Σπάνια η άσκηση εξουσίας είναι μια επιλογή μεταξύ μιας ευχάριστης και μιας δυσάρεστης απόφασης, ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης. Ολες οι κυβερνήσεις, αργά η γρήγορα, βρέθηκαν μπροστά στο δίλημμα των δύσκολων μέτρων ή της απόλυτης καταστροφής.
Σήμερα στη θέση του πρωθυπουργού της χώρας βρίσκεται ο 40χρονος Αλέξης Τσίπρας που ανδρώθηκε πολιτικά θαυμάζοντας τους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής και όχι προσωπικότητες με όραμα την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ο ίδιος, όπως και το περιβάλλον του, αντί για τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν και τον Χέλμουτ Σμιτ προτιμούν τον Τσάβες, τον Μαδούρο και τον Μοράλες, σε αντίθεση με μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων του που νόμιζαν πως ψήφισαν κάποιο είδος αντιμνημονιακού ΠΑΣΟΚ.
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις του ο σημερινός πρωθυπουργός μιλά ανοιχτά για τη δραχμή. Δεν τη θεωρεί καταστροφή και μάλιστα εμφανίζεται πεπεισμένος γι’ αυτό, επικαλούμενος αγνώστου ταυτότητος οικονομολόγους, που υποστηρίζουν ότι ύστερα από μια εξάμηνη ταλαιπωρία, η χώρα –άγνωστο πώς- θα μεγαλουργήσει. Τα ίδια είπε και στον Στ. Θεοδωράκη και στη Φ. Γεννηματά και στην Ντ. Μπακογιάννη, αλλά και στον Γ. Παπανδρέου πριν από λίγο καιρό.
Οι υπουργοί της κυβέρνησης -όχι μόνον όσοι προέρχονται από την Αριστερή Πλατφόρμα- ψιθυρίζουν σαστισμένοι αντίστοιχα φληναφήματα. Παραδέχονται δηλαδή ότι συνεργούν σε μια πανικόβλητη επιχείρηση πολιτικής απάτης: αντί για δημοψήφισμα με θέμα το νόμισμα, προχωρούν σε δημοψήφισμα με παραπλανητικό ερώτημα, όπου στη θέση του ευρώ βρίσκονται οι «βάρβαρες προτάσεις των εκβιαστών» και στη θέση της δραχμής η «δημοκρατία» και η «αξιοπρέπεια».
Οσοι είδαν τα ανυπόγραφα τεχνοκρατικά κείμενα που κατατέθηκαν στη Βουλή, επί των οποίων θα αποφασίσουν οι πολίτες, αντιλαμβάνονται το μέγεθος της πολιτικής φαρσοκωμωδίας, όταν μάλιστα μόλις μερικές ημέρες πριν, η κυβέρνηση είχε καταθέσει παρεμφερή πρόταση με μέτρα ύψους 8 δισ. Γι’ αυτό, εάν φτάσουμε ομαλά στην επόμενη Κυριακή, ο κ. Τσίπρας χρειάζεται το «όχι», ώστε να νομιμοποιήσει πολιτικά το προαποφασισμένο plan B για έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Το λόμπι της δραχμής παίζει πλέον τα ρέστα του. Αλλωστε είναι γνωστό ποιοι θα ωφεληθούν από το εθνικό νόμισμα: όλα τα αρπακτικά που έχουν τα χρήματα και τα κέρδη στο εξωτερικό και τις ζημιές στην Ελλάδα. Χώρια τον τζόγο στο Grexit, για τον οποίο οι θεωρίες συνωμοσίας με τα CDS φαντάζουν αθώο παραμύθι.
Ο κ. Τσίπρας είχε την ευκαιρία να απαλλαχθεί από τις αριστερίστικες αγκυλώσεις του κόμματός του και να κυριαρχήσει οριστικά στον χώρο όπου δέσποζε το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ. Αντ’ αυτού επέλεξε να γίνει κομματάρχης της δραχμής. Συναθροίστηκε με εθνικιστές, αποδέχτηκε τη στήριξη των νεοναζί, καταγγέλλοντας από κοινού τους «εκβιαστές» Ευρωπαίους που «μας κήρυξαν πόλεμο», ενώ βέβαια έχουν δανείσει στην Ελλάδα πάνω από 240 δισ. ευρώ. Κρίμα, αλλά πλέον έγινε ο ίδιος βασικό μέρος ενός προβλήματος που γιγαντώνεται και πρέπει να επιλυθεί άμεσα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας