Απεργοί πείνας

Οι κρατούμενοι Ηρακλής Κωστάρης και Νίκος Ρωμανός στερούνται το δικαίωμά τους στις σπουδές, αντιμέτωποι με την κρατική αυθαιρεσία. Προφανώς φταίει η αντισυστημική τους στάση, η κριτική θέση τους, τέλος πάντων, απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Πολλοί συντάσσονται με το δίκαιο αίτημά τους να μπορέσουν να σπουδάσουν. Μεταξύ αυτών η Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας. Τονίζει σε ανακοίνωσή της με τίτλο «Αμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών πείνας, Η. Κωστάρη και Ν. Ρωμανού»:

«Ο Ηρακλής Κωστάρης βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 28/10, διεκδικώντας την επαναχορήγηση των εκπαιδευτικών αδειών που επί σειρά ετών έπαιρνε και διεκόπησαν για “λόγους επικινδυνότητας”. Καμία απάντηση δεν δίνεται στις πολλαπλές αιτήσεις τού επί 12 χρόνια κρατούμενου, καμία εξήγηση, ενώ δεν εκκρεμεί και κανένα πειθαρχικό παράπτωμα σε βάρος του.

»Αντίθετα, μετά και την παραβίαση της άδειας από τον Χρ. Ξηρό, ο Κωστάρης μεταφέρθηκε εκδικητικά στην υπόγεια ειδική πτέρυγα των γυναικείων φυλακών, δηλαδή ξανά σε απομόνωση, του αρνούνται εργασία και άδεια, κινδυνεύει να χάσει δεύτερο εξάμηνο στο ΤΕΙ που σπουδάζει και, βέβαια, απειλείται η ίδια του η ζωή.

»Αντιμέτωπος με την κρατική αυθαιρεσία είναι και ο Νίκος Ρωμανός, στον οποίο επετράπη η συμμετοχή του στις πανελλαδικές εξετάσεις, αλλά δεν του δόθηκε η προβλεπόμενη από την κείμενη νομοθεσία άδεια — κατά συνέπεια του “απαγορεύεται” αδικαιολόγητα η διεξαγωγή των σπουδών που δικαιούται. Ο Ν. Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας στις 10/11, διεκδικώντας τα αυτονόητα και η κατάσταση της υγείας του έχει μπει σε κίνδυνο ως ένα ύστατο ανάχωμα στον επερχόμενο εντατικοποιημένο “σωφρονισμό” που επιφυλάσσει το Κράτος στους πολιτικούς κρατούμενους.

»Και οι δύο φυλακισμένοι βρίσκονται σε αγώνα ενάντια στη συνθήκη που αποπειράται να επιβάλλει το Κράτος εντός των φυλακών. Ο διαχωρισμός, η όλως εξαιρετική μεταχείριση των πολιτικών κρατουμένων, η παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων έχει ήδη αρχίσει, ενώ η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ΄ επίκειται.

»Στο νομοσχέδιο για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας εμπεδώνεται και υιοθετείται το Ποινικό Δίκαιο του Εχθρού — οι αντιστάσεις στην Εξουσία και οι αμφισβητίες της καθορίζουν το στόχαστρο της εξειδικευμένης αυτής μορφής απονομής “δικαιοσύνης”, όπου ο άνθρωπος υποβιβάζεται σε ον νομικά αταξινόμητο χωρίς καμία προστασία και εγγύηση, σε γυμνή ζωή.

»Απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς οφείλουμε να προτάξουμε τη μηδενική ανοχή της αξιοπρέπειας: το ανταγωνιστικό κοινωνικό κίνημα μπορεί και πρέπει να θέσει κόκκινες γραμμές στον αναδυόμενο κρατικό ολοκληρωτισμό.

»Ο θεσμός των εκπαιδευτικών αδειών είναι μια κατάκτηση-ανάχωμα στο σκοπό της φυλακής να μετατρέψει ένα ενεργό πολιτικό υποκείμενο σε άβουλη αποθηκευμένη μονάδα και θα πρέπει να την υπερασπιστούμε με κάθε ευκαιρία και κάθε κόστος. Ο αγώνας αυτός αναγκαστικά συμβαδίζει με τον αγώνα ενάντια στις φυλακές τύπου Γ΄ και την προσπάθεια “εξουδετέρωσης” των 45+ πολιτικών κρατουμένων των ελληνικών φυλακών».