Ο σταθμός «Βικτώρια» είναι μία ιδιαίτερη υπόγεια στάση που εξυπηρετεί ροές ανθρώπων από τον Αγιο Παντελεήμονα, την πλατεία Αμερικής, τη Φωκίωνος Νέγρη και τις άλλες γύρω περιοχές Οταν στέκομαι σε αυτόν τον σταθμό, νιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα σημείο σύνδεσης πολλών πολιτισμών. Αυτή η αίσθηση επιβάλλεται μέσα από την πραγματική συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετική αφετηρία και πιθανότατα εντελώς διαφορετικό προορισμό.

Για λίγο όλοι οι επιβάτες εναρμονίζονται σε έναν κοινό ρυθμό, τον ρυθμό της κοινής μετακίνησης. Ολο αυτό πραγματοποιείται με φόντο τα πράσινα πλακάκια. Η ένταση του πράσινου και η ομορφιά των πορτρέτων που αναδύονται τυχαία είναι μια αίσθηση που χάνεται καθώς προχωράς στους επόμενους σταθμούς.
Ολοι αυτοί οι άνθρωποι που δείχνουν να συνυπάρχουν μέσα σε έναν σταθμό τρένου, όταν ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια της εξόδου σκορπίζονται σχεδόν αδιάφορα. Η συνύπαρξη των ανθρώπων στην πόλη αυτή δεν βασίζεται στην ενσωμάτωση των πολιτισμών. Ετσι, τα πορτρέτα αυτά, όσο όμορφα και να ’ναι, γίνονται εύθραυστα, σχεδόν ανύπαρκτα. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι θρυμματίζονται μέσα στο βίωμα της απόστασης των ανθρώπων που ζουν στην ίδια πόλη.
Ενα απόγευμα ανέβηκα τα σκαλοπάτια και βρέθηκα στην πλατεία αναζητώντας τα πρόσωπα των πορτρέτων. Πορτρέτα ανθρώπων που η κοινωνία σχεδόν αναιρεί την ύπαρξή τους. Ανθρωποι που είναι εδώ, αλλά τους προσπερνάμε σαν να βρίσκονται ακόμη πιθανόν στα χαλάσματα των πολέμων από τους οποίους γλίτωσαν ή της ζωής που αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω. Ο πληθυσμός σε αυτή την περιοχή έχει μια πολυπλοκότητα που, μέσα από αυτήν, αναδύεται μια μοναδική αίσθηση που πλέον έχει έλξει ανθρώπους που θέλουν να σχετίζονται με διαφορετικούς πολιτισμούς.












Καθώς περπατούσα στα κοντινά στενά της πλατείας συνάντησα τον Davut. Με τον Davut καθίσαμε σε ένα παγκάκι στην είσοδο του Ηλεκτρικού. Τα λόγια του σχεδόν ψίθυροι μέσα σε μια πόλη που αρνείται την ύπαρξή του. O Davut μίλησε για τον αληθινό σουφισμό που τον έμαθε από τον πατέρα του. Τα λόγια του: «Ο αληθινός σούφι βοηθάει όλους, ο αληθινός σούφι δεν κάνει σε κανέναν κακό. Το μυστικό της ζωής είναι η καλοσύνη. Οταν βοηθάς κάποιον καθαρίζεις το μυαλό σου, την καρδιά σου. Είμαστε όλοι ενωμένοι, είμαστε όλοι ένα».

Εστω για λίγο, ο Davut με έβαλε στην αίσθηση της ένωσης. Υστερα κατέβηκα στον Ηλεκτρικό και προχώρησα στην επόμενη στάση.
♦ Η Λίλια Αγάθου είναι φωτογράφος που ζει στην Αθήνα. Το φωτογραφικό της έργο είναι κυρίως προσανατολισμένο στα θέματα που προκύπτουν μέσα από το αστικό τοπίο. Eχει συμμετάσχει σε μουσικές και θεατρικές παραγωγές. Επίσης έχει εκθέσει φωτογραφίες της σε γκαλερί και φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας