Η 26η Γενάρη 2015 θα είναι η μέρα που τα πολιτικά κόμματα και κυρίως οι αρχηγοί θα έρθουν αντιμέτωποι με την ανάγκη και τον χρόνο. Η ανάγκη αφορά την επίλυση του υπαρκτού και τεράστιου χρηματοδοτικού προβλήματος της χώρας και ο χρόνος αφορά τις πιεστικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα προς ευρωπαϊκούς οργανισμούς και τους εταίρους.
Η επόμενη μέρα των εκλογών πρέπει να σηματοδοτεί τον σχηματισμό κυβέρνησης που θα λειτουργήσει άμεσα και αποφασιστικά.
Βοηθά ο δημόσιος διάλογος που εξελίσσεται στις οθόνες μας σ’ αυτό; Το προεκλογικό δόγμα είναι διαχρονικό και σαφές, το έχουμε ζήσει όλοι και το αντιγράφουν και οι επερχόμενοι: λαϊκισμός, λέμε ό,τι θέλετε να ακούσετε και έχει ο Θεός.
Δεν συζητΑμε για την κατάρρευση των δημόσιων εσόδων, δεν συζητάμε για το έμμεσο ζήτημα του ασφαλιστικού συστήματος, δεν συζητάμε για μια ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση στο φορολογικό σύστημα και, βέβαια, δεν συζητάμε για το μείζον θέμα του χρέους. Είναι αποκαλυπτικό, ότι δεν έχουμε συμφωνήσει, ούτε τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν συμφωνήσει με βάση στοιχεία αν το χρέος είναι βιώσιμο ή μη.
Είναι ενδεικτικό της κατάστασης του πολιτικού συστήματος και του τρόπου λειτουργίας της Βουλής το ότι δεν έχουμε συμφωνήσει όχι για το πώς θα διαχειριστούμε το χρέος, αλλά ούτε για το αν αυτό είναι βιώσιμο ή πιο απλά εξυπηρετήσιμο…
Θα ήθελα επίσης να υπογραμμίσω ότι ελάχιστους έχει απασχολήσει σε αυτή την προεκλογική περίοδο η γεωπολιτική υποβάθμιση της χώρας μέσα σε συνθήκες αστάθειας σε Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, με την Τουρκία να έχει αλλάξει γραμμή και στόχους και τον Ερντογάν να μετατρέπεται μέρα με τη μέρα από ευρωπαϊστή ηγέτη σε Οθωμανό μονάρχη.
Ποτέ δεν συζητήθηκαν λιγότερο τα θέματα εθνικής στρατηγικής, ιδιαίτερα όταν μια κρίση με την Ευρώπη θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τη δύσκολη θέση της χώρας και θα μας εκθέσει περισσότερο στους κινδύνους της περιοχής, με πρώτο από όλους τους τζιχαντιστές.
Πόνος, θυμός και λογική δεν πάνε συνήθως μαζί στις εκλογές. Ο πολίτης έχει ανάγκη μια ριζική αλλαγή, αλλά οφείλει να απαιτεί την αλήθεια ώστε να γνωρίζει την επόμενη μέρα.
Αλλιώς ξεκίνησε δημοσιονομικά το 2014 και αλλιώς κλείνει. Το πρωτογενές πλεόνασμα αποδεικνύεται επίπλαστο και τα τρία ουσιαστικά προβλήματα, δηλαδή το μη βιώσιμο του χρέους, η τεράστια ανεργία και η μείωση των εξαγωγών (σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στις άλλες μνημονιακές χώρες), δείχνουν το ανεύθυνο των κυβερνητικών πανηγυρισμών αλλά και την ανάγκη να δράσουμε επιτέλους ανατρεπτικά, ουσιαστικά και όχι μονίμως με το βλέμμα στις εκλογές.
Ο ορθολογισμός, το μέτρο και η συναίνεση δεν υπήρξαν ποτέ τα δυνατά μας στοιχεία, ούτε στη σύγχρονη ούτε στην παλαιότερη ιστορία μας, ενώ εύκολα καταφεύγουμε σε πολώσεις και διχασμούς.
Το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε μέσα στην κρίση, πλήρωσε παθογένειες δεκαετιών και την άρνηση άμεσων ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων. Η Ν.Δ. κυβέρνησε μέσα στην κρίση και τα σημερινά αποτελέσματα αποδεικνύουν το αδιέξοδο της άρνησης πραγματικών αλλαγών επίσης. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση αρνούμενος τις αλλαγές που απαιτεί ο 21ος αιώνας στη χώρα, τότε θα έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος. Ολοι θα έχουν δοκιμαστεί και θα κατανοήσουμε ότι η χώρα δεν αλλάζει έξωθεν, αλλά μόνο αν την αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι με γνώμονα την αλήθεια, με γνώση και με πολιτικό κόστος. Γι’ αυτό και είναι τόσο μεγάλη η έλλειψη ενός μεταρρυθμιστικού πόλου με καθαρό λόγο και αξιοπιστία.
Σήμερα, με τα όσα δραματικά βιώνουμε, που άλλαξαν ζωές και αφανίζουν μια γενιά, ανατρέπονται αντιλήψεις και βεβαιότητες. Τώρα, λοιπόν, λαός και πολιτικοί (που στη δημοκρατία αυτοί έχουν την ευθύνη των αποφάσεων) να συμφωνήσουμε στους βασικούς στόχους και στα εργαλεία για να τους πετύχουμε. Εργο πολιτικά και τεχνικά δύσκολο, γιατί η συναίνεση δεν είναι απλή υπόθεση, είναι ταυτόχρονα πολιτική αντίληψη, στρατηγική διακυβέρνησης και τεχνική οργάνωσης και συμφωνίας σε διαδικασίες και θέσεις, κάτι που δεν μάθαμε ποτέ να κάνουμε συνειδητά.
Πιστεύω βαθιά στην εθνική συνεννόηση, στις συναινετικές διαδικασίες, και το απέδειξα στην πράξη, για αποφάσεις που είχα την ευθύνη. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι πριν από τις εκλογές τα κόμματα, και ιδίως τα δύο μεγάλα κόμματα, πρέπει να δεσμευτούν σε δύο μείζονα ζητήματα. Δύο ζητήματα που, αναλόγως της έκβασής τους, θα συντελέσουν στην ομαλή μετάβαση στην επόμενη ημέρα ή θα μας οδηγήσουν στα βράχια ύστερα από λίγους μήνες. Η συμφωνία σ’ αυτά θα δημιουργήσει ένα πιο ασφαλές πλαίσιο για την 26η Ιανουαρίου και θα βάλει έναν σπόρο εθνικής συνεννόησης.
1. Δέσμευση των κομμάτων, πριν από τις 25 Ιανουαρίου, ότι η χώρα δεν θα οδηγηθεί σε καταστρεπτικές δεύτερες εκλογές και ότι θα σχηματιστεί κυβέρνηση. Οι δεύτερες εκλογές θα εκτροχιάσουν τελείως όποια απομεινάρια ευστάθειας έχει η οικονομία. Θυμίζω ότι οι δεύτερες εκλογές του 2012 είχαν κόστος πολλών δισεκατομμυρίων τα οποία πλήρωσαν οι Ελληνες πολίτες.
2. Σύσταση Εθνικής Επιτροπής Διαχείρισης του Χρέους. Χωρίς a priori αφορισμούς και απορρίψεις καμίας πρότασης διαχείρισης, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να συστήσει μια πολιτική επιτροπή με τη συμμετοχή οικονομολόγων και ινστιτούτων, που, αφού καταλήξει σε μια ελληνική πρόταση για το χρέος, θα την παρουσιάσει στα κοινοβούλια των εταίρων μας, οι οποίοι άλλωστε θα κληθούν να λάβουν και εκείνοι τις αποφάσεις τους επί του θέματος.
*προέδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας