Xθες Κυριακή πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση στη Μαδρίτη για το στεγαστικό ζήτημα και μια μικρότερη στη Βαρκελώνη. Στην Ισπανία είναι πολύ έντονο το πρόβλημα της στέγης, τόσο σε ό,τι αφορά την ενοικίαση όσο και την αγορά, το οποίο έχει οξυνθεί ακόμα περισσότερο τα τελευταία χρόνια εξαιτίας του airbnb. Ο πληθωρισμός τρώει τους μισθούς και οι επιδοτήσεις της κυβέρνησης συχνά δεν προλαβαίνουν να κάνουν τη διαφορά. Δικαίως οι Ισπανοί βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Το έκαναν από παλιά, επί δεξιών κυβερνήσεων, το κάνουν και τώρα, με μια κεντροαριστερή κυβέρνηση που, με τα καλά της και με τα στραβά της, προσπαθεί, αν μη τι άλλο, να διορθώσει κάποια κακώς κείμενα.
Εμείς όμως τι κάνουμε; Γιατί δεν πλημμυρίζουμε τους δρόμους για να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή; Να φωνάξουμε για τα ενοίκια, τους φόρους, το ρεύμα, τα τρόφιμα, τη βενζίνη, το υπό κατάρρευση ΕΣΥ; Ζούμε, άραγε, καλύτερα από τους Ισπανούς; Επειδή η απάντηση είναι «σίγουρα όχι», τότε τι μας συμβαίνει; Μήπως είμαστε τελικά ψιλοβολεμένοι; Μήπως αυτοί που ζουν με μαύρο χρήμα είναι πολύ περισσότεροι από ό,τι νομίζουμε; Ηταν τόσο μεγάλο το τραύμα από την προδοσία και τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ώστε να μας εμποδίζει μέχρι και σήμερα να αγωνιστούμε για κάτι καλύτερο; Εχουμε πιστέψει πως τίποτα πια δεν έχει νόημα; Εχουμε φτάσει σε σημείο απόλυτης απάθειας;
Τις τελευταίες μέρες διάβασα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενθουσιώδη και ρομαντικά σχόλια για τη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο και τον κόσμο που πήγε εκεί, καθώς κι εκείνον που την παρακολούθησε διαδικτυακά. Ας μου επιτραπεί, κυνικά, να πω ότι όλα αυτά δεν σημαίνουν και πολλά. Και πέρυσι, μετά το δυστύχημα/δολοφονία στα Τέμπη, βγήκαν χιλιάδες στους δρόμους. Το αποτέλεσμα στις εκλογές ήταν 41% υπέρ της Ν.Δ. Δεν είμαι καθόλου σίγουρη μάλιστα ότι, με δεδομένη την αποδρομή της αντιπολίτευσης, δεν θα βλέπαμε παρόμοια αποτελέσματα σε περίπτωση πρόωρων εκλογών.
Είμαι περίεργη για το πώς θα αποτιμήσει ο ιστορικός του μέλλοντος τη σημερινή απάθεια απέναντι στην καταλήστευση της ζωής μας. Και κάπου βαθιά μέσα μου θα ήθελα να ελπίζω πως θα διαψεύσει εμένα, την κυνική, και θα καταγράψει μια κοινωνική στροφή που ίσως να μην είναι ακόμα ορατή.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας