Πού πάνε οι άνθρωποι όταν εξαφανίζονται; Σε αυτό το ερώτημα κανείς δεν έχει δώσει απάντηση στο Μεξικό. Οι 43 φοιτητές, των οποίων τα ίχνη χάθηκαν στις 26 Σεπτεμβρίου μετά την απαγωγή τους από αστυνομικούς και ναρκω-εμπόρους των Ενωμένων Πολεμιστών, στην Ιγουάλα της Πολιτείας Γκερέρο, αποτελούν το πιο δραματικό σύμβολο αυτής της συνθήκης ανυπαρξίας στην οποία είναι καταδικασμένοι χιλιάδες πολίτες, σε μια χώρα όπου πολιτική, οικονομία και θεσμοί έχουν διαβρωθεί από το οργανωμένο έγκλημα.
Η Ιγουάλα δεν είναι εξαίρεση ούτε ανωμαλία, είναι ο κανόνας. Εκθεση που κατατέθηκε στη μεξικανική Γερουσία το 2010 αποκαλύπτει πως στο 72% των 2.457 δήμων της χώρας έχουν διεισδύσει καρτέλ ναρκωτικών και το 8% της τοπικής αυτοδιοίκησης αποτελεί απόλυτα φέουδά τους. Είναι ένα καρκίνωμα που έχει καταφέρει να μετέχει στο 78% της οικονομίας του Μεξικού μέσα και από νόμιμες επιχειρήσεις (ορυχεία, πετρέλαιο, ηλεκτρισμός, αέριο, τουρισμός, εμπόριο), όπως κατέδειξε έρευνα του Εντγκάρντο Μπουσκάλια, συνιδρυτή της Διαμερικανικής Ενωσης Νόμου και Οικονομίας. Ενα «επίτευγμα» που δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τη διαφθορά: η ντόπια μαφία ελέγχει ευρύ φάσμα θεσμών του κράτους, των κομμάτων και της κοινωνίας των πολιτών, μοιράζοντας τμήμα των λαφύρων ώστε να είναι όλοι συνένοχοι.
Ολα αυτά απαντώνται στο Γκερέρο, γόνιμο έδαφος για τη δράση καρτέλ: δυσπρόσιτη γεωγραφία, ριζωμένη κουλτούρα της βίας, κοινωνία παραλυμένη από τον τρόμο, ενδημική φτώχεια για το 70% του πληθυσμού και πολιτικοί πρόθυμοι, σύμμαχοι -με το αζημίωτο- των συμμοριών. Μία από αυτές είναι και οι Ενωμένοι Πολεμιστές. Πληρωμένοι δολοφόνοι, ηλικίας 16-25 ετών, που γεννήθηκαν από τις στάχτες της αυτοκρατορίας του Μπελτράν Λέιβα, «Αρχηγού των Αρχηγών», δολοφονημένου το 2009. Οι απαρχές τους ωστόσο, γράφει ο δημοσιογράφος Χοσέ Ρεβέλες, ήταν ένας πυρήνας μισθοφόρων που δημιούργησε ο Μπελτράν το 2005 για να «κερδίσει» την Πολιτεία Γκερέρο στον πόλεμο με τις άλλες συμμορίες. Υπεύθυνοι της ομάδας ήταν οι Αλμπέρτο και Μάριο Πινέδα Βίγια, αδελφοί της συζύγου του δημάρχου της Ιγουάλα. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα το 98% της εθνικής παραγωγής οπιούχου παπαρούνας γίνεται στο Γκερέρο.
Εκτιμάται ότι από το 2007 ώς σήμερα στο Μεξικό δολοφονήθηκαν 150.000 άνθρωποι και περισσότεροι από 26.000 έχουν εξαφανιστεί. Κανείς δεν ξέρει τους ακριβείς αριθμούς. Αλλά είναι βέβαιο ότι η μεξικανική κυβέρνηση ευθύνεται για την εξαφάνιση τουλάχιστον 512 πολιτών στο Γκερέρο στο διάστημα 1969-85, σύμφωνα με έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας της Πολιτείας, που ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο. Το ντοκουμέντο στο οποίο είχε πρόσβαση η «El Pais» αποδεικνύει ότι η καταργηθείσα πλέον Ομοσπονδιακή Διεύθυνση Ασφάλειας (DFS), υπό τις εντολές της κυβέρνησης, επιδιδόταν σε βασανιστήρια, εν ψυχρώ εκτελέσεις, βιασμούς, ακόμη και πτήσεις θανάτου. Αυτό είναι το ιστορικό προηγούμενο, συστηματικό και μεθοδικό, της σφαγής της Ιγουάλα. Μια ατέρμονη παράθεση φρικαλεοτήτων στο όνομα της «απόλυτης υποταγής του πληθυσμού».
Ενα μέλος της στρατιωτικής αστυνομίας, ο Γουστάβο Ταρίν, κατέθετε: «Τους βασάνιζαν για να ομολογήσουν εγκλήματα. Αν δεν το έκαναν, τους έβαζαν σε μια καρέκλα που ονόμαζαν εδώλιο των κατηγορουμένων. Τους έλεγαν πως θα τους φωτογράφιζαν. Τους σκότωναν με μια σφαίρα στον αυχένα. Πάντα με το ίδιο όπλο, το “σπαθί της δικαιοσύνης”. Τους έβαζαν σε σακιά μαζί με πέτρες και πέταγαν τα πτώματα από στρατιωτικά αεροπλάνα. Σε ένα βράδυ μπορεί να γίνονταν 3-4 πτήσεις θανάτου». Ο Ταρίν εκτιμά πως στη διάρκεια αυτής της περιόδου σκοτώθηκαν τουλάχιστον 15.000 άνθρωποι. Την αλήθεια αυτών των ανατριχιαστικών μαρτυριών επιβεβαίωσε και ο πρώην στρατιωτικός Σακαρίας Οσόριο Κρους, που σήμερα έχει πολιτικό άσυλο στον Καναδά.
Τι θερίζει μια χώρα που σπέρνει πτώματα επί πτωμάτων; Εξεγέρσεις, γράφει η «New Yorker». Η εξαφάνιση των 43 φοιτητών αφύπνισε έναν λαό ναρκωμένο από την κοινοτοπία της βίας και αυτό μπορεί να αποτελεί προάγγελο τεράστιας εμβέλειας κοινωνικών ταραχών. Πιο γλαφυρά, η αναλύτρια Στέισι Χέρμπερτ προειδοποιεί: «Η κατάσταση στο Μεξικό είναι χειρότερη ακόμη και από της Γαλλίας τις παραμονές της Επανάστασης».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας