O «Ποσειδών» τα έκανε θάλασσα

51 έναντι 25 εκατομμυρίων

Οι τελευταίες πληροφορίες ήθελαν να έχει απορριφθεί η προσφυγή της κοινοπραξίας «Goldair Cargo A.E. - Goldair Handling Α.Ε.» για την αναστολή της διαγωνιστικής διαδικασίας για την πώληση πλειοψηφικής συμμετοχής ποσοστού 67% στο μετοχικό κεφάλαιο του Οργανισμού Λιμένος Βόλου Α.Ε. Οπότε εκκρεμεί η εκδίκαση περί τον Νοέμβριο της κύριας προσφυγής στην Ενιαία Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΔΗΣΥ), με την κοινοπραξία να επικαλείται θέμα εσωτερικής πληροφόρησης λόγω της παρουσίας μέλους του Δ.Σ. του ΤΑΙΠΕΔ στον ανταγωνιστή της (στο Δ.Σ. του ΟΛΘ). Θυμίζουμε ότι στον διαγωνισμό επικράτησε με προσφορά 51 εκατομμυρίων ευρώ -που εκτιμήθηκε ως «εξωφρενική»- ο ΟΛΘ, συμφερόντων του επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη, ενώ η κοινοπραξία που προσέφυγε στη Δικαιοσύνη είχε κάνει προσφορά 25-26 εκατ. ευρώ.

Βέβαια, όπως ήδη έχουμε σημειώσει, αν σε κάποιους τα 51 φαντάζουν υπερβολή, για άλλους είναι ευθεία υποτίμηση, αφού για τα λιμάνια Ηγουμενίτσας και Ηρακλείου, για παράδειγμα, έχουν δοθεί 84 και 80 εκατομμύρια αντίστοιχα, ενώ επιπλέον έχει κοντά στα 2 εκατομμύρια έσοδα ετησίως από εξωλιμενικές δραστηριότητες, όπως το πάρκινγκ. Εξάλλου, προσθέτουν, ο Σαββίδης δεν δίνει τίποτα από το ταμείο του, «τα 50 εκατομμύρια προέρχονται από τα 100 και πλέον εκατομμύρια που βρήκε στο ταμείο του δημόσιου ΟΛΘ»!

Αν ωστόσο θεωρήσουμε την προσφορά του ΟΛΘ μεγάλη, αναπάντεχο είναι, όπως εκτιμούν κύκλοι εταιρειών, το γεγονός ότι η δεύτερη κοινοπραξία ανακηρύχθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ ως... Επιλαχών Προτιμητέος Επενδυτής. Οταν ο επιλαχών προσφεύγει κατά της διαδικασίας δεν το λες και επιτυχία. Σημειώνουμε ότι όταν ανακοινώθηκε η προσφορά Σαββίδη το ΤΑΙΠΕΔ είχε σπεύσει να ανακοινώσει πως η εξέλιξη «αποτελεί, επίσης, ψήφο εμπιστοσύνης στις διαδικασίες του ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο λειτουργεί με διαφάνεια, ταχύτητα και αποτελεσματικότητα, για την αξιοποίηση κρίσιμων περιουσιακών στοιχείων προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος και της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας». Τώρα για την ταχύτητα και αποτελεσματικότητα εγείρονται σοβαρές ενστάσεις, στις οποίες μάλιστα, αν και για διαφορετικούς λόγους, συμφωνούν και πολέμιοι και υπέρμαχοι των ιδιωτικοποιήσεων.

«Εταιρικό conflict»

Παράγοντες της αγοράς είπαν στην «Εφ.Συν.» ότι εκπλήσσονται από το γεγονός πως «επιδεικνύεται τέτοια διαχειριστική ανεπάρκεια η οποία καθυστερεί τις μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις», αφού σε ό,τι αφορά τις προσφυγές το ζήτημα είναι ότι «η προσφέρουσα εταιρεία (ΟΛΘ) έχει μέτοχο αυτόν που διενεργεί τον διαγωνισμό, δηλαδή το ΤΑΙΠΕΔ (κατέχει το 8% των μετοχών του ΟΛΘ), κι αυτό καθιστά τον διαγωνισμό διάτρητο αλλά όχι για τον λόγο που η προσφεύγουσα κοινοπραξία επικαλείται, δηλαδή τα περί εσωτερικής πληροφόρησης. Αυτό είναι αστείο, διότι αν υπήρχε εσωτερική πληροφόρηση δεν είχε κανένα λόγο να δώσει ο Σαββίδης 51 εκατομμύρια, αφού θα έπαιρνε τον λιμένα Βόλου και με 30». Σύμφωνα μάλιστα με ανθρώπους με διαύλους στην κυβέρνηση, «κάποιοι είχαν εξηγήσει και εγγράφως αυτά τα ζητήματα στην κυβέρνηση πριν από τον διαγωνισμό, αλλά ή δεν τους άκουσαν καθόλου ή αδυνατούσαν να αντιληφθούν τη σοβαρότητα του ζητήματος, δηλαδή το ολοφάνερο “εταιρικό conflict”».

Αυτές οι δύο λεξούλες, λένε, μπορούν να προκαλέσουν ζημιά στην κυβέρνηση και στο ΤΑΙΠΕΔ διότι, «ακόμη κι αν χάσει την κύρια προσφυγή η κοινοπραξία που έχει προσφύγει στην ΕΑΔΗΣΥ, αν θέλει, μπορεί να συνεχίσει άνετα και χωρίς ιδιαίτερο κόστος στο Πρωτοδικείο, κι αν χάσει κι εκεί μπορεί να το φτάσει στο ΣτΕ, όπου ως προσφεύγοντες μπορούν να υποβάλουν προδικαστικό ερώτημα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, και αυτό που εδώ μπορεί να θεωρηθεί τυπικούρα εκεί είναι εφαρμογή τού... τύπος και υπογραμμός, δηλαδή δεν παίζουν μ’ αυτά».

Η «Εφ.Συν.» απευθύνθηκε στη συνέχεια σε νομικούς κύκλους που ασχολούνται με το ευρωπαϊκό δίκαιο, που μας δήλωσαν ότι μια τέτοια σειρά νομικών βημάτων είναι λογική, ωστόσο, σε μια τέτοια εξέλιξη, το θέμα δεν θα είναι τελικά η όποια τελική απόφαση, αλλά η ίδια η διαδικασία, αφού για να ολοκληρωθεί μια τέτοια διαμάχη μπορεί να πάρει μέχρι και 6 ή 7 χρόνια! Ποιος λοιπόν σε αυτό το χρονικό διάστημα θα κάνει τη διαχείριση του λιμανιού; Μα, το Δημόσιο, στο οποίο το λιμάνι του Βόλου ανήκει, ενώ το ΤΑΙΠΕΔ θα μείνει στα κρύα του λουτρού, διότι όσο υπάρχει εκκρεμότητα δεν μπορεί να εγκριθεί η σύμβαση παραχώρησης από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Ως προς τούτο -και παρότι υπάρχουν τεράστιες διαφορές- επικαλούνται το παράδειγμα καθυστέρησης της σύμβασης παραχώρησης της Εγνατίας Οδού στη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ. Το σενάριο αυτό δεν είναι πλέον μόνο πιθανό, έχουν εκτελεστεί ήδη και είναι σε εφαρμογή τα πρώτα του στάδια και αποδεικνύει πως «η αυτόνομη πορεία του ΤΑΙΠΕΔ καταδεικνύει μια ανεξήγητη αλλά ανησυχητική για πολλούς διαχειριστική αδυναμία παρότι το Ταμείο παίζει χωρίς αντιπάλους». Πολέμιοι της ιδιωτικοποίησης συνηγορούν πως «εκτός της απαξίωσης, η υπόθεση του Βόλου αποδεικνύει πως ούτε η διαφύλαξη της στοιχειώδους νομιμότητας για προστασία δημόσιας περιουσίας δεν υφίσταται».

Και το «κακό» ολοκληρώνεται με όσα συνέβησαν με τις πλημμύρες. Εκτιμήσεις θέλουν το κόστος των απαιτούμενων εκβαθύνσεων (τουλάχιστον 1,5 μέτρο) που πρέπει να γίνουν στο λιμάνι, τη μεταφορά των φερτών υλών που ενδέχεται να είναι μολυσμένες (άρα να βρεθεί και χώρος κατάλληλος για απόθεση) μαζί (;) με την καταστροφή στο σιδηροδρομικό δίκτυο να φτάνουν σήμερα στα 13 εκατομμύρια! Ναι, αλλά όταν έγινε ο διαγωνισμός, οι προδιαγραφές του λιμανιού που έδινε το ΤΑΙΠΕΔ στους υποψήφιους αγοραστές ήταν άλλες. Ποιος λοιπόν θα πληρώσει το κόστος; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Σαββίδης για να δώσει απάντηση στο ερώτημα. Επί τη ευκαιρία, είχε προειδοποιηθεί σχετικά το ΤΑΙΠΕΔ να εισαγάγει όρους περί έκτακτων συμβάντων;