Σε κάθε υπόθεση έμφυλης βίας, σε κάθε γυναικοκτονία κάθε πολιτισμένος, κάθε «κανονικός» άνθρωπος νιώθει θλίψη, θυμό, οργή, συμπόνια για το θύμα και τους αγαπημένους του. Σε κάθε τέτοια υπόθεση ακούω τον σύζυγό μου να αναρωτιέται «τι πρέπει να κάνουμε για να προστατεύσουμε την κόρη μας» που σε λίγα χρόνια θα φλερτάρει, θα ερωτευτεί...
Κι αν πέσει σε κανέναν μαλάκα, σε κανέναν αλήτη; Προσπαθώ να... καθησυχάσω τον ίδιο και τον εαυτό μου. Του υπενθυμίζω πόσο σπουδαίο πρότυπο συντρόφου είναι ο ίδιος, πόσο πολύ έχουμε επενδύσει στον διάλογο και στις σχέσεις εμπιστοσύνης με το παιδί μας, πόσο συχνά και με κάθε ευκαιρία υπενθυμίζουμε στην κόρη μας πως ο,τι κι αν συμβεί εμείς είμαστε παρόντες, ότι μπορεί να μας πει τα πάντα... Και την ίδια στιγμή αναρωτιέμαι σιωπηλά ποιον προσπαθώ να ξεγελάσω, να καθησυχάσω. Γονείς που έχασαν με τόσο τραγικό τρόπο τις κόρες τους έκαναν κάτι διαφορετικό, κάτι εντελώς αντίθετο απ’ όσα κάνουμε εμείς;
Μήπως είναι πιο εύκολο απ’ όσο πιθανόν πιστεύουμε να την «πατήσει» μια γυναίκα και να μπλέξει με τον πλέον ακατάλληλο και τελικά επικίνδυνο άνθρωπο; Ενα μέρος την κοινωνίας –όχι μόνο της ελληνικής– έχει αναγάγει τη ζήλια σε απόδειξη απόλυτου, μοναδικού έρωτα που το sex είναι θεϊκό, ανεπανάληπτο μόνο μετά από τσακωμό. Το «απόλυτο αρσενικό» είναι βαρύ κι ασήκωτο, δεν μιλάει πολύ, κοιτάει λίγο βλοσυρά και πολύ αποφασιστικά σε θέλει «μόνο δική του». Και κάποια μέρα σου «ανοίγει την πληγωμένη του καρδιά» και σου ζητάει με «υπομονή και καλοσύνη» να τη γιατρέψεις. Και φυσικά «δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εσένα».
Η πατριαρχία ζει και βασιλεύει και έχει πολλές εκφάνσεις –αόρατες και ορατές- που διατρέχουν όλο τον κοινωνικό ιστό και ύπουλα φορτώνονται οι ευθύνες στα θύματα: που δεν είχαν μυαλό να μην μπλέξουν, να μην ξεφύγουν πριν είναι αργά αφού δεν κατάφεραν να βάλουν στον «ίσιο δρόμο» τον κακοποιητή τους.
Η άτυχη Κυριακή τι δεν έκανε καλά; Ποιο «πρωτόκολλο» έπρεπε να ακολουθήσει για να αποτρέψει τα τραγικά λάθη των αστυνομικών του Α.Τ. Αγίων Αναργύρων; Και των γυναικών αστυνομικών του Α.Τ. που δεν είδαν στο πρόσωπο της άτυχης Κυριακής την αδελφή τους, την κόρη τους, τη φίλη τους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας