Κλιματική δυστοπία λόγω ξηρασίας στο Μανάους της Βραζιλίας

Η ξηρασία μετέτρεψε την πρωτεύουσα του Αμαζονίου Μανάους σε μια κλιματική δυστοπία με τη δεύτερη χειρότερη ποιότητα αέρα στον κόσμο και τις στάθμες ποταμών στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 121 ετών.

Στην  πόλη του 1 εκατομμυρίου κατοίκων, η οποία περιβάλλεται από δάσος, συνήθως οι τουρίστες παίρνουν σκάφη αναψυχής μέχρι την κοντινή διασταύρωση των ποταμών Ρίο Νέγκρο και Αμαζονίου, όπου συχνά μπορεί κανείς να δει δελφίνια να απολαμβάνουν τους πιο άφθονους πόρους γλυκού νερού στον κόσμο.

Αλλά μια ασυνήθιστα ξηρή περίοδος, που επιδεινώθηκε από το Ελ Νίνιο και την παγκόσμια θέρμανση που προκαλείται από τον άνθρωπο, έχει απειλήσει την εικόνα της πόλης, την ευημερία των κατοίκων της και τις προοπτικές επιβίωσης για ολόκληρη τη λεκάνη του Αμαζονίου.

Η πρωτεύουσα έχει τυλιχθεί σε μια θολή καφέ ομίχλη που θυμίζει την Κίνα κατά τη διάρκεια της πιο μολυσμένης της φάσης, ενώ το συνήθως ζωντανό λιμάνι έχει ωθηθεί πολύ έξω από τις ξεραμένες και γεμάτες σκουπίδια λάσπες.

Απ' τις πολλές πυρκαγιές που έχουν κατακάψει το γύρω δάσος, τα όργανα παρακολούθησης της ποιότητας του αέρα κατέγραψαν την περασμένη εβδομάδα 387 μικρογραμμάρια ρύπανσης ανά κυβικό μέτρο, σε σύγκριση με 122 στο Σάο Πάολο. Η μόνη πόλη στον κόσμο που είχε χειρότερη μέτρηση ποιότητας αέρα ήταν ένα βιομηχανικό κέντρο της Ταϊλάνδης.

Ένα πρόσφατο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας A Crítica έδειξε μια φωτογραφία του λιμανιού που επλήγη από την ξηρασία με τίτλο «Η υγεία σε κίνδυνο» και μια ιστορία για τις προκλήσεις της εξασφάλισης φαρμάκων και βασικών πόρων σε μια εποχή που τα φορτηγά πλοία δεν μπορούσαν να πλεύσουν στον ποταμό. 

Η ξηρασία έχει επηρεάσει περιοχές της Βραζιλίας.  Στην πολιτεία Αμαζόνας καταγράφηκαν 2.770 πυρκαγιές κατά τη διάρκεια της τρέχουσας ξηρής περιόδου, η οποία σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης ήταν η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί.

Ο γραμματέας της πόλης Borba είπε: «Εάν οι δήμοι είχαν έστω και την ελάχιστη δομή, θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει πολλά προβλήματα».

Η Τζέιν Κρέσπο, γραμματέας περιβάλλοντος του Maués, μιας κοινότητας που απέχει 250 χλμ από το Μανάους, είπε: «Μερικοί δήμοι δεν έχουν αρκετό νερό για να σβήσουν τις φωτιές».

Τα ποτάμια είναι η μόνη δίοδος πρόσβασης σε πολλά μέρη του Αμαζονίου. Καθώς οι στάθμες τους έχουν πέσει, ορισμένες κοινότητες έχουν αποκοπεί, εγείροντας ανησυχίες για ανθρωπιστική καταστροφή. Αλλού η πλοήγηση είναι δυνατή μόνο με μικρά σκάφη, που κάνουν τις μεταφορές πιο ακριβές. Ήδη στις περιοχές Tabatinga, Benjamin Constant και Atalaia do Norte οι άνθρωποι παραπονιούνται ότι τα αγαθά γίνονται πιο ακριβά.

Η εργοστασιακή παραγωγή έχει επίσης πληγεί από την έλλειψη προμηθειών, απειλώντας την οικονομία του Μανάους και τη φήμη του ως ζώνη ελεύθερων συναλλαγών. Οι αρχές της πολιτείας Αμαζόνας έχουν συγκαλέσει έκτακτη συνεδρίαση για να συζητήσουν την περιφερειακή κλιματική κρίση και απηύθυναν έκκληση στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση για βοήθεια.

Λομπίστες της οδικής βιομηχανίας χρησιμοποιούν την κρίση για να προωθήσουν τα αιτήματα για έναν νέο ασφαλτοστρωμένο δρόμο –τον αμφιλεγόμενο BR 319– που θα συνέδεε το Μανάους με το Πόρτο Βέλιο. Οι οικολόγοι του Αμαζονίου προειδοποιούν ότι αυτό θα ήταν καταστροφή για μια από τις τελευταίες εναπομείνασες περιοχές παγκοσμίως σημαντικού και ανέπαφου δάσους.

Οι επιπτώσεις σε άλλα είδη είναι πιθανό να είναι καταστροφικές. Εκτός από τους μαζικούς θανάτους των δελφινιών του ποταμού που απειλούνται με εξαφάνιση, αμέτρητα άλλα είδη είναι πιθανό να αντιμετωπίζουν θνησιμότητα.

Πηγή: Guardian