Κλαδεύουν τ’ αμπέλια τούτες τις μέρες στα χωριά. Μπήκε για τους κατοίκους τους για τα καλά η Ανοιξη κι έχουν αργήσει... Ψυχή, λέω μέσα μου, δεν θα υπάρχει στο καφενείο. Ψυχή; Α, μπα. Φτάνοντας κοντά βρίσκω τον Αντρέα να λιάζεται ήσυχα, πίνοντας το κονιάκ του με την απαραίτητη καραμελίτσα. (Δεν νοείται κονιάκ χωρίς καραμέλα στο χωριό, είναι σαν ούζο χωρίς μεζέ). Χαιρετιόμαστε. «Πώς και δεν είσαι στον κλάδο;» ρωτάω, ηλίθια κάπως. «Καλλιεργώ βιοοικολογικά» απαντά με ευθύτητα και φανερή ειρωνεία. «Ο,τι βγάλει, δεν πάει στο διάολο».
Εχει ένα μικρό αμπέλι σε μια βουνοπλαγιά απ’ όπου αντικρίζει κανείς στο βάθος τη λίμνη Στυμφαλίας, όση έχει απομείνει, εννοείται, αφού η μεγαλύτερη έκτασή της έχει μεταμορφωθεί σε τεράστιους καλαμιώνες. Τα σταφύλια πάντως που μας φέρνει κάθε Σεπτέμβρη είναι γλύκισμα. Εχω μάθει από φίλους ότι αποφεύγει να κλαδεύει, διότι δεν αντέχει να βλέπει τα κλήματα να δακρύζουν... Παρ’ ότι η επιστήμη δικαιολογεί τους ακατέργαστους χυμούς που ποτίζουν το χώμα, ο ίδιος είναι τόσο ευσυγκίνητος που δεν αντέχει στο θέαμα.
Παύουμε να μιλάμε για το κλάδεμα. Θα με ρωτήσει, νομίζω, για τη ζωή στην πρωτεύουσα· τα γνωστά. Τσιμουδιά. «Πώς βλέπεις τη νέα κυβέρνηση;» ερωτώ και δεν περιμένω απάντηση, αλλά, να, σαν κάτι να τον εξοργίζει και αρχίζει να μέμφεται τους πάντες. «Αλλαξαν τις έννοιες της εποπτείας και της καταπίεσης και νομίζουν ότι κάτι κάνουν; Ασε, που βγαίνουν στην τηλεόραση και δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Μερικοί έχουν κόψει καπίστρι και άλλοι συνεχίζουν να μιλάνε όλοι μαζί, λες και τους ακούει κανείς σοβαρός άνθρωπος. Αμα γνωρίζεις κανέναν τους, πες τους να σταματήσουν να μας ενοχλούν».
Κάτι πάω να ψελλίσω γι’ αλλαγή ψυχολογίας (μπορεί και νοοτροπίας...) του ελληνικού λαού, αλλά τον βλέπω που δυσθυμεί και σταματάω. Πίνουμε τα ποτά μας και απολαμβάνουμε την αναζωογόνηση της φύσης: φυτά πολύχρωμα και δέντρα ανθισμένα εισέρχονται στον αμφιβληστροειδή· παίζουν με την ταραχή μας. Κρίμα, όμως. Ηθελα να μιλήσουμε για τις δυνατότητες (εάν υπάρχουν) να μην έρχονται ιδιωτικές επιχειρήσεις, ακόμη και πολυεθικές, και να υφαρπάζουν μπιρ παρά τον πολύτιμο καρπό των αμπελιών. Να μπορούν οι ίδιοι οι καλλιεργητές να διαμορφώνουν την τιμή των προϊόντων τους, να ελέγχουν την παραγωγή και την πώληση. Να προωθούσαν τη σοδειά τους στην τοπική κοινωνία, να αναπτυχθεί η συνεταιριστική φιλοσοφία της οικονομίας με την προοπτική να επανεμφανιστεί, σε άλλη, πλέον, βάση, ένα υγιές συνεταιριστικό κίνημα, χωρίς μεσάζοντες και κρατικούς υπαλλήλους.
Σκοντάφτουν στην τυποποίηση και στο δίκτυο διανομής, ναι, θα μπορούσαν όμως αυτά, εάν υπήρχε συνεργατικό πνεύμα, να ξεπεραστούν. Ονειρα θερινής νυκτός, θα ‘λεγε ο Αντρέας που γνωρίζει πολύ καλά τους καλλιεργητές και τους παραγωγούς της ευρύτερης περιοχής.
Κάπως, όμως, πρέπει να έλθουν πιο κοντά οι παραγωγοί με τους καταναλωτές, είτε στο ορεινό είτε στο αστικό τοπίο· η τοπική οικονομία μπορεί να λειτουργήσει με απρόσμενες συνέπειες για την εθνική. Απρόσμενα θετικές, εννοείται.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας