Από την πρώτη στιγμή που ο Δ. Κουφοντίνας αποφάσισε μετά τις συνεχείς σε βάρος του μεθοδεύσεις να καταφύγει στην έσχατη επιλογή της απεργίας πείνας, φάνηκε η απόφαση της κυβέρνησης να τον οδηγήσει στον θάνατο. Το βάσιμο και αυτονόητο αίτημα να εφαρμοστεί ο φωτογραφικός Νόμος που του στερεί πλέον τη δυνατότητα να συνεχίσει την έκτιση ποινής στις αγροτικές φυλακές και να οδηγηθεί πίσω στον Κορυδαλλό, όπως αρχικά αποφασίστηκε, κινητοποίησε επί δυο μήνες τώρα ένα πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης.
Εκπρόσωποι δημοκρατικών συλλογικοτήτων, διεθνείς και ελληνικές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πανεπιστημιακοί, δικηγόροι, δικαστές, εισαγγελείς, εκπαιδευτικοί, άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης, ομάδες πολιτών και κόμματα με συνεχείς εκκλήσεις και πολυάριθμες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης ζητούσαν να εφαρμοστεί ο Νόμος και να μην υπάρξει νεκρός απεργός πείνας στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση στήνοντας ένα σκηνικό τρομοκρατίας και σκόπιμης πολιτικής έντασης επέμενε μέχρι τέλους αδιαφορώντας για το δίκαιο αίτημα του κρατούμενου και μεταθέτοντας προσχηματικά τις ευθύνες στη δικαιοσύνη ή ακόμα και στους γιατρούς, όταν ήταν φανερό ότι η πολιτική αυτή απόφαση πάρθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Μετά και τις καθυστερημένες -και ενώ είχαν ήδη εκδικαστεί οι προσφυγές στη δικαιοσύνη- απορριπτικές αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών και αλλά κυρίως μετά την ομιλία Μητσοτάκη στη Βουλή έγινε φανερό σε όλους ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για να ανατραπεί η επιδίωξη της κυβέρνησης να υπάρξει νεκρός απεργός πείνας. Η «Εφ.Συν.» από την πρώτη στιγμή επισήμανε τη βασιμότητα των αιτημάτων του απεργού πείνας και τάχθηκε ανεπιφύλακτα υπέρ της ικανοποίησής τους, εφόσον πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν δεύτερης κατηγορίας πολίτες, για τους οποίους δεν πρέπει να τηρούνται το Σύνταγμα, οι Νόμοι και οι ισχύουσες διατάξεις.
Αλλωστε η εφημερίδα μας τηρεί την ίδια στάση: ισονομία και εφαρμογή του Νόμου απέναντι σε όλους τους κατηγορούμενους και τους καταδικασμένους ανεξαρτήτως του αδικήματος για το οποίο καταδικάστηκαν. Για μας, όπως και για όλες τις πολιτισμένες χώρες, το «Οσο πιο πολλά χρόνια στη φυλακή τόσο καλύτερα» ανήκει στον Μεσαίωνα και έχει πάντα πολύ χειρότερα αποτελέσματα για όλους. Αυτό εξάλλου αποτυπώθηκε από όλες τις «τάσεις» των ειδικών στη σύνταξη του νέου Ποινικού Κώδικα πριν πέσει στα νύχια του επιτελικού κράτους.
Οι συνήγοροι του Δ. Κουφοντίνα, πλαισιωμένοι από μεγάλο αριθμό συναδέλφων τους, απευθύνθηκαν σε όλους τους αρμόδιους παράγοντες και προχώρησαν σε κάθε δυνατή νομική ενέργεια χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Οι υπογραφές και οι κινητοποιήσεις αγνοήθηκαν, συκοφαντήθηκαν και διαστρεβλώθηκαν από τα υπάκουα Μέσα Πέτσα.
Στην κρίσιμη αυτή φάση -και εφόσον για τον κάθε πολίτη αυτής της χώρας είναι δεδομένο ότι η σταθερή απόφαση του κρατουμένου να προσφύγει για το νόμιμο δικαίωμά του στο μοναδικό μέσο που διαθέτει, δηλαδή τη ζωή του- κινητοποιήθηκαν τόσο πολλοί και από τόσο διαφορετικούς χώρους άνθρωποι σε ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης και αποκαλύφθηκε το αυταρχικό και εκδικητικό προσωπείο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το μόνο που απέμενε ήταν η έκκλησή όλων μας στον ίδιο να διακόψει την πορεία του προς τον θάνατο. Να μην προσφέρει τη ζωή του στον βωμό μιας αυταρχικής και εκδικητικής κυβέρνησης που αποδείχτηκε πλήρως ότι επεδίωξε «για παραδειγματισμό» τον πρώτο νεκρό από απεργία πείνας στην Ελλάδα το 2021.
Η κυβέρνηση επιχείρησε με τον Δ. Κουφοντίνα να επαναφέρει έμμεσα την ποινή του θανάτου, πιστή στα ακροδεξιά πιστεύω του ηγετικού της πυρήνα. Δεν έπρεπε να της το επιτρέψουμε. Δεν υπήρχε πλέον τίποτα άλλο να αποδειχθεί. Δεν έπρεπε να επιτρέψει και ο ίδιος σε κανέναν να χρησιμοποιήσει την περίπτωσή του για να ξεκινήσει ένα καινούργιο κυνήγι μαγισσών με στόχο τη νέα γενιά. Η διακοπή της απεργίας πείνας ένα βήμα πριν το τέλος είναι συνεπής με τη στάση που τήρησε απαρέγκλιτα επί σχεδόν είκοσι χρόνια από τη στιγμή που παρουσιάστηκε αυτόβουλα και παραδόθηκε στις Αρχές αναλαμβάνοντας όλες τις ευθύνες του και βεβαιώνοντας το τέλος της «17 Νοέμβρη».
Η λήξη της απεργίας πείνας
Επειτα από 66 ημέρες απεργίας πείνας ο κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας ανακοίνωσε τηλεφωνικά στη συνήγορό του ότι σταματάει, με τα παρακάτω λόγια: «Ευχαριστώ τους φίλους και συντρόφους που στάθηκαν αλληλέγγυοι. Ευχαριστώ όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους για τη συμπαράστασή τους, που δεν ήταν συμπαράσταση σε ένα πρόσωπο, αλλά σε μια στιγμή αγώνα, απέναντι σε μια απάνθρωπη εξουσία.
Αλληλεγγύη και συμπαράσταση που δείξανε ότι υπάρχουν ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις που αντιστέκονται στην αυθαιρεσία, τη βία και τον αυταρχισμό. Κι αυτό αποτελεί μια νέα ελπίδα. Η οικογένεια που κυβερνά απόδειξε πόσο αδίστακτη είναι στον εξευτελισμό των νόμων και του Συντάγματος, στη διαχείριση της δικαιοσύνης. Τους τα χαρίζω. Τους κρίνει ο κόσμος που κατεβαίνει στους δρόμους. Αυτό που γίνεται εκεί έξω είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό για το οποίο ξεκίνησε. Μπροστά στη δύναμη αυτών των αγώνων, δηλώνω απ’ τη μεριά μου ότι με την καρδιά και το μυαλό είμαι κι εγώ εκεί, ανάμεσά σας».
Προηγήθηκαν πολλές εκκλήσεις για να σταματήσει, ενώ τόσο οι δικοί του γιατροί όσο και ο διοικητής του Νοσοκομείου και οι γιατροί της εντατικής τόνιζαν -διαψεύδοντας τους περί του αντιθέτου σκόπιμους ισχυρισμούς- την κρισιμότητα της υγείας του που δύσκολα θα μπορέσει ακόμα και τώρα να επανέλθει χωρίς σοβαρές συνέπειες.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας