Το «Μεγάλο Ισραήλ» και η οικογενειακή παράδοση του Μπενιαμίν «Νετανιάχου»... Μιλεϊκόφσκι

Ο Μπεζαλέλ Σμότριτς, ο εξτρεμιστής, ρατσιστής υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ και ηγετική μορφή των εποίκων στη Δυτική Οχθη, πριν από λίγες μέρες αποκάλυψε αυτό που οι περισσότεροι υποστηρικτές των σιωνιστών γνωρίζουν, αλλά αποκρύπτουν συστηματικά. Οτι δηλαδή το πραγματικό σχέδιο πίσω από τη γενοκτονία στη Γάζα και τη νέα, τέταρτη μέσα σε 46 χρόνια εισβολή στον Λίβανο δεν είναι η εκδίκηση για την 7η Οκτωβρίου και η συντριβή της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, αλλά το πολυετές και μακρόπνοο πρότζεκτ για τη δημιουργία του «Μεγάλου Ισραήλ». Το οποίο, όπως είπε χαρακτηριστικά «θα φτιαχτεί σιγά σιγά... και θα περιλαμβάνει όλα τα παλαιστινιακά εδάφη, αλλά και τα εδάφη της Ιορδανίας, της Συρίας, του Λιβάνου, του Ιράκ, της Αιγύπτου, ακόμη και το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας»!

Ο φασίστας Σμότριτς είναι βέβαια «χτεσινός» στην ισραηλινή πολιτική – σε αντίθεση με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου που είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην ιστορία του σιωνιστικού κράτους και βασικός υπεύθυνος για τη σημερινή τραγωδία, καθώς είναι ο ουσιαστικός διάδοχος στο κόμμα Λικούντ του... προηγούμενου «χασάπη του Λιβάνου», του Αριέλ Σαρόν. Ισως θα θυμάστε λοιπόν πως, κατά την περσινή του ομιλία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, δύο ολόκληρες εβδομάδες πριν από την καταδρομική επιχείρηση της παλαιστινιακής αντίστασης στη Γάζα, ο θρασύτατος «Μπίμπι» παρουσίασε έναν χάρτη της νέας Μέσης Ανατολής που έδειχνε μια πρώτη εκδοχή του «Μεγάλου Ισραήλ» με μπλε χρώμα και ενσωματωμένα όλα τα παράνομα κατεχόμενα από το 1967 παλαιστινιακά και αραβικά εδάφη, και γύρω του όλα τα προαναφερθέντα από τον Σμότριτς αραβικά κράτη με πράσινο χρώμα, έτοιμα για μελλοντική «αφομοίωση» από τον Εκλεκτό Λαό! Ποια είναι λοιπόν η πραγματική σχέση του Νετανιάχου με το «Μεγάλο Ισραήλ»; Δώστε βάση, καθώς είναι μια από τις περιπτώσεις όπου η οικογενειακή ιστορία ενός ανθρώπου αποτελεί το ιστορικό «κλειδί» για την ερμηνεία των σημερινών γεγονότων.

Στη ρωσική ακόμα Βαρσοβία, λοιπόν, ζούσε από το 1908 ο Νατάν Μιλεϊκόφσκι, ένας Ρωσο-Εβραίος ραβίνος και φανατικός σιωνιστής. Σε αντίθεση όμως με πολλούς άλλους ομοϊδεάτες του, ο υπερσυντηρητικός Μιλεϊκόφσκι –ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους εκείνη την εποχή που όχι μόνο κήρυττε αλλά και υποχρέωνε την οικογένειά του να μιλά αρχαία εβραϊκά, μια ουσιαστικά «νεκρή γλώσσα»– διαφωνούσε κάθετα τόσο με την «αριστερή πτέρυγα», τους σοσιαλιστές του κινήματος «Μπουντ», όσο και με το δημοφιλές τότε «Πρόγραμμα της Ουγκάντα», που καλόβλεπε τη δημιουργία μιας εναλλακτικής εβραϊκής πατρίδας στην Αφρική. Ο ραβίνος μας προσχώρησε λοιπόν στη φράξια των λεγόμενων Ρεβιζιονιστών Σιωνιστών και εξελίχτηκε σε πρωτοπαλίκαρο του ιδρυτή τους Ζε'έβ Γιαμποτίνσκι: η «αναθεωρητική» αυτή, μαξιμαλιστική και άκρως επεκτατική ιδεολογία κηρύσσει ως θεϊκό δικαίωμα την εγκατάσταση των Εβραίων σε ολόκληρη τη βιβλική «Γη του Ισραήλ», την οποία αυθαίρετα εξίσωναν με τα εδάφη ολόκληρης της τότε Παλαιστίνης και της Υπεριορδανίας, δηλαδή και στις δύο όχθες του Ιορδάνη. Κι έτσι, το 1920, ο Μιλεϊκόφσκι μετανάστευσε με τη γυναίκα του και τα εννιά παιδιά του στην Παλαιστίνη, όπου υιοθέτησε για το ξεκάρφωμα το εβραϊκό ψευδώνυμο «Νετανιάχου», που σημαίνει κυριολεκτικά «δοσμένο από τον Θεό»... Σας θυμίζει κάτι;

Ως έποικος στη βρετανοκρατούμενη αραβική γη, ο «Νετανιάχου» Μιλεϊκόφσκι εξελίχθηκε γρήγορα σε ηγετική μορφή του ρεβιζιονιστικού κινήματος και με έξοδα των ισχυρών σιωνιστών σπονσόρων ταξίδεψε πρώτα στην Αγγλία και στη συνέχεια στις ΗΠΑ, όπου έδωσε εκατοντάδες ομιλίες υπέρ της μαζικής μετανάστευσης στους Αγίους Τόπους και φυσικά της εκδίωξης των γηγενών πληθυσμών. Το 1929 ωστόσο γύρισε στην Παλαιστίνη όπου και πέθανε το 1935. Ομως οι Ρεβιζιονιστές, αν και μειοψηφία μέσα στο διεθνές σιωνιστικό κίνημα, που μάλιστα τους διέγραψε το 1935, δεν χάθηκαν. Αντίθετα «ρίζωσαν» στην Παλαιστίνη, όπου μετονομάστηκαν σε Νέα Σιωνιστική Οργάνωση (NZO) και έφτιαξαν τη δική τους παραστρατιωτική πτέρυγα, τη διαβόητη για τις κατοπινές τρομοκρατικές της ενέργειες σε βάρος Αράβων και Βρετανών, την «Ιργκούν», από την οποία ξεπήδησε και η σαδιστική «Ομάδα Στερν». Και βέβαια «μπόλιασαν» με τις φασιστικές και ρατσιστικές τους ιδέες τα μετέπειτα κόμματα της ισραηλινής (ακρο-)Δεξιάς, δηλαδή το Χέρουτ και κατόπιν το Λικούντ, ηγέτης του οποίου είναι σήμερα ο εγγονός του φανατικού ραβίνου.

Ας πούμε όμως δυο λόγια και για τον μπαμπά του «Μπίμπι», τον Μπενζιόν Μιλεϊκόφσκι. Γεννημένος στη Βαρσοβία το 1910, ο Μπενζιόν βρέθηκε, όπως είδαμε, «φυτευτός» στην Παλαιστίνη και σπούδασε Ιστορία στην Ιερουσαλήμ, ενώ παράλληλα εξελίχθηκε σε μαχητικό στέλεχος των Ρεβιζιονιστών του Γιαμποτίνσκι, που το 1940 τον έστειλε ως εκπρόσωπο του κινήματος στη Νέα Υόρκη. Εκεί τον βρήκε ο πόλεμος και έμεινε στις ΗΠΑ ως ηγέτης του αμερικανικού βραχίονα της NZO ώς το 1948, δίνοντας ομιλίες και γράφοντας άρθρα υπέρ του «Μεγάλου Ισραήλ». Ομως η κύρια δουλειά του ήταν η προσέγγιση βουλευτών και γερουσιαστών και η δημιουργία του μετέπειτα πανίσχυρου αμερικανο-εβραϊκού λόμπι, του οποίου θεωρείται ένας από τους βασικούς θεμελιωτές... Ηταν μάλιστα ένας από τους λίγους σιωνιστές που υπέγραψαν ψήφισμα καταδίκης του σχεδίου διχοτόμησης της Παλαιστίνης το 1947, θεωρώντας ότι «στραγγαλίζει» εδαφικά το εβραϊκό κράτος!

Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στο Ισραήλ όπου προσπάθησε να εκλεγεί βουλευτής, αλλά απέτυχε, καθώς οι θεωρίες του για εξολόθρευση των Αράβων και επέκταση στα γειτονικά κράτη θεωρήθηκαν πολύ ακραίες ακόμη και από τους πιο σκληρούς σιωνιστές! Σε αυτό το διάστημα όμως και προτού η οικογένεια γυρίσει για αρκετά χρόνια στις ΗΠΑ, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ ο μεσαίος γιος του, ο Μπενιαμίν, ο οποίος αν και «Αμερικανάκι» γύρισε στο Ισραήλ το 1967 και έμεινε εκεί για να «τρέξει» το παλιό, αιματοβαμμένο οικογενειακό πρότζεκτ...