Τι μπορεί να περιμένουν οι συνταξιούχοι από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο;

Σε ταφόπλακα και της τελευταίας ελπίδας να ανακτήσουν οι συνταξιούχοι τις περικοπές της 13ης και της 14ης σύνταξης, που κατέβαλαν με το πρώτο μνημόνιο και πρώτοι από όλους τους πολίτες, ως το βαρύτατο τίμημα -από την 1.1.2013 και μέχρι σήμερα- φαίνεται ότι θα αποδειχθεί η συνεδρίαση που πραγματοποιεί αύριο το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ).

Το ΑΕΔ καλείται να αποφανθεί εάν η σχετική διάταξη του νόμου 4093/2012 είναι συνταγματική ή αντίκειται στο Σύνταγμα. Ενα ερώτημα που μεταβιβάστηκε ύστερα από τη διχογνωμία και αμφισβήτηση που προέκυψε από τις αποφάσεις του Αρειου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ο πρώτος με απόφαση Τμήματος το 2023 (υπ’ αρ. 1509) έκρινε πως οι περικοπές ήταν συνταγματικές σε αντίθεση με τις αποφάσεις του ΣτΕ ήδη το 2015.

Τι μπορεί να αναμένουν οι συνταξιούχοι από την απόφαση του δικαστηρίου; Yπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα το Ανώτατο Δικαστήριο να αποκαταστήσει με την απόφασή του μια ιστορική αδικία σε βάρος των πιο αδύναμων πολιτών; Μία αδικία η οποία με την παρέμβαση και της Δικαιοσύνης συνδέθηκε και με την αναστολή όλων των δικών σε πρώτο βαθμό, καταργώντας ουσιαστικά την ισχύ και τον ρόλο των διοικητικών δικαστηρίων από το 2021 και μέχρι να αποφανθεί το ΑΕΔ.

Απάντηση δίνει ο έμπειρος νομικός και πολιτικός Λουκάς Αποστολίδης. «Καθώς από την εισήγηση της εισηγήτριας κ. Ειρ. Σταυρουλάκη τίθενται μεταξύ άλλων και ζητήματα επί του παραδεκτού, είναι πολύ πιθανό η απόφαση που θα εκδοθεί να μην εισέλθει στην εξέταση της ουσίας της κρινόμενης υποθέσεως και τα πράγματα να παραμείνουν ως έχουν σε όλο τον ιδιωτικό τομέα.

Δηλαδή, όσοι έχουν ασκήσει αγωγές έως και την 31.7.2020, να λάβουν χρηματική αποζημίωση για την κατάργηση των άνω επιδομάτων, για το χρονικό διάστημα 11/6/2015 έως 11/5/2016, όπως ήδη έχουν αποφανθεί οι αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ, 2287-2288/2015 και 1439/2020 Ολ. ΣτΕ. Στον δημόσιο τομέα το Ελεγκτικό Συνέδριο έχει κρίνει παρόμοια διάταξη ως συνταγματική, συνεπώς δεν θα λάβουν ποσά αναδρομικά για την κατάργηση των εν λόγω επιδομάτων».

Εάν, τελικώς, η εξέλιξη είναι αυτή, το Ειδικό Δικαστήριο θα βάλει κι αυτό την υπογραφή του στη δυσανάλογη αποκατάσταση όλων όσοι κατέβαλαν το μερίδιο τους για την εξασφάλιση των δανείων από τους πιστωτές. Διότι οι μόνοι που δεν αποκαταστάθηκαν είναι οι συνταξιούχοι, τα ασφαλιστικά Ταμεία και οι ομολογιούχοι, που έχασαν από το PSI, οι εργαζόμενοι, όχι μόνο στον δημόσιο τομέα, που έχασαν επίσης τον 13ο και τον 14ο μισθό και μεγάλο μέρος του εφάπαξ, αλλά και οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα που παραμένουν χωρίς συλλογικές συμβάσεις και ουσιαστικές αυξήσεις.

Μοναδικά ευνοημένες παραμένουν οι τράπεζες, οι οποίες βοηθήθηκαν με τα εξής μέτρα:

Κατ’ αρχάς με τις τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις, που τους παρείχαν κεφάλαια άνω των 48 δισ. ευρώ.

Δεύτερο, με τη δυνατότητα του φορολογικού συμψηφισμού (τον περίφημο αναβαλλόμενο φόρο) που δεν είχε και δεν έχει ο απλός πολίτης.

Τρίτο, με την παροχή της δυνατότητας να εξασφαλίζουν κέρδη από τη διαφορά των επιτοκίων, αφού ούτε μειώνουν το κόστος δανεισμού όταν μειώνει η ΕΚΤ τα επιτόκια, ούτε τα αυξάνουν για τους Ελληνες καταθέτες, όταν αυξάνονται τα επιτόκια από την Κεντρική Τράπεζα.

Με τη διαφορά των επιτοκίων ανάμεσα στις ελληνικές και ευρωπαϊκές τράπεζες να αγγίζει ακόμη και τις 2 μονάδες και τις υψηλές προμήθειες που επιβάλλουν στη χρήση των τραπεζικών υπηρεσιών, η κρατική αποκατάσταση των τραπεζών –σε αντίθεση με τη μεγάλη ζημία που υπέστησαν συνταξιούχοι και εργαζόμενοι– θα συνεχίζει να αποτελεί για τον μελετητή της οικονομικής Ιστορίας του τόπου μας το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Aλήθεια πόσο συμμέτοχοι σε αυτό το σκάνδαλο θα είναι και οι ανώτατοι δικαστές;