To 1989, όταν άλλαζε ο μεταπολεμικός κόσμος, όταν η Ευρώπη άλλαζε πρόσωπο και στα Βαλκάνια ξαναχάραζαν τα σύνορα, στην Ελλάδα ασχολούμασταν με τα πάμπερ του Κοσκωτά και το Ειδικό Δικαστήριο. Το 2025 ο κόσμος και πάλι αλλάζει, αλλάζουν γεωπολιτικοί συσχετισμοί, σβήνουν κράτη, και στην Ελλάδα μετράμε την εσωτερική αυταρχική διολίσθηση με πτώματα και κυβερνητικές παρακολουθήσεις κυβερνητικών λειτουργών.
Το 1989 η Ευρώπη φιλοδοξούσε να γίνει πρωτοπόρος ενιαίος χώρος, πολιτικά και οικονομικά. Το 2025 η Ευρώπη βιώνει την αποτυχία του πολιτικού της σχεδίου, βιώνει έναν υπαρξιακό κλονισμό: αφού έγινε φιλοπόλεμη ουρά των ΗΠΑ σε έναν πόλεμο επί ευρωπαϊκού εδάφους, τώρα παρακολουθεί αμέτοχη τον τερματισμό του. Οι ΗΠΑ του Τραμπ συνομιλούν με τη Ρωσία του Πούτιν για ειρήνευση και οι Ευρωπαίοι ψελλίζουν ακόμη υπέρ της συνέχισης της ολοκληρωτικής καταστροφής της Ουκρανίας. (Οπως έσπευδαν να βομβαρδίσουν παλιότερα το Βελιγράδι…)
«F*ck Europe»
Είχε τις ευκαιρίες της η Ευρώπη να αποτρέψει τον πόλεμο στην Ουκρανία; Είχε. Είχε εγγυηθεί την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ το 2014-15 διά της καγκελαρίου Μέρκελ και του προέδρου Ολάντ. Αλλά ουδέν έπραξε για την εφαρμογή τους. Δέκα χρόνια αργότερα ΗΠΑ και Ρωσία δεν τους ενημερώνουν καν για την πορεία των διαπραγματεύσεων –οι Αμερικανοί βεβαίως συνεπείς στην άποψη τους για την Ε.Ε., όπως τη διατύπωσε διαχρονικά η υφυπουργός Νούλαντ στον πρέσβη Πάιατ κατά το πραξικόπημα του Μεϊντάν: «F*ck Europe». Η Ε.Ε. τον έχει πληρώσει ακριβά αυτό τον πόλεμο, ιδίως η οικονομική υπερδύναμη Γερμανία, και όχι μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως πολιτικά και ηθικά. Μέσα σε δύο χρόνια, και συνεργούσης της πανδημίας αρχικά και εν συνεχεία της γενοκτονίας στη Γάζα, η Ευρώπη μετετράπη πολιτικά σε διεθνή ουραγό, κλοτσοσκούφι των ΗΠΑ, μπαίγνιο της Ρωσίας, της Κίνας και όλων των BRICS, εξουθενωμένη από την ενεργειακή φτώχεια, τον πληθωρισμό και την κλιμακούμενη βαθιά πολιτική κρίση. Η Γερμανία πλέει ακυβέρνητη προς την Ακροδεξιά, η Γαλλία έχει απονομιμοποιημένο μειοψηφικό πρόεδρο υπό προθεσμία και η Ιταλία έχει παραδοθεί στον φαιό μετα-μπερλουσκονισμό.
Η Ελλάδα της Ευρώπης
Η τέτοια αποσυναρμολόγηση της Ε.Ε. έχει σοβαρές επιπτώσεις στην Ελλάδα. Καταρχάς διότι ο ελληνικός λαός, ευρισκόμενος ακόμη βαθιά στο τούνελ της Μεγάλης Υφεσης, θυμάται πολύ καλά πώς αντιμετωπίστηκε από τον γερμανικό ορντολιμπεραλισμό και το Κονκλάβιο των Βρυξελλών μετά τη διεθνή κρίση του 2008. Οι Ελληνες αντιμετωπίστηκαν ως παρίες και ως εξιλαστήρια θύματα. Ολος ο ευρωπαϊκός Νότος είχε ανάλογη μεταχείριση. Και αυτή την ανιστορική, διχαστική και τραυματική διαχείριση παρακολουθούσαν προσεκτικά οι Αμερικανοί και έβγαλαν τα συμπεράσματά τους: πόσο σπασμωδικά και ανιστορικά θα εκινούντο οι Ευρωπαίοι και σε οποιαδήποτε γεωπολιτική κρίση. Θα σέρνονταν πίσω από proxy wars, θα χειροκροτούσαν τους Αζόφ, θα κατάπιναν ανατινάξεις αγωγών, θα βυθίζονταν στην ύφεση και αντισταθμιστικά θα κυνηγούσαν μετανάστες και woke. Ιδίως σε μια συγκυρία κατά την οποία δεν υπάρχουν σοβαροί ηγέτες σε καμία πρωτεύουσα, ενώ στις Βρυξέλλες δοξάζονται ως αρετές η ασημαντότης, ο λομπισμός και η ανοησία.
Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης σε δύο φάσεις, λίγο πριν και ιδίως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η Ευρώπη έγινε κρατική ιδεολογία, μονομπλόκ. Μάλιστα, παρά το ρήγμα της χρεοκοπίας, ο ευρωπαϊσμός και ο ατλαντισμός υποκατέστησαν κάθε μορφή εξωτερικής πολιτικής, ενώ στην αρένα του εσωτερικού ανταγωνισμού οποιοσδήποτε υπαινιγμός, οποιαδήποτε κριτική για τις πολιτικές της Ε.Ε., αντιμετωπιζόταν ως εθνική μειοδοσία. Ας θυμηθούμε και ας αναπλαισιώσουμε τώρα τα «Βάστα γερά, Γερούν» των Μένουμε Ευρώπη, όταν οι ίδιοι οι δήμιοι-πρωταγωνιστές αναγνώρισαν την άδικη και ανώφελη τελικά μεταχείριση της Ελλάδας.
Τραμπισμός χωρίς Τραμπ
Η εν εξελίξει απαξίωση της Ευρώπης προοπτικά θα μετασχηματίζει και την εκπεμπόμενη ιδεολογία των εγχώριων ελίτ. Ηδη η αμυντική και εξωτερική πολιτική διεξάγεται με outsourcing και πανάκριβες εξαγορές πρόσκαιρης εύνοιας, χωρίς διόλου να κατευνάζεται το θηρίο Ερντογάν. Στο εσωτερικό, στο ήδη οργωμένο έδαφος των θεσμικών εκτροπών, η διατυμπανιζόμενη μητσοτακική «Κεντροδεξιά» με σημιτικά μπόλια φανερώνεται ως αυτό που είναι: προσωπικός «επιτελικός» έλεγχος όλων των ροών χρήματος και πληροφοριών, χειραγωγικός τραμπισμός χωρίς Τραμπ, ολιγαρχία με ότο-κιου χωρίς λαμπερά πρόσωπα, αυταρχισμός χωρίς προσχήματα, όπως συμβαίνει με τα Predator και τα Τέμπη.
Κανείς δεν θέλει τον άδοξο τερματισμό του μεγάλου ιστορικού εγχειρήματος της Ε.Ε., διότι τα συντρίμμια θα σκεπάσουν τους λαούς της ηπείρου για πολύ καιρό. Στα καθ’ ημάς: η συρρίκνωση της Ε.Ε. θα αφαιρέσει και τα τυπικά φιλελεύθερα προσχήματα από τη Γ’ Ελληνική Δημοκρατία· θα τη στείλει στον ψυχροπολεμικό της εαυτό, ανανεωμένο και αναπλαισιωμένο με όρους νεοφιλελεύθερης λύσσας, με όρους μαφιόζικης θανατοπολιτικής.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας