εκμεταλλευτούν τη δύναμη του μέσου είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι.

*Audiovisual artist