Ο Λίβυος εγκληματίας που την έβγαλε καθαρή

Tα εντάλματα σύλληψης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης εκτελούνται κατά βούληση. Αυτό αποδεικνύει και η ιστορία που εκτυλίχθηκε τα περασμένα εικοσιτετράωρα στην Ιταλία. Την Κυριακή το βράδυ έξω από το στάδιο «Ντέλε Αλπι» του Τορίνο, μετά το ματς Γιουβέντους - Μίλαν, η αστυνομία πέφτει πάνω στον Νιζέμ Οζάμα Ελμάσρι Χαμπίς. Πρόκειται για τον αρχηγό της Λιβυκής Δικαστικής Αστυνομίας, γνωστό και ως Αλμάσρι.

Η σύλληψη

Οι ιταλικές δικαστικές αρχές έπειτα από έναν πρώτο έλεγχο διαπιστώνουν ότι σε βάρος του έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και αποφασίζεται η μεταφορά του από το ξενοδοχείο στις φυλακές της πόλης. Στο ένταλμα γίνεται αναφορά σε εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας σε βάρος μεταναστών και προσφύγων.

Παρά το ότι όμως η ιταλική δικαιοσύνη βάσει Συντάγματος χαρακτηρίζεται από πλήρη αυτονομία, για την περίπτωση αυτή (λόγω του ότι το ένταλμα εστάλη από τη Χάγη) χρειαζόταν η παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης. Η επικύρωση της σύλληψης θα έπρεπε να ζητηθεί δηλαδή από τον αρμόδιο υπουργό της κυβέρνησης Μελόνι, τον Κάρλο Νόρντιο, ο οποίος όμως δεν προχώρησε ποτέ στη συγκεκριμένη κίνηση.

Το αποτέλεσμα είναι ότι σαράντα οχτώ ώρες μετά τη μεταφορά του στη φυλακή ο Αλμάσρι αφέθηκε ελεύθερος και του κοινοποιήθηκε απόφαση άμεσης απέλασής του. Η ιταλική αστυνομία τον συνόδευσε σε αεροσκάφος τύπου Φάλκον, το οποίο απογειώθηκε με προορισμό την Τρίπολη.

Οταν η ιστορία δημοσιοποιήθηκε, όλοι έμειναν άναυδοι. Τύπος και αντιπολίτευση διερωτήθηκαν με οργή πώς γίνεται ένα άτομο που βαρύνεται με τέτοιου είδους κατηγορίες να μπορεί να επιστρέφει, ουσιαστικά ανενόχλητος, στην πατρίδα του. Και μάλιστα με κρατικό αεροσκάφος. Μια ιστορία πέρα ώς πέρα τραγελαφική αν σκεφτεί κανείς ότι ο συγκεκριμένος «στρατηγός» την περασμένη εβδομάδα είχε φτάσει στην Ιταλία -χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα- από τη Γερμανία.

H επίσημη δικαιολογία της κυβέρνησης της Ρώμης είναι ότι η απέλαση οφείλεται στο γεγονός ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν ενημερώθηκε εγκαίρως για την υπόθεση από την αρμόδια Εισαγγελία. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς όμως ότι στην εποχή των δορυφόρων, του διαδικτύου και των κινητών «διώχνεις» έναν διεθνή καταζητούμενο επειδή το Τορίνο δεν καταφέρνει να επικοινωνήσει με τη Ρώμη.

Είναι προφανές ότι υπάρχει μια βαθύτερη και ειλικρινέστερη εξήγηση: ο κύριος αυτός φέρεται να συνεχίζει να ελέγχει τα κέντρα κράτησης μεταναστών της περιοχής της Τρίπολης, τα κολαστήρια στα οποία άνθρωποι που ήλπιζαν να μπορέσουν να φτάσουν στην Ευρώπη υποβάλλονται σε κάθε είδους μαρτύριο.

Τα... πειστήρια

Η επικύρωση της σύλληψής του και η παράδοσή του στο Δικαστήριο της Χάγης θα προκαλούσε την κατάρρευση της συνεργασίας της ιταλικής κυβέρνησης με εκείνη της Τρίπολης, η οποία εγγυάται τη «βίαιη συγκράτηση» των μεταναστευτικών ρευμάτων. Ενα σημαντικό στοιχείο που ενισχύει την εξήγηση αυτή μάς προσφέρεται από την άμεση επικαιρότητα: στις μόλις δύο μέρες κράτησης του Αλμάσρι «όλως τυχαίως» ξανάρχισαν να φτάνουν πλεούμενα με μετανάστες από τη Λιβύη στις ακτές της Νότιας Ιταλίας. Απλή σύμπτωση;

Οπως θυμόμαστε, η Μελόνι έπεισε τους Ιταλούς να την ψηφίσουν υποσχόμενη ότι στο μεταναστευτικό «δεν θα σήκωνε ούτε μύγα στο σπαθί της». Από την τελευταία αυτή ιστορία με πρωταγωνιστή έναν εγκληματία που φέρεται να έχει και οικονομικά οφέλη από το εμπόριο και τα κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων προκύπτει το ακριβώς αντίθετο.