Μετά τη συνθηκολόγηση του Αλέξη Τσίπρα στις διαπραγματεύσεις με τις χώρες της ευρωζώνης, οι ατάκες που συνηθίζονται στα γερμανικά καφενεία εις βάρος της Ελλάδας έχουν πέσει πολύ χαμηλά. Η FaktenCheck: HELLAS διαλέγει από αυτό το σάπιο μπουκέτο κάμποσα επιχειρήματα και δίνει ως συνήθως αντικειμενικές απαντήσεις.
■ Λόγια καφενείου: Η ελληνική κυβέρνηση από την εκλογή της στις 25 Ιανουαρίου δεν άσκησε αξιόπιστη πολιτική και δεν παρέδωσε ποτέ τις απαιτούμενες «λίστες μεταρρυθμίσεων».
■ Απάντηση της FCH: Αυτό που ισχύει είναι ότι οι «εταίροι» των άλλων χωρών της ευρωζώνης δεν άφησαν την ελληνική κυβέρνηση μετά την εκλογή της ούτε μια βδομάδα στην ησυχία της, ώστε να μπορέσει να αναπτύξει πραγματική κυβερνητική δραστηριότητα. Ηταν σαφές εκ των προτέρων ότι στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες το σύνθημα ήταν: Ο Τσίπρας πρέπει να φύγει, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διασπαστεί – το ζήτημα δεν ήταν το «Grexit» αλλά ο «Αλέξης». Αναφορικά με τις λίστες, ισχύει το αντίθετο: η ελληνική αποστολή διαπραγμάτευσης κατέθεσε επανειλημμένα στις Βρυξέλλες αλλά και δημοσίευσε λίστες με ακριβείς υπολογισμούς και προτάσεις. Ωστόσο, η βασική της προσέγγιση ήταν διαμετρικά αντίθετη σε σχέση με εκείνη των δανειστών, και μάλιστα σε τρία σημεία. Πρώτον, αντί της λιτότητας θα έπρεπε να επιτευχθεί οικονομική ανάπτυξη και μέσω αυτής να ενισχυθούν τα δημόσια έσοδα. Δεύτερον, θα έπρεπε να αυξηθούν τα έσοδα από φόρους μέσω υψηλότερης φορολόγησης των πλουσίων και καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Τρίτον, θα έπρεπε να επιτευχθεί κούρεμα του χρέους, για να μπορέσει ο κόσμος και η χώρα επιτέλους να πάρουν μια ανάσα. Τέλος, θα έπρεπε να πληρωθεί το αποδεκτό υπόλοιπο χρέους. Οι δανειστές, όμως, θέλουν λιτότητα και μαζική και συνεχόμενη μείωση των δημόσιων δαπανών και των εισοδημάτων, πράγμα που συνέβαλε στην οξεία κρίση, που πλήττει τη χώρα από το 2010.
Με την ευκαιρία: Οσο όλοι είχαν το βλέμμα στραμμένο στις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες, στην Αθήνα τόσο το Κοινοβούλιο όσο και η ελληνική κυβέρνηση επεδείκνυαν έντονη δραστηριότητα. Ελήφθησαν αρκετά και χρήσιμα μέτρα στον κοινωνικό τομέα, στον τομέα της υγείας και της παιδείας.
■ Λόγια καφενείου: Η Ελλάδα είναι μια χώρα υπό κατάρρευση.
■ Απάντηση της FCH: Ισχύει. Ο ΣΥΡΙΖΑ το είχε πει πριν τις εκλογές και η ελληνική κυβέρνηση το λέει από τα τέλη του Ιανουαρίου. Και είναι η καπιταλιστική εφημερίδα Börsenzeitung που ξεκαθάρισε στις 2 Ιουλίου το ποιος είναι υπεύθυνος για την κατάσταση αυτή: «Οι προηγούμενες κυβερνήσεις έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού». Τις προ ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσεις συνιστούσαν επί δεκαετίες τα αδελφά κόμματα των Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) και των Σοσιαλδημοκρατών (SPD), δηλαδή η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.
■ Λόγια καφενείου: Η Ελλάδα και οι δανειστές είχαν φτάσει πολύ κοντά στις διαπραγματεύσεις στα τέλη Ιουνίου. Ηταν λανθασμένη και παράλογη κίνηση από την πλευρά του Τσίπρα και του Βαρουφάκη να εγκαταλείψουν τις διαπραγματεύσεις και να προχωρήσουν σε διεξαγωγή δημοψηφίσματος.
■ Απάντηση της FCH: Αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Ας δούμε όμως τα πράγματα ξεκάθαρα: στις διαπραγματεύσεις αυτές, που είχαν το χαρακτήρα πολύμηνου εκβιασμού, ο ΣΥΡΙΖΑ υποχώρησε σε πολλά σημεία από τις θέσεις, για την υποστήριξη των οποίων εξελέγη. Οι Ελληνες διαπραγματευτές με τον Γιάνη Βαρουφάκη επικεφαλής υποχώρησαν επειδή δεν βρήκαν υποστήριξη μεταξύ των άλλων χωρών της ευρωζώνης, και επειδή δεν είχε αναπτυχθεί στην Ευρώπη ένα ευρύ κίνημα αλληλεγγύης προς την Ελλάδα. Η Ελλάδα ήταν και συνεχίζει να είναι απομονωμένη. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λανθασμένη η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Το αντίθετο: οι αρχηγοί κυβερνήσεων στη Μαδρίτη, τη Ρώμη, τη Λισαβόνα και το Δουβλίνο φοβούνταν ότι μια ενδεχόμενη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγούσε σε ενίσχυση των δυνάμεων που απαιτούν να τεθεί τέλος στη λιτότητα στο εσωτερικό των χωρών τους, πράγμα που θα μπορούσε να τους κοστίσει την ίδια τους τη θέση.
■ Λόγια καφενείου: Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος ήταν λάθος κίνηση. Πρώτον, λόγω της προαναφερθείσας σύγκλισης στις διαπραγματεύσεις και δεύτερον, διότι ο απλός λαός δεν μπορεί να κατανοήσει θέματα τόσο περίπλοκα, όπως είναι αυτά που συζητούνται στις διαπραγματεύσεις μεταξύ δανειστών και Ελλάδας.
■ Απάντηση της FCH: Λάθος και τα δύο σκέλη του ισχυρισμού. Πρώτον, ο Τσίπρας και η ελληνική κυβέρνηση με την απόφασή τους να διεξαγάγουν δημοψήφισμα επέστρεψαν στις αρχικές τους τοποθετήσεις, στο πρόγραμμα, για το οποίο τους εξέλεξε ο λαός. Το «πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων», που είχαν θέσει επί τάπητος οι δανειστές μέχρι τα τέλη Ιουνίου, ήταν σαφές και κατανοητό: αύξηση φόρων, μείωση συντάξεων, ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας. Ετσι, έλεγαν, σύντομα θα υπήρχαν λεφτά για ρεύμα, νερό, μετακίνηση και υγεία. Παρεμπιπτόντως, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε δηλώσει τον Μάιο ότι ένα δημοψήφισμα θα ήταν «λογική ιδέα». Αυτό όμως που είχε υπόψη του τόσο εκείνος όσο και οι άλλοι κύριοι από τα κεντρικά της Ε.Ε. ήταν ένα δημοψήφισμα, με βάση το οποίο θα δινόταν πράσινο φως για το ξεπούλημα της χώρας, και μάλιστα με τη συγκατάθεση του Τσίπρα. Ο στόχος δεν ήταν ποτέ μια πραγματικά δημοκρατική απόφαση.
■ Λόγια καφενείου: Το δημοψήφισμα οδήγησε σε διχασμό του ελληνικού λαού.
■ Απάντηση της FCH: Το αντίθετο ισχύει. Το δημοψήφισμα ένωσε τη χώρα και τον λαό για πρώτη φορά μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας του 1974. Το 61,3% ψήφισε «Οχι». Δεν υπήρξε εκλογική περιφέρεια, στην οποία να μην προηγείται το «ΟΧΙ». Ακόμα και στις παραδοσιακά δεξιές ή συντηρητικές περιοχές στην Πελοπόννησο ή στη Βόρεια Ελλάδα το «Οχι» είχε το προβάδισμα, έστω και οριακά. Σε πολλές περιπτώσεις οι ψήφοι υπέρ του «Οχι» άγγιξαν το 70%, για παράδειγμα στην Κρήτη. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι το ΚΚΕ κάλεσε τους ψηφοφόρους του να ρίξουν στις κάλπες ξεχωριστά ψηφοδέλτια υπέρ του «Οχι», τα οποία μέτρησαν ως «άκυρα», στην πραγματικότητα η πλειοψηφία υπέρ του «ΟΧΙ» ήταν της τάξεως των δύο τρίτων. Μια τέτοια ευρεία βάση για ένα ερώτημα τόσο αποφασιστικής σημασίας για τη χώρα και το λαό αποτελεί πολύ ιδιαίτερο φαινόμενο σε μία σύγχρονη κοινωνία των πολιτών. Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και οι αντιπροσωπευτικές δημοσκοπήσεις για την κομματική προτίμηση: μετά το δημοψήφισμα η προτίμηση για τον ΣΥΡΙΖΑ ανερχόταν στο 45, κάποιες φορές και στο 50% ή και παραπάνω, δηλαδή σημειώθηκε αύξηση πάνω από δέκα ποσοστιαίες μονάδες από τις εκλογές στα τέλη του Ιανουαρίου.
■ Λόγια καφενείου: Τα προγράμματα λιτότητας, που απαιτούν οι δανειστές από την Ελλάδα, είναι λογικά και αποδεκτά. Αντιστοιχούν στις προδιαγραφές που επικρατούν σε άλλες χώρες της ευρωζώνης.
■ Απάντηση της FCH: Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας από το 2010, όταν ξεκίνησαν να εφαρμόζονται τέτοια προγράμματα, αποδεικνύει τον παραλογισμό που τα διέπει. Είναι γεγονός, ότι το νεοφιλελεύθερο φάρμακο χορηγείται σε πολλές χώρες και ότι η λιτότητα θεωρείται «ιερή αγελάδα», όχι όμως δικαίως. Εν τέλει το ποσοστό χρέους στην ευρωζώνη αυξήθηκε το 2010 παρά την πολιτική λιτότητας, ή μάλλον εξ αιτίας της, παρασέρνοντας μαζί του και το γενικό ποσοστό ανεργίας. Η ανεργία στους νέους εκτινάχτηκε στα ύψη σχεδόν παντού. Ταυτόχρονα μειώθηκαν τα εισοδήματα. Με το νέο «μνημόνιο» η Ελλάδα θα αγγίξει επίπεδα ρεκόρ στο φόρο προστιθέμενης αξίας. Και οι συντάξεις, οι οποίες το 2010 μειώθηκαν κατά 40%, θα μειωθούν κι άλλο. Πράγμα που θα οδηγήσει στην αύξηση των αυτοκτονιών και θα τροφοδοτήσει τη μετανάστευση. Ολα καλά; Οχι, κάτι τέτοιο είναι βλαβερό για τη χώρα, τον λαό και τη δημοκρατία.
■ Λόγια καφενείου: Είναι παράλογο το γεγονός ότι ο Τσίπρας και η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ λένε τώρα ΝΑΙ στο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που απέρριψαν με το δημοψήφισμα.
■ Απάντηση της FCH: Δεν θα το χαρακτηρίζαμε παράλογο. Ωστόσο, υπάρχει όντως μία αντίφαση που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Αυτή μπορεί να εξηγηθεί μόνο με το γεγονός ότι πρόκειται για προϊόν εκβιασμού. Η υπογραφή της συμφωνίας στις Βρυξέλλες και όσα υπαγορεύουν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο στο ελληνικό Κοινοβούλιο είναι κατάφωρα αντίθετα, κατά το αστικό δίκαιο, προς τα χρηστά ήθη. Ισως μάλιστα συνιστούν και αξιόποινη συμπεριφορά.
«Επί πέντε μήνες η διαπραγμάτευση διεξήχθη σε αίθουσες με κλειστές πόρτες. [...] Διερωτώμαι πώς είναι δυνατόν να έχουμε εξουσιοδοτήσει τρεις θεσμούς, [...] πώς είναι δυνατόν να έχουμε εξουσιοδοτήσει εντός της τρόικας υπεύθυνο να λαμβάνει αποφάσεις να είναι το ΔΝΤ και να μην είναι ο κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκός θεσμός της δημοκρατίας, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».
Ανώνυμος, από τα ενδότερα της συμμορίας:
«Σε αυτές τις συζητήσεις η κυβέρνηση υποχωρούσε, όλο υποχωρούσε, πλησιάζοντας την τρόικα, που έμενε αμετακίνητη. Και καμία συζήτηση για το χρέος: αναδιάρθρωση του χρέους, βιωσιμότητα, χρηματοδότηση του χρέους. Από τον Μάρτιο/Απρίλιο μαζέψαμε όσα χρήματα μπορούσαμε, από παντού, από ιδρύματα, τοπικές αρχές κ.α., μόνο για να πληρώσουμε το ΔΝΤ. Πληρώσαμε μία φορά, δύο φορές, έπρεπε όμως να πληρώσουμε και τους μισθούς. Πληρώσαμε τους μισθούς από τα έσοδα. Δεν έφταναν όμως και για το ΔΝΤ».
(Στο mediapart.fr δημοσιεύτηκε στις 8 Ιουλίου μία συνέντευξη μέλους της ελληνικής αποστολής διαπραγματεύσεων, το όνομα του οποίου δεν αποκαλύπτεται. Από εκεί προκύπτει το ως άνω σχόλιο).
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας