Το πορτοκαλί χρώμα του ουρανού το απόγευμα της Τρίτης, προϊόν της αφρικανικής σκόνης, δημιούργησε μια ατμόσφαιρα βγαλμένη από ταινία του Denis Villeneuve. Το «Dune» μπορεί να αποτελεί ένα έργο επιστημονικής φαντασίας, αλλά το σκηνικό ήταν πέρα για πέρα αληθινό, με εμάς τους ίδιους σε ρόλο θεατή μπροστά σε ένα φαινόμενο που παρατηρούμε χωρίς να καταλαβαίνουμε πολλά, με τα μάτια μας να κοιτάζουν μέσα από την κάμερα του κινητού το απόκοσμο τοπίο, φωτογραφίζοντας ένα θέαμα που δεν χρειάζεται επεξεργασία, με φυσικό φίλτρο.
Μήπως όμως τα πολύχρωμα ηλιοβασιλέματα και ο μπλε ουρανός των υπόλοιπων ημερών ξεγελάει για το φρέσκο καυσαέριο που αναπνέουμε καθημερινά, που μολύνει αθόρυβα κι ας μην αλλάζει το χρώμα που κοιτάμε ψηλά; Μια ερώτηση που μέχρι να ψάξεις την απάντηση το φως θα έχει ήδη χαθεί, κάποιο άλλο θα έχει ήδη ξεπροβάλει και νέα ερωτήματα θα γεννηθούν κι ας μην απαντηθούν. Με αυτή την αίσθηση έφυγα από το σινέ «Ελλη» την περασμένη εβδομάδα, όταν συναντήθηκα τυχαία με δέκα αγνώστους ένα απόγευμα Δευτέρας στην «ψυχαναλυτική» κινηματογραφική συνεδρία του Βιμ Βέντερς, σε ένα ταξίδι στους δρόμους του Τόκιο με οδηγό τον Hirayama, πρωταγωνιστή της νέας ταινίας του σπουδαίου Γερμανού σκηνοθέτη, «Perfect Days».
Ενας λιγομίλητος, μοναχικός άντρας τον οποίο παρακολουθούμε από το πρώτο φως της ημέρας μέχρι το βαθύ σκοτάδι της νύχτας και τα ασπρόμαυρα όνειρά του σε μορφή σελιλόιντ. Ο Hirayama καθαρίζει δημόσιες τουαλέτες στο Τόκιο. Για να εντοπίσεις διαφορές στην καθημερινότητά του πρέπει να σκάψεις βαθιά. Παρ’ όλα αυτά εκείνος ούτε πλήττει, ούτε ζει τη μέρα της μαρμότας. Τα λόγια που δεν βγαίνουν από το στόμα του έρχονται μέσα από τα μάτια του όταν διαβάζει το βιβλίο του και όταν βάζει στο βανάκι του να παίζει Lou Reed και Nina Simone.
Σε μια γεμάτη αναπάντητα ερωτήματα ζωή που όλοι και όλες ψάχνουμε να βρούμε το νόημα το οποίο θα μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο ανυπεράσπιστοι κόντρα στη ματαιότητα, ο Hirayama βρίσκει τις δικές του απαντήσεις κοιτώντας τον ήλιο που ξεπροβάλλει μέσα από τα φύλλα. Ανεξαρτήτως χρώματος, κάτι ξεπροβάλλει εκεί πάνω και μας υπενθυμίζει ότι όλα περνούν. Οι Ιάπωνες το λένε komorebi κι αν το νιώθεις μέσα σου, δεν χρειάζεσαι μετάφραση.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας