Το Podemos παραπαίει, αποχωρεί από το Sumar

Δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται σε αποδρομή. Στην ίδια και μάλλον χειρότερη κατάσταση βρίσκεται το ισπανικό Podemos, το πάλαι ποτέ αδελφό κόμμα που ήθελε και εκείνο να αλλάξει όχι μόνο τη χώρα, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη (ποιος δεν θυμάται το βολονταριστικό σύνθημα τον Γενάρη του 2015 «ΣΥΡΙΖΑ, Podemos, venceremos»;). Το τι συνέβη τελικά στην Ελλάδα είναι γνωστό. Στη δε Ισπανία το κόμμα που ξεπήδησε μέσα από τις διαδηλώσεις των αγανακτισμένων, έκανε ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο στις ευρωεκλογές του 2014 και για ένα διάστημα φλέρταρε δημοσκοπικά με την πρωτιά, ακολούθησε τη δική του καθοδική πορεία, επηρεασμένο εν μέρει από τη μεγάλη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως από τις δικές του παθογένειες, με κορυφαία όλων τον ασφυκτικό έλεγχο που ασκούσε στο κόμμα ο «χαρισματικός ηγέτης» Πάμπλο Ιγκλέσιας.

Σήμερα, ύστερα από τέσσερα χρόνια γόνιμης αλλά και ενίοτε προβληματικής κυβερνητικής συνύπαρξης με τους Σοσιαλιστές, η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη για το άλλοτε ελπιδοφόρο κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, εδώ και δυόμισι χρόνια χωρίς τον Ιγκλέσιας στην ηγεσία. Προχθές το Podemos ανακοίνωσε ότι αποσύρει τους πέντε βουλευτές του από το Sumar, τον συνασπισμό αριστερών κομμάτων που ίδρυσε η πρώην και νυν υπουργός Εργασίας και δεύτερη αντιπρόεδρος της ισπανικής κυβέρνησης Γιολάντα Ντίαθ και ο οποίος συνεργάζεται στη νέα κυβέρνηση με το Σοσιαλιστικό Κόμμα του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ. Μια απόφαση που, παρεμπιπτόντως, δεν υποβλήθηκε προς έγκριση στα μέλη του κόμματος.

Η εξέλιξη αυτή δεν εξέπληξε πολλούς. Το Podemos, το οποίο βρισκόταν σε ελεύθερη δημοσκοπική πτώση και φαινόταν πως κινδύνευε να αφανιστεί από τον εκλογικό χάρτη, ουσιαστικά «σύρθηκε» στο να ενταχθεί στο Sumar προκειμένου να διασφαλίσει την κοινοβουλευτική του παρουσία χάρη στις ποσοστώσεις. Η συγκατοίκηση αποδείχτηκε προβληματική εξ αρχής, με την Ιόνε Μπελάρα, τη γενική γραμματέα του Podemos, να διεκδικεί έναν διακριτό ρόλο για την ίδια και το κόμμα της απέναντι στη Γιολάντα Ντίαθ. Εντονη δυσαρέσκεια παράλληλα είχε προκαλέσει η μη συμπερίληψη στα ψηφοδέλτια της πρώην υπουργού Ισότητας Ιρένε Μοντέρο (και σύζυγος του Ιγκλέσιας) η οποία, παρά την αρκετά επιτυχημένη πορεία της στο συγκεκριμένο υπουργείο, προς το τέλος είχε γίνει κόκκινο πανί μετά την πεισματική άρνησή της να τροποποιήσει τον εμβληματικό νόμο για τον βιασμό (γνωστό και ως «μόνο το ναι σημαίνει ναι»), καθώς μετά την εφαρμογή του δεκάδες βιαστές αποφυλακίστηκαν ή πέτυχαν μείωση των ποινών τους πατώντας σε κάποια «παραθυράκια». Πρόσφατα το Podemos άσκησε βέτο σε βουλευτές και στελέχη του: αν η Μοντέρο δεν παρέμενε στο υπουργείο (πράγμα που δεν συνέβη), κανένας άλλος δεν θα γινόταν υπουργός.

Πριν από δύο μέρες το Podemos αποφάσισε να αποχωρήσει από τον αριστερό συνασπισμό προκειμένου, όπως λέει, να διατηρήσει τη δική του πολιτική ταυτότητα. Τονίζει ότι δεν σκοπεύει να προκαλέσει προβλήματα στην κυβερνητική θητεία του Σάντσεθ, ο οποίος έχει σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας μαζί με το Sumar, αλλά ότι ο πρωθυπουργός θα πρέπει να διαπραγματεύεται χωριστά μαζί του τη θετική ψήφο όπως και με τα άλλα κόμματα που του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης. Η αριστερή ιστοσελίδα El Diario βλέπει την κατάληξη μιας πολιτικής και προσωπικής ρήξης ανάμεσα στον Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο οποίος πιστεύεται ότι ποτέ δεν έπαψε να κινεί τα νήματα στο Podemos, και την προερχόμενη από την κομμουνιστική Ενωμένη Αριστερά (IU) Γιολάντα Ντίαθ. Mια ακόμα περίπτωση που αποδεικνύει πόσο δύσκολα εφαρμόζεται στην πράξη η καλοπροαίρετη προτροπή για ένωση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς...