Τηλεθέαμα με κορόνα

«Aν ήταν κάποιος κουμουνιστής (βλέπε Μερκούρη) πέθαινε θα έβαζαν κυλίβαντα. Για το βασιλιά μας όμως όχι. Αφού έκανε ο (σκτα στο λάκκο του) να του αφαιρέση την ιθαγένεια. Οτι πιο αισχρό που έκαναν τα κομμουνια. Τώρα λοιπόν έτοιμοι είναι να μας εμποδίσουν να μην μπορέσουμε να προσκυνήσουμε το βασιλιά μας» (sic).

Το πένθος κατακλύζει τις βασιλόφρονες σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μαζί με την οργή. «Δεν έχουμε ανάγκη από την πολιτεία να οργανώσει δημόσιο προσκύνημα. Απλώς να πάμε κάπου, στην κατοικία του, σε εκκλησία, σε νεκροθάλαμο, κάπου που να μπορέσουμε να γονατίσουμε και να προσευχηθούμε μπροστά στη σεπτή σορό».

Του αετού ο γιος είναι νεκρός, ο βασιλεύς, όπως τον αποκαλεί ο υπουργός Εσωτερικών της χώρας, που έχει ορκιστεί στο Σύνταγμα να φυλάττει τη δημοκρατία. Κι ενώ η κυβέρνηση κάνει φιλοβασιλικά νάζια, ο τηλεοπτικός αέρας γεμίζει από τιάρες και τουαλέτες εστεμμένων που αναμένονται για την κηδεία του έκπτωτου βασιλιά. Ποιοι θα είναι οι 200 προσκεκλημένοι γαλαζοαίματοι; Ποιες βασιλικές οικογένειες θα φτάσουν στην Αθήνα; Θα είναι έτοιμο το Τατόι ή θα δουν τα καμένα οι υψηλότατοι και θα ρεζιλευτούμε διεθνώς;

Και ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να ισορροπήσει τη διαχείριση της κηδείας ανάμεσα στο ιδιωτικό και το πολιτικό γεγονός, τα ρεπορτάζ κάνουν λόγο για δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, για χιλιάδες ένστολους και με πολιτικά αστυνομικούς, drones, ελικόπτερα της αστυνομίας, κυκλοφοριακές ρυθμίσεις τη Δευτέρα.

Εν τω μεταξύ οι βασιλόφρονες όχι μόνο θέλουν να δημιουργήσουν πολιτικό γεγονός με την ογκώδη -όπως φαντασιώνονται- παρουσία τους, αλλά έχουν φτάσει και να κάνουν σχέδια για το πώς θα ταΐζουν τους βασιλείς στη μελλοντική βασιλευομένη μεν, πτωχή δε βασιλευομένη δημοκρατία της Ελλάδος.

«Να δημιουργηθεί ένας τραπεζικός λογαριασμός ειδικού σκοπού όπου όλοι θα μπορούμε να προσφέρουμε από το υστέρημά μας. Απ’ αυτόν τον λογαριασμό θα μπορέσουν μελλοντικά να καλυφθούν διαφορά έξοδα της μελλοντικής βασιλικής οικογένειας, αλλά κυρίως οι προίκες για τις λατρευτές πριγκιποπούλες μας» καλεί στο Facebook ένας από τους ευσεβείς βασιλικούς οπαδούς.

Mε όρους θεάματος

Η κηδεία του Κωνσταντίνου Γκλίξμπουργκ είναι ένα τηλεοπτικό θέαμα -όπως παντού στον κόσμο, έτσι κι εδώ τα ΜΜΕ καλύπτουν φτηνά και εντυπωσιακά τον τηλεοπτικό χρόνο και τις σελίδες με ιστορίες για βασιλιάδες και πρίγκιπες, έστω και έκπτωτους.

Η μοναρχία άλλωστε οργανώνεται με όρους θεάματος και η ρητορεία της έχει στοιχεία δραματουργίας: η δημόσια εικόνα των εστεμμένων σκηνοθετείται και δομείται ως ψευδαίσθηση: απόμακροι από τον μέσο πολίτη, αφού ζουν με όρους εξωπραγματικής χλιδής, αλλά και προσηνείς ταυτόχρονα, αφού μοσχοπουλάνε τα ανθρώπινα δράματα και τις ιστορίες τους.

Η τελετουργία των βασιλικών γάμων ή των κηδειών ταΐζει τα Μέσα αλλά και επιτρέπει στους ίδιους τους εστεμμένους να γίνονται θέαμα – να είναι χρήσιμοι για τα ΜΜΕ, που κερδίζουν αμύθητα ποσά από την εικόνα τους, ενώ κατασκευάζουν την αφήγηση για τη «χρήσιμη βασιλεία» προβάλλοντας φιλανθρωπίες και κινήσεις κοινής ωφελείας.

Η 2α Ιουνίου του 1953 ήταν μια ιστορική μέρα - την επομένη το πρωτοσέλιδο της Daily Express είχε τίτλο «Queen’s Day - TV’s Day», η ημέρα της βασίλισσας και η ημέρα της τηλεόρασης. H προσφάτως εκλιπούσα Ελισάβετ ήταν η πρώτη που έκανε τη στέψη της τηλεοπτικό γεγονός εγκαινιάζοντας τη νέα σχέση της βασιλικής οικογένειας με τα ΜΜΕ, που έφτασε στην τραγική κορύφωσή της όταν η κυνηγημένη από τους παπαράτσι Νταϊάνα σκοτώθηκε καθώς το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε καρφώθηκε σε μια σήραγγα του Παρισιού.

Η δε κηδεία της Ελισάβετ έσπασε κάθε ρεκόρ τηλεθέασης και έγινε το μεγαλύτερο τηλεοπτικό γεγονός όλων των εποχών – την παρακολούθησαν 4,1 δισ. τηλεθεατές, ενώ έως και 7,7 δισ. τηλεθεατές είδαν έστω κάποια αποσπάσματα της μετάδοσης σύμφωνα με τη Washington Post.

Για να αντιληφθούμε πόσο μεγάλες μπίζνες είναι οι βασιλικές σόου μπίζνες, αρκεί να αναφέρουμε πως 73 εκατομμύρια νοικοκυριά σε όλο τον κόσμο έχουν παρακολουθήσει τη σειρά «The Crown» του Netflix, ενώ για το βιβλίο του πρίγκιπα Χάρι, που πουλιέται μέχρι και σε μαγαζιά με παιδικά παιχνίδια στην Ελλάδα, οι άνθρωποι στη Βρετανία στήνονταν σε ουρές μέσα στην άγρια νύχτα για να το προμηθευτούν.

Οι φίλοι μας οι Γάλλοι έδειξαν από το 1789 πώς αντιμετωπίζουν οι λαοί τούς μονάρχες, ωστόσο ακόμα 43 μοναρχίες επιβιώνουν στον κόσμο σήμερα: 13 βρίσκονται στην Ασία, 12 στην Ευρώπη, 10 στη Βόρεια Αμερική (ως μέλη της Βρετανικής Κοινοπολιτείας), 5 στην Ωκεανία και 3 στην Αφρική – καμία στη Νότια Αμερική.

Στην Ευρώπη υπάρχουν το Πριγκιπάτο της Ανδόρας, το Κράτος της Πόλης του Βατικανού, το Βασίλειο του Βελγίου, το Βασίλειο της Δανίας, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βασίλειο της Ισπανίας, το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, το Πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, το Πριγκιπάτο του Μονακό, το Βασίλειο της Νορβηγίας και το Βασίλειο της Σουηδίας.

Η «Εταιρεία»

Και ενώ δυσκολεύεται κανείς να βρει κάποια κοινωνικά χρήσιμη λειτουργία της μοναρχίας ειδικά στις μέρες μας, ο προϋπολογισμός του βασιλιά Willem-Alexander για το 2022, που χρηματοδοτείται από το ολλανδικό κράτος και τους φορολογούμενους, ξεπέρασε τα 48 εκατομμύρια ευρώ.

Η «Εταιρεία» -όπως αποκαλείται η βρετανική βασιλική οικογένεια- ενώ οι Βρετανοί πολίτες φτωχοποιούνται συνεχώς, το 2021-2022 απέσπασε από το κράτος 86,3 εκατομμύρια λίρες, ποσό που λόγω των εργασιών ανακαίνισης στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ αυξήθηκε στα 101,4 εκατομμύρια λίρες.

Σύμφωνα με τη δημοκρατική αντιμοναρχική οργάνωση Republic (που ετοιμάζεται να διαδηλώσει στις 6 Μαΐου κατά τη στέψη του Καρόλου), εάν συνυπολογιστούν όλα τα καλυπτόμενα από το κράτος βασιλικά έξοδα, το συνολικό ετήσιο κόστος της μοναρχίας είναι 345 εκατομμύρια λίρες.

Παρ’ όλες τις οικονομικές παραχωρήσεις προς τους Γκλίξμπουργκ, τις αποζημιώσεις, τα κοντέινερ που έφυγαν νύχτα από το Τατόι φορτωμένα κειμήλια, τα οποία αργότερα μοσχοπουλήθηκαν, ευτυχώς από το 1974 εμείς γλιτώσαμε.