Καθαιρέθηκε ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων

«Ηταν στραβό το κλήμα, το ’φαγε κι ο γάιδαρος», που λέει η λαϊκή ρήση. Δεν φτάνει λοιπόν που οι ΗΠΑ φλερτάρουν κάθε τρεις και λίγο πια με στάση πληρωμών λόγω διχασμού στο Κογκρέσο. Δεν φτάνει που οι προεδρικές εκλογές του 2024 δείχνουν να κρίνονται σε δίκες, πριν στηθούν οι κάλπες: με την εν εξελίξει και τις μελλούμενες δίκες του Ντόναλντ Τραμπ, με την προωθούμενη από τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στη Βουλή παραπομπή του Τζο Μπάιντεν στη Γερουσία, αλλά και με τη δίκη του Δημοκρατικού γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ για δωροληψία.

Από τα μεσάνυχτα βρίσκονται χωρίς πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων -ένα από τα δύο σώματα του ήδη διχασμένου και δυσλειτουργικού Κογκρέσου- μετά την ιστορική πρώτη καθαίρεση από το αξίωμα, εν προκειμένω του Ρεπουμπλικανού Κέβιν Μακάρθι. Αυτό, δε, ως αποτέλεσμα ενός νέου εμφυλίου που ξέσπασε στις τάξεις των Ρεπουμπλικανών, σε ένα πρωτοφανές «ξεκαθάρισμα λογαριασμών».

Ενεργοποιημένη από μέλη της ακροδεξιάς φιλοτραμπικής πτέρυγας του κόμματος, η διαδικασία των ψηφοφοριών άρχισε και ολοκληρώθηκε αργά χθες το βράδυ, με ψήφους 216 υπέρ και 210 κατά της καθαίρεσης Μακάρθι. Την υπερψήφισαν 8 Ρεπουμπλικανοί και συντριπτική πλειοψηφία των Δημοκρατικών. Επτά βουλευτές δεν ψήφισαν.

Ηταν η κατάληξη μιας ιστορικής μεν -ως η πρώτη σχετική εδώ και πάνω από έναν αιώνα- πλην όμως προαναγγελθείσας πρότασης μομφής που κατέθεσε ο Ρεπουμπλικανός και τέρμα φιλοτραμπικός βουλευτής της Φλόριντα, Ματ Γκέιτζ.

Επί μακρόν επικριτής του Μακάρθι, ζήτησε την απομάκρυνσή του από το τρίτο στην πολιτική ιεραρχία των ΗΠΑ αξίωμα, χαρακτηρίζοντας λίγο-πολύ προδοσία τη σύμπραξη του Ρεπουμπλικανού προέδρου της Βουλής με τους Δημοκρατικούς προκειμένου η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη να αποφύγει τη χρεοκοπία.

Αυτή αποτράπηκε στο… παρά ένα, την περασμένη Κυριακή, με την εξασφάλιση διακομματικής στήριξης σε νομοσχέδιο βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης μέχρι τις 17 Νοεμβρίου. Το «τίμημα» ήταν η αμερικανική βοήθεια στην Ουκρανία, για την οποία ο Γκέιτζ κατηγορεί τον Μακάρθι ότι έχει κάνει «μυστική συμφωνία με τους Δημοκρατικούς» ως προς τη συνέχισή της.

Φιλοτραμπικοί βουλευτές

Δεδομένης της ισχνής πλειοψηφίας (μόλις 4 εδρών) και της διχόνοιας των Ρεπουμπλικανών στο σώμα, η στάση των Δημοκρατικών αναδεικνυόταν de facto κρίσιμη. Αρκούσε εξ αρχής μια χούφτα ακροδεξιών Ρεπουμπλικανών και η αποχή ή η στήριξη της πρότασης μομφής από τους Δημοκρατικούς για να κριθεί η τύχη του Μακάρθι, που τον περασμένο Ιανουάριο πάσχισε να εκλεγεί πρόεδρος της Βουλής και τελικά το πέτυχε μόνο έπειτα από πολλές παραχωρήσεις στους ακροδεξιούς.

Επικαλούμενος ωστόσο την «απροθυμία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος να ξεφύγει από τον εξτρεμισμό της MAGA» -ήτοι των τραμπικών- ο επικεφαλής της μειοψηφίας των Δημοκρατικών στη Βουλή των Αντιπροσώπων κάλεσε χθες σε καταψήφιση του Μακάρθι. «Είναι πλέον ευθύνη των μελών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος να τερματίσουν τον ρεπουμπλικανικό εμφύλιο στη Βουλή», ανέφερε σε επιστολή προς τους Δημοκρατικούς βουλευτές, κατόπιν ωριαίας κομματικής διαβούλευσης.

Ως εκ τούτου, η πρώτη ψηφοφορία με το ερώτημα να μπει στον «πάγο» η πρόταση μομφής ήταν αρνητική. Το καταψήφισαν 11 Ρεπουμπλικανοί βουλευτές, περισσότεροι απ’ όσους αναμενόταν. Ουδείς Δημοκρατικός το στήριξε. Τούτων λεχθέντων, η καρέκλα του Κέβιν Μακάρθι φάνταζε ήδη πριονισμένη. «Γιατί οι Ρεπουμπλικανοί τσακώνονται πάντα μεταξύ τους, γιατί δεν πολεμούν τους Ριζοσπαστικούς Αριστερούς Δημοκρατικούς που καταστρέφουν τη χώρα μας;», διερωτήθηκε υποκριτικά χθες σε ανάρτηση στην πλατφόρμα Truth social ο Ντόναλντ Τραμπ, που δικάζεται στη Νέα Υόρκη, ενόσω η εξτρεμιστική πτέρυγα του κόμματος έδειχνε να παίρνει το πάνω χέρι.

Κάτι που μένει πάντως να κριθεί με την ανάδειξη νέου προέδρου της Βουλής από τη διχασμένη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία. Οπως πάντως υπενθυμίζει η Washington Post, η μοναδική προηγούμενη -αποτυχημένη τότε- ψηφοφορία για απομάκρυνση προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων το 1910, εν προκειμένω ενός Ρεπουμπλικανού και κατόπιν εσωκομματικής εξέγερσης, γύρισε μπούμερανγκ στο κόμμα, βαθαίνοντας τις διαιρέσεις στους κόλπους του και ανοίγοντας διάπλατα στους Δημοκρατικούς τον δρόμο προς την εξουσία.