Παζλ στα ανοιχτά θέατρα

Καλό μήνα, ιδιαίτερα για τους ανθρώπους του θεάτρου και της μουσικής, καθώς αρχίζουν να λειτουργούν τα ανοιχτά αμφιθέατρα, με επιτρεπόμενη πληρότητα 75% (ανοίγουν και τα κλειστά θέατρα και σινεμά αλλά με πληρότητα 40-50%). Μια τονωτική ένεση για τον χώρο των τεχνών, που τόσο έχει πληγεί από την πανδημία, μια διέξοδος για το φιλοθέαμον κοινό, που επιζητά τη ζωντανή επικοινωνία.

Βεβαίως, όλοι οπλίζονται με υπομονή και επιμονή, αφού τα αυστηρά, αναγκαία μέτρα προστασίας -όσο κι αν έχουμε εξοικειωθεί- μοιάζουν με παζλ για γερά νεύρα. Αποστάσεις 1,5 μέτρου κατά την είσοδο, την έξοδο, στις θέσεις καθήμενων και στα κυλικεία, μάσκες, αντισηπτικά, απολυμάνσεις, το διάλειμμα τέρμα για να μην υπάρχει συνωστισμός. Κι αν δημιουργηθούν ουρές έξω από τα μεγάλα ανοιχτά θέατρα όπως το Ηρώδειο και η Επίδαυρος; Τι πονοκέφαλος να γίνουν όλα σωστά, να τηρηθούν τα πρωτόκολλα, τι άγχος που τείνει να διαλύσει ακόμα και τη μαγεία του θεάματος.

Πρόσθετες δυσκολίες έχουν να αντιμετωπίσουν οι καλλιτέχνες. Για παράδειγμα, στα μέλη των χορωδιών συστήνεται (γιατί μόνο σε αυτά, άραγε;) να υποβάλλονται σε μοριακό έλεγχο λίγες μέρες πριν από την παράσταση. Κι αν κάποιο βρεθεί θετικό; Καραντίνα όλη η χορωδία, ακυρώνονται όλα;

Και με τα θεατρικά έργα; Θα επιλέγονται όσα δεν έχουν πολυπρόσωπες σκηνές, θα γίνονται διασκευές; Πώς θα έρχονται σε επαφή οι ηθοποιοί επί σκηνής, τι γίνεται με τις σκηνές που πρέπει να φιληθούν, να αγγιχτούν, θα τρέχουν μετά να απολυμανθούν;

Ρεαλιστική, σουρεαλιστική και θρίλερ η νέα πραγματικότητα, σαν έργο που γράφεται εν θερμώ και ξεπερνά κάθε φαντασία, μείγμα Ιονέσκο, Κάφκα και Μπέκετ μαζί...