Μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι και αριστεροί ενόσω ασπαστήκαμε και ψηφίσαμε ένα κόμμα το οποίο -έως τώρα τουλάχιστον- δεν επιδιώκει τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό την κοινωνίας, αλλά τη βελτίωση των συνθηκών ζωής εκτός του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος; Μπορούμε -όπως ισχυριζόταν ο Καστοριάδης- να επινοήσουμε, να δημιουργήσουμε μορφές συλλογικής διοίκησης, σε πολύ μεγαλύτερες κλίμακες απ’ αυτές που έχουμε γνωρίσει ώς τώρα;
Ναι, θα απαντήσουμε, αυθαιρετώντας. Ναι; Τι είναι ελευθερία; Τι είναι Αριστερά; Τι η συλλογική διοίκηση; Υπάρχουν όλες αυτές οι έννοιες ως ένυλες καταστάσεις ή απλώς τις κατεβάζει η ράθυμη και επίνους γκλάβα μας; Πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι κάποιος όταν υφίσταται τις απαγορεύσεις του κοινωνικού νόμου, ακόμη κι όταν ο ίδιος έχει συμμετάσχει στη σύνταξη αυτού του νόμου; Οταν έχει συμφωνήσει στην αναγκαιότητα της ψήφισής του και στον τρόπο ψήφισης;
Δεν χρειάζεται να απαντήσουμε, είτε είμαστε σε θέση να το κάνουμε είτε όχι. Σε τέτοια ερωτήματα απαντάμε όταν βρισκόμαστε στα καφενεία ή όταν συζητάμε με τον εαυτό μας μεταμεσονύχτιες, συνήθως, ώρες, ώρες περισυλλογής. Οταν ξημερώνει πρέπει να πάμε στη δουλειά και να αντιμετωπίσουμε την αμείλικτη, πιεστική και ασφυκτική ζώσα πραγματικότητα. Δεν μας ενδιαφέρει εάν είμαστε ελεύθεροι ή αριστεροί, δεν νοιαζόμαστε για συλλογικότητες και διοικήσεις.
Μπορούμε εν τούτοις να είμαστε συνεπείς με ό,τι καταφέραμε να τρυγήσουμε από τα πρόσωπα και τις ιδέες και τις κοινωνικές σχέσεις· με ό,τι κουβαλάμε στις αποσκευές μας, στη συνείδησή μας. Αυτό σημαίνει ότι ξυπνώντας ξέρουμε ήδη ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, τι διεκδικούμε· πάσχουμε μόνο στο ύφος και στον τρόπο βαδίσματος, στην προσωπίδα που χωρίς να το θέλουμε (ξέρουμε) φορούμε κοιταζόμενοι στον καθρέφτη. Οπα. Πού η ευγένεια; Πού η σεμνότης; Πού η αγάπη στον εαυτό και στον πλησίον;
Περί αισιοδοξίας ο λόγος, ώστε. Και ας μην τη συμμεριζόμαστε οι πλείστοι. Τα πρώτα δείγματα της νέας κυβέρνησης είναι ικανοποιητικά για πολύ κόσμο. Μερικοί επιμένουν ότι θα αποδειχτούν πυροτεχνήματα. Ας κυλήσει ο χρόνος, και ας αρχίσει η όντως διαπραγμάτευση (εφόσον αυτή είναι δυνατή). Οι πρώτοι αξιωματούχοι που έφτασαν στη χώρα άφησαν τη λεοντή τους στα γραφεία των Βρυξελλών και με ηπιότητα ακούνε την ελληνική κυβέρνηση. Απλά πράγματα, κοινωνικής υφής και ισχύος, τα οποία οι προηγούμενοι ουδέποτε έθεσαν στην τράπεζα των συνομιλιών διότι, απλούστατα, δεν συνομιλούσαν· άκουαν και υπάκουαν, εξ ου και η κατάληξή τους.
Πόροι πάντα ανευρίσκονται όταν γίνεται σωστή διαχείρισή τους από τους κρατικούς και πολιτικούς υπαλλήλους. Οταν οι τελευταίοι τούς προωθούσαν στα δικά τους συμφέροντα είναι φυσικό να μην επαρκούσαν για τις δανειακές ανάγκες, τις πληρωμές συντάξεων κ.ά. παρεμφερή που αφορούν το συμφέρον των κοινωνικών ομάδων. Την ανεύρεση πόρων ακολουθεί η ανακούφιση, η ανάσα, η αισιοδοξία. Μετά ίσως ακολουθήσει η ελευθερία, η Αριστερά κ.λπ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας