«Αγαπώ τους ξεχασμένους ρεφενέδες (που ευτυχώς επανακάμπτουν), φτωχικούς αλλά τερψιμβρότους (φαιδρύνοντες την καρδίαν των ανθρώπων κατά τα λεξικά…)» έγραφε ο Σταματόπουλος στις «Υποσημειώσεις» του (6/11), συμπληρώνοντας: «Δεν είναι σύναξη φτωχών οι ρεφενέδες, αλλά μια λοιδορία στους πλουσίους και τους ματαιόδοξους, στο εγώ και στην εξουσία» και συμπεραίνοντας: «Ωρες ρεφενέ: ώρες Δημοκρατίας (δεκτή πάσα ένστασις…)».
Δεν πιάνομαι από το τελευταίο: «δεκτή πάσα ένστασις…», για να προσθέσω δυο λόγια στους «Ρεφενέδες» του Σταματόπουλου. Τι ένσταση άλλωστε να προβάλεις, όταν συμμερίζεσαι τη… στάση σχολίου και σχολιαστή! Απλώς θυμήθηκα την παρέα μας του ρεφενέ, όταν, προ καιρού, ταβερνιάρης μεσημβρινού κουτουκίου, σε αρχαίο των Αθηνών προάστιο, εις άλλοτε θέσιν Ελαιώνος, με εκλεκτό κρασί βαρελίσιο, μας τοποθέτησε -καθότι εφτά νοματαίοι και πού να χωρέσουμε- σε μεγάλο, επί τούτου σχεδιασμένο, στρογγυλό τραπέζι, που αντί για πόδια, πατούσε καταμεσής σε βαρέλι. Ενθουσιαστήκαμε. Ηταν η «επιτομή» του ρεφενέ: πλήρης ισοτιμία, δικαιοσύνη και Δημοκρατία (με δέλτα κεφαλαίο), όπως γράφει ο Σταματόπουλος. «Οι… πότες της στρογγυλής τραπέζης!» αναφώνησα.
Ρεφενές, λέξη τουρκικής προέλευσης. Οι αρχαίοι, ιδίως οι Αθηναίοι, είχαν κάτι αντίστοιχο: εξ οβολών∙ γεύμα, προπαντός δείπνος (το βράδυ ανοίγανε τις ψυχές τους∙ συχνά τις… παραανοίγανε!) εξ οβολών. Το κέρασμα αφορούσε μόνο το κρασί∙ εκ του κεράννυμι: αναμειγνύω (με νερό): οίνος κεκραμένος. Ηταν αδιανόητο, μέλος της παρέας, να αχθεί άνω της παρέας, να την «καπελώσει», να διαλύσει τη (δημοκρατική, συμμετοχική) γοητεία του ρεφενέ πληρώνοντας (πραξικοπηματικά) τον λογαριασμό.
Το ’κανα κι εγώ στα νιάτα μου. Κάτι φαίνεται ήθελα να δείξω στα τριάντα-τριάντα πέντε μου. Με συνέτισαν: η γυναίκα μου, ο Γλυνός, ο Ταβάνης, ο Αργυροκαστρίτης… απόντες όλοι τους σήμερα. Γι’ αυτό με ενοχλούν αφάνταστα τα «χουβαρνταλίκια»∙ γιατί έχω χρεωθεί και τον ρεφενέ των απόντων…
ΥΓ.: Δεν είναι απρόκλητες οι επιθέσεις της αστυνομίας. Τις προκαλούν… αρχηγείο, υπουργείο και κυβέρνηση.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας