«Εχουμε ξεκινήσει και μιλάμε ήδη για το αύριο»

Αναλυτικά και με αφετηρία του συλλογισμού της ότι 7 στους 10 λένε ότι τα πράγματα πηγαίνουν άσχημα αλλά και με δεδομένο ότι την αποδοκιμασία της Ν.Δ. καρπώθηκαν κυρίως κόμματα της Ακρας Δεξιάς, η βουλεύτρια της Νέας Αριστεράς συμπέρανε ότι υπάρχει πολιτικό κενό. «Αυτό το πολιτικό κενό καλούμαστε να καλύψουμε. Θέλουμε, αλλά και οφείλουμε να καλύψουμε. Και λέω οφείλουμε γιατί όσο δεν το κάνει αυτό η Αριστερά, η κοινωνική δυσαρέσκεια θα βρει τρόπο να εκφραστεί μέσα από ακροδεξιές δυνάμεις» επισήμανε.

Από εκεί και πέρα, σύμφωνα με την προσέγγισή της, «η συζήτηση πρέπει να απομακρυνθεί από την αναζήτηση μεσσία. Δεν αναζητούμε ένα λαμπερό πρόσωπο για να εκφράσει υποτίθεται κάτι που είναι έτοιμο εκεί έξω –μια προοδευτική παράταξη, μια Κεντροαριστερά, μια δημοκρατική παράταξη, όπως ακούω από τους δημοσιολογούντες, που είναι τάχα έτοιμα και απλώς περιμένουν το πρόσωπο. Ολα αυτά τα έχουμε χιλιοακούσει και αποδείχτηκε από τα πράγματα ότι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ζωή». Ως εκ τούτου, συνέχισε, «η συζήτηση πρέπει επιτέλους να απομακρυνθεί από τις μεταγραφές προσωπικοτήτων, τις ατομικές διαπραγματεύσεις και τις συγκολλήσεις κορυφής. Η απάντηση θα έρθει από τη συγκρότηση του αντίπαλου κοινωνικού μπλοκ, του δικού μας συνασπισμού κοινωνικών δυνάμεων, που αυτή τη στιγμή εκφράζονται πολιτικά με τρόπο διάσπαρτο και εξ αυτού του λόγου με τρόπο αποδυναμωμένο».

Η συζήτηση πρέπει να γίνει προγραμματική, ανέφερε ακόμη, με στρατηγική «πλήρως και ολοκληρωτικά αντιπαραθετική με αυτή της Δεξιάς». Προφανώς, διευκρίνισε, δεν αρκεί «να κλίνουμε τη φράση “ριζοσπαστική Αριστερά” σε όλες τις πτώσεις για να μας ακολουθήσουν δυνάμεις στον δρόμο της συνέπειας και της ανυποχώρητης μάχης ή να προτείνουμε την πλέον ριζοσπαστική και παντελώς ανεφάρμοστη κάθε φορά θέση. Αυτό το κάνουν δυνάμεις τις εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς εδώ και χρόνια χωρίς να τελεσφορούν».

Ομως, «όχι μόνο άμυνα. Η Αριστερά πρέπει να μιλήσει επιμένοντας στις θετικές δυνατότητες των μεγάλων αλλαγών που συντελούνται σε πλανητική κλίμακα. Η εποχή που η Αριστερά έδινε μια μάχη χαρακωμάτων για να μην “περάσει” κάτι έχει κλείσει την ιστορική της χρησιμότητα. Η δικιά μας δουλειά είναι με τεκμηρίωση και οραματικό λόγο να περιγράψουμε την ιστορική δυνατότητα αλλαγής των συνθηκών ζωής στο σήμερα». Και εν κατακλείδι «για όσους μετά από αυτά λένε: “Ωραία τα λέτε, αλλά τώρα τι θα γίνει;”, θα απαντήσω: Εμείς είμαστε εδώ. Και μιλάμε ήδη γι’ αυτό. Δεν είμαστε στο παρελθόν. Δεν μιλάμε για όσα μας χωρίζουν. Εχουμε ξεκινήσει και μιλάμε ήδη για το αύριο».

Από τη δική του πλευρά ο Διονύσης Τεμπονέρας διευκρίνισε εξ αρχής ότι «κανείς δεν κάνει λόγο για διάλυση και διάχυση κομμάτων. Τα κόμματα είναι μέρος της συζήτησης. Τον διάλογο των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων φοβάται μόνο εκείνος που έχει προσωπικές φιλοδοξίες και σκοπιμότητες». Αφού ανέλυσε, δε, το αποτέλεσμα της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης, κατέθεσε πολιτική πλατφόρμα για την ειρήνη, τα εθνικά θέματα, το δημογραφικό, την εξωτερική πολιτική, το κράτος δικαίου, την άμυνα, την αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της οικονομίας, την ακρίβεια - εισοδηματική πολιτική, τέλος, την υγεία, την παιδεία, το περιβάλλον και τον πολιτισμό, όπως, επίσης, για την κλιματική αλλαγή, την τεχνητή νοημοσύνη και το μεταναστευτικό.

Και στο διά ταύτα «για να υπάρξει προοπτική πολιτικής συμπόρευσης η Αριστερά πρέπει να απαντήσει σε 4 ερωτήματα: Ποιοι είμαστε; (αριστερή - προοδευτική ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα). Με ποιους είμαστε; (κοινωνικές συμμαχίες - κοινωνική διασύνδεση). Ποιος είναι ο στόχος; (σοσιαλιστικός μετασχηματισμός). Με ποιο πολιτικό σχέδιο (προτεραιότητες, βασικοί άξονες πολιτικής, κυβερνητικό σχέδιο). Καθοριστικός παράγοντας εξελίξεων να είναι η συλλογικότητα και η άμεση ενεργοποίηση των πολιτών και των αντιπροσωπευτικών τους εκφράσεων».

Στην εκδήλωση συμμετείχαν ακόμη η πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Εθνικής Τράπεζας, Γιώτα Λαζαροπούλου, και ο πρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ, Νίκος Τράκας, ενώ τη συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος Αγγελος Τσέκερης.