Η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας – και μάλιστα ανεξάρτητα από την έκβαση των «τελικών» επαφών μέχρι τα τέλη Ιουνίου. Μόνο τους μήνες Ιούνιο έως Σεπτέμβριο η χώρα θα πρέπει να πληρώσει προς τους πιστωτές της 13,1 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό μεγαλύτερο από εκείνο που μπορεί να λάβει στην καλύτερη δυνατή περίπτωση, με πλήρη καταβολή της τελευταίας δόσης των εγκεκριμένων δανείων, δηλαδή περίπου 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η χρεοκοπία της χώρας δεν οφείλεται στο γεγονός ότι στην Αθήνα υπάρχει μια αριστερή κυβέρνηση. Αντίθετα, για την οικονομική υποχώρηση της χώρας ευθύνονται τα κόμματα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, τα αδελφά κόμματα του γερμανικού Μεγάλου Συνασπισμού μεταξύ του CDU/CSU και του SPD, καθώς και οι ελληνικές ελίτ και οι ολιγάρχες που κρύβονται πίσω από αυτούς τους συνασπισμούς εξουσίας.
Η οριστική εξώθηση της χώρας στη χρεοκοπία πραγματοποιήθηκε από μια οικονομική πολιτική με την επωνυμία «λιτότητα», την οποία επιβάλλει η τρόικα από το 2010. Και επιπλέον, μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στα τέλη Ιανουαρίου, το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και η κυβέρνηση του Βερολίνου έχουν ζητήσει να εντατικοποιηθεί η πολιτική λιτότητας.
Η λέξη «λιτότητα» σημαίνει αυστηρότητα και υπονοεί ότι πρέπει να κάνουμε οικονομία. Η λατινική όμως λέξη για τη λιτότητα, η λέξη «austeritas», σημαίνει επίσης κάτι το σκοτεινό και υποχθόνιο, πράγμα εύστοχο, καθώς επιβάλλεται μία σκοτεινή, υποχθόνια πολιτική στις πλάτες των φτωχών, των ανέργων και των χαμηλόμισθων.
Ετσι, από το 2009 και μέχρι τις αρχές του 2015 συρρικνώθηκαν στην Ελλάδα μέχρι και κατά 30% οι πραγματικοί μισθοί και οι συντάξεις, μειώθηκαν κατά 40% οι δημόσιες δαπάνες, ενώ ο αριθμός των απασχολούμενων στον δημόσιο τομέα μειώθηκε επίσης κατά 40%.
Η ανεργία τριπλασιάστηκε, φτάνοντας το 30%. Η ανεργία των νέων εκτινάχτηκε στα ύψη, υπερβαίνοντας το πρωτόγνωρο ποσοστό του 60%. Είναι προφανές ότι αυτή η οικονομική πολιτική θα έχει σκοτεινές και υποχθόνιες συνέπειες για το σύνολο της οικονομίας.
Μήπως τουλάχιστον δημιουργείται ένας πιο σταθερός κρατικός προϋπολογισμός, παρά τα θύματα της λιτότητας σε κοινωνικό και ανθρωπιστικό επίπεδο;
Συμβαίνει το αντίθετο. Στην πραγματικότητα, το χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 2010, παρά το κούρεμα και παρά τα επονομαζόμενα πακέτα βοήθειας. Από 110% προ κρίσης έφτασε περίπου το 180% το 2015.
Μήπως η Ελλάδα είναι η εξαίρεση; Λένε ότι στην Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Κύπρο η λιτότητα αποδίδει!
Τα αποτελέσματα έχουν ως εξής: το ποσοστό χρέους της Ιρλανδίας πριν από τη χορήγηση του φαρμάκου «austeritas» ανερχόταν στο 43%, στο τέλος του 2014 ήταν 110%.
Στην Ισπανία, αυτός ο αποφασιστικής σημασίας δείκτης σκαρφάλωσε από το 53% στο 100%, στην Πορτογαλία από το 84% στο 130% και στην Κύπρο από το 59% στο 110%!
Το ποσοστό χρέους αυξάνεται ακόμα και στο σύνολο της ευρωζώνης, από τότε που επιβλήθηκε η γραμμή της λιτότητας, ως εξής: ενώ κατά την εισαγωγή του ευρώ, το 2000, βρισκόταν στο 70%, το 2010 έφτασε στο 83,7% και στις αρχές του 2015 στο 92%. Μία ιδιαιτέρως σκοτεινή συνέπεια της λιτότητας: ένα χρέος που αυξάνεται για όλους.
Γιατί όμως, διερωτάται κανείς, στρεφόμαστε στη συνταγή «austeritas», αφού έχει, εκτός από καταστροφικές συνέπειες σε κοινωνικό επίπεδο, και πολλά μειονεκτήματα από μακροοικονομική σκοπιά;
Πράγματι, τα μειονεκτήματα για τις χώρες της περιφέρειας και τους κατοίκους τους μετατρέπονται σε πλεονεκτήματα για άλλους.
Ας αναφερθούμε σε τρεις κερδισμένους: τη γερμανική οικονομία, τον διεθνή χρηματοπιστωτικό τομέα και τα ισχυρότερα μονοπώλια της Ε.Ε.
Και πιο ειδικά:
(1) Η γερμανική οικονομία στο σύνολό της. Το δημόσιο έλλειμμα για τις λεγόμενες χώρες της περιφέρειας ανερχόταν το 2009 σε περισσότερο από 500 δισεκατομμύρια ευρώ. Κερδισμένη βγαίνει η γερμανική οικονομία. Το γερμανικό ισοζύγιο πληρωμών παρουσιάζει πλεόνασμα ύψους περίπου 1.000 δισεκατομμυρίων ευρώ από το 2009.
(2) Ο διεθνής χρηματοπιστωτικός τομέας ανθεί εξαιτίας της υπερχρέωσης των χωρών της περιφέρειας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ελλάδα. Από το 2009 έχει λάβει επισήμως νέα δάνεια ύψους 227 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ έχει ήδη καταβάλει στο ίδιο χρονικό διάστημα 194 δισεκατομμύρια ευρώ για αποπληρωμή και τόκους.
(3) Τα μονοπώλια της Ε.Ε. Η πολιτική λιτότητας προκαλεί σε όλη την Ευρώπη δραστική μείωση του κόστους εργασίας, επομένως του εισοδήματος των εργαζομένων. Οι μισθοί μειώνονται. Φτηνό, καλά καταρτισμένο εργατικό δυναμικό (γιατροί, μηχανικοί) «εξάγεται» από την περιφέρεια προς τα ανεπτυγμένα κέντρα. Το μειωμένο επίπεδο μισθών στην περιφέρεια της Ε.Ε. λειτουργεί ως μισθολογικό ντάμπινγκ στο σύνολο της Ε.Ε. Αυτό ενισχύει τα κέρδη των μεγάλων ομίλων και των τραπεζών στην Ε.Ε.
Η συνταγή της λιτότητας οδηγεί την Ελλάδα στην καταστροφή. Αλλά ταυτόχρονα λειτουργεί προς όφελος της γερμανικής οικονομίας, του διεθνούς χρηματοπιστωτικού τομέα και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων της Ε.Ε.
Αυτός είναι ο λόγος που η αληθινή τρόικα -που αποτελείται από το ΔΝΤ ως εκπρόσωπο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, από την Ε.Ε. ως ομάδα πίεσης υπέρ των μονοπωλίων της Ε.Ε. και από την κυβέρνηση του Βερολίνου ως λόμπι της γερμανικής οικονομίας- απαιτεί από την Αθήνα να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο.
Και πιο συγκεκριμένα: χαμηλώστε τους μισθούς, αυξήστε τους φόρους! Στο σφυρί ακόμα περισσότερα ελληνικά ασημικά! Αλλά μ’ αυτόν τον τρόπο βαθαίνει η κρίση στην Ελλάδα.
Βέβαια αυξάνονται ταυτόχρονα τα κέρδη και οι τόκοι της αληθινής τρόικας.
Και κυρίως μ’ αυτόν τον τρόπο εμποδίζεται η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση σε όλη την Ευρώπη.
Η συνταγή της λιτότητας εξυπηρετεί μόνο την κερδοσκοπία, τα κέρδη από τόκους και τη μεγιστοποίηση του κέρδους.
Αυτή η συνταγή δηλητηριάζει την Ευρώπη, κοινωνικά και ηθικά, επηρεάζοντας το σύνολο της κοινωνίας.
Είμαστε αλληλέγγυοι με τον ελληνικό λαό, περιλαμβανομένων και των προσφύγων που έχουν εγκλωβιστεί εδώ.
Παρέχουμε την αλληλεγγύη για λόγους ηθικής.
Επιπλέον, μ’ αυτή την αλληλεγγύη υπερασπιζόμαστε τις κοινωνικές και δημοκρατικές αρχές σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Λόγια αλήθειας από τους Financial Times
Στο φύλλο της 15ης Ιουνίου της βρετανικής οικονομικής εφημερίδας Financial Times και σε άρθρο του οικονομικού σχολιαστή Βόλφγκανγκ Μίνχαου διαβάζουμε τις ακόλουθες έξυπνες σκέψεις:
«Αν αποδεχτεί την [τελική] προσφορά [των πιστωτών], ο Τσίπρας θα πρέπει να συμφωνήσει σε μια δημοσιονομική προσαρμογή ύψους 1,7% του ΑΕΠ εντός έξι μηνών. Ο συνάδελφός μου Μάρτιν Σάνμπου υπολόγισε πώς θα μπορούσε να επηρεάσει τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας μια προσαρμογή τέτοιας κλίμακας. Προέκτεινα αυτόν τον υπολογισμό περιλαμβάνοντας το σύνολο του τετραετούς προγράμματος προσαρμογής, όπως ζητούν οι πιστωτές [...] Κατέληξα σε ένα τελικό νούμερο σωρευτικής επίδρασης στο επίπεδο του ΑΕΠ 12,6% σε διάστημα τεσσάρων ετών. Η σχέση χρέους προς ΑΕΠ στην Ελλάδα θα προσέγγιζε έτσι το 200%. Το συμπέρασμά μου είναι ότι η αποδοχή του προγράμματος της τρόικας θα σήμαινε μια διπλή αυτοκτονία, αυτοκτονία για την ελληνική οικονομία και για τον Ελληνα πρωθυπουργό».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας