Η σφαγή στην εβδομαδιαία γαλλική εφημερίδα «Charlie Hebdo» στο Παρίσι μπορεί να συγκλόνισε τους πάντες, αλλά ήταν αναμενόμενη.
Η Ευρώπη δεν είναι συνηθισμένη σε τέτοιου είδους εν ψυχρώ επιθέσεις εναντίον ειρηνικών ανθρώπων. Η πράξη του Νορβηγού ακροδεξιού Μπρέιβικ στοιχειώνει ακόμη τη σκέψη μας και ας έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε.
Παρ’ όλα αυτά, μια τρομοκρατική επίθεση από φανατικούς ισλαμιστές θεωρούνταν περισσότερο από πιθανή την τελευταία περίοδο. Κι αυτό γιατί η αντι-ισλαμική εκστρατεία βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια σε πλήρη ανάπτυξη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Οι Ευρωπαίοι μουσουλμάνοι αντιμετωπίζονται ως μη πολίτες από τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς. Κάθε ορατή έκφρασή τους βρίσκεται στο στόχαστρο ενός δοκιμασμένου λαϊκισμού, εκείνου του φυλετικού και θρησκευτικού μίσους που συντάραξε την Ευρώπη του Μεσοπολέμου.
Και δεν είναι μόνον αυτό. Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και η δράση του Ισλαμικού Κράτους αποκάλυψαν ένα νέο φαινόμενο: την ύπαρξη Ευρωπαίων τζιχαντιστών, οι οποίοι ύστερα από μια περίοδο στις τάξεις του Ι.Κ. είναι έτοιμοι να μεταφέρουν τον «ιερό πόλεμο» πίσω στις χώρες καταγωγής τους. Μερικοί από αυτούς δεν προέρχονται καν από μουσουλμανικές οικογένειες, ενώ οι υπόλοιποι είναι συνήθως παιδιά δεύτερης ή τρίτης γενιάς μεταναστών.
Σε όλα αυτά τα παιδιά, όπως και στους περισσότερους μουσουλμάνους, έχουν αποτυπωθεί οι εικόνες από το Γκουαντάναμο όπου οι φυλακισμένοι έμοιαζαν να ταπεινώνονται γιατί ήταν μουσουλμάνοι και όχι αιχμάλωτοι πολέμου.
Αλλά θα έπρεπε επίσης να λάβουμε υπόψη ότι σε μια περίοδο αντι-ισλαμικού μένους στην Ευρώπη και θρησκευτικής εξέγερσης ανάμεσα στις μουσουλμανικές κοινωνίες, η γαλλική εφημερίδα σατίριζε τον Μωάμεθ, όπως συνήθιζε να κάνει και με τον Ιησού και την Καθολική Εκκλησία. Ισως γιατί θεωρούσε δεδομένο ότι καθένας αντιδρά με τον ίδιο πολιτισμένο τρόπο όταν αισθάνεται ότι η πίστη του γελοιοποιείται.
Ιδια συμπεριφορά παρατηρείται και σε άλλες -σατιρικές και μη- ευρωπαϊκές εφημερίδες. Συχνά φαίνεται ότι κάθε «προοδευτικός» δημοσιογράφος αισθάνεται ότι οφείλει να γελοιοποιεί το Ισλάμ.
Μοιάζει να πιστεύουμε εδώ στην Ευρώπη ότι για τα φρικτά εγκλήματα και τις φρικτές πρακτικές κατά της ανθρώπινης ζωής (όπως οι λιθοβολισμοί και οι ακρωτηριασμοί) και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας (όπως η κλειτοριδεκτομή για παράδειγμα), που παρατηρούνται σε αρκετές μουσουλμανικές χώρες, ευθύνονται οι μουσουλμάνοι που ζουν στην Ευρώπη.
Η σφαγή στο Παρίσι δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση. Οι τρομοκράτες που σκότωσαν 12 ανθρώπους άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Ευρώπης.
Ασφαλώς και έχουμε την εμπειρία άλλων τρομοκρατικών ενεργειών στο παρελθόν: Αλ Κάιντα και Παλαιστίνιοι απείλησαν συχνά την Ευρώπη. Αλλά οι απειλές έρχονταν απ’ έξω και όχι μέσα από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Τώρα η απειλή προέρχεται από ανθρώπους που ζουν δίπλα μας, που πήγαν στα ίδια σχολεία μαζί μας.
Να γιατί θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τώρα βρισκόμαστε πολύ κοντά σε έναν ιδιόμορφο «εμφύλιο πόλεμο». Σε αυτόν τον «εμφύλιο» Ευρωπαίοι θα επιτίθενται σε Ευρωπαίους στο όνομα του θρησκευτικού μίσους.
Να γιατί θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι δεν μπορούμε να «διώξουμε» τους μουσουλμάνους από την Ευρώπη, γιατί ένα πολύ μεγάλο μέρος τους είναι Ευρωπαίοι και θα πρέπει να απολαμβάνουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με τους υπόλοιπους «λευκούς» Ευρωπαίους.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι δεν μπορούμε να κλείσουμε τα τζαμιά τους και ότι δεν μπορούμε να εισαγάγουμε ειδικούς νόμους εναντίον τους γιατί κάτι τέτοιο είναι εναντίον του πολιτισμού και των παραδόσεών μας.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες που δηλώνουν τον αποτροπιασμό και τη λύπη τους για το τραγικό γεγονός θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί το επόμενο διάστημα.
Το νομικό οπλοστάσιο στην Ευρώπη θα πρέπει να στραφεί κατά της ισλαμοφοβίας, ακριβώς όπως έχουμε καταφέρει να κάνουμε με τους νόμους κατά του αντισημιτισμού και των αρνητών του Ολοκαυτώματος. Γιατί είναι σαφές ότι οι μουσουλμάνοι, όπως και οι χριστιανοί, δεν προστατεύονται όταν γελοιοποιούνται τα θρησκευτικά πιστεύω τους.
Θα πρέπει να μπει ένα τέλος σε πολιτικό επίπεδο στην εκστρατεία μίσους που ακροδεξιοί πολιτικοί συντηρούν για ίδια πολιτικά οφέλη. Μια εκστρατεία η οποία φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη ριζοσπαστικοποίηση και την κλιμάκωση της φυλετικής και θρησκευτικής βίας στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Θα πρέπει ακόμα οι ευρωπαϊκές κοινωνίες να σκύψουν επιτέλους επάνω στο μεγάλο πρόβλημα των Ευρωπαίων τζιχαντιστών. Γιατί τόσοι νέοι άνθρωποι, πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υιοθετούν τη μορφή του Ισλάμ που προωθεί το Ισλαμικό Κράτος; Γιατί αυτό το κίνημα βίας δεν έχει τίποτε κοινό με τη δεκαετία του ‘60, όταν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι γοητεύονταν από τις εξισωτικές και αντικομφορμιστικές ιδέες και μάχονταν για έναν καλύτερο κόσμο.
Θα πρέπει οι πολιτικοί ηγέτες να αντιληφθούν το δικό τους μεγάλο μέρος ευθύνης για το κλίμα φόβου, την αμοιβαία καχυποψία και το μίσος που δηλητηριάζουν τις δημοκρατίες μας. Πρέπει να βρεθούν τρόποι αποκλιμάκωσης της κρίσης. Γιατί πολιτικές διάκρισης, υστερικές κραυγές, περισσότερη αστυνόμευση μπορούν να προκαλέσουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.
* Δημοσιογράφος και συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας